Schattenjacht in het Bretons
Clément houdt van spinkrabben. Ook zeeslakken, krabben en mosselen vindt hij geweldig. Zijn genegenheid, zoals die van veel Franse kinderen, is echter van culinaire aard, want zeevruchten smaken heerlijk delicaat en kunnen zonder formaliteiten aan tafel worden gescheurd, uitgezogen en met uw vingers worden gegeten. En zorg ervoor dat je het leuk vindt om te vinden, vangen en vissen.
Schatten van de zee
Ik begeleid Clément en zijn vader Jean-Michel tijdens het vissen op de voet. Sceptisch kijken we naar de lucht, in de hoop dat het blauw de door storm aangedreven zwarte wolkenmonsters zal overwinnen die hun schaduwen over het landschap werpen. Maar wat er ook gebeurt, we zullen de "Grande Marée" niet missen? Dit uitzonderlijk grote getijverschil in de lente, wanneer de zon en de maan hun krachten bundelen om in het water te trekken, waardoor kilometers zeebodem worden blootgelegd. Uitgerust met een vangnet, schop, hark, emmers en rubberen laarzen die we uittrekken en luister ik naar de uitleg van Jean-Michel, die hier goed thuis is als een local. Hij laat me afwisselend gevormde gaten zien die overal in de zandgrond te vinden zijn? ze komen uit schelpen. De openingen zijn voor de toevoer van lucht, en elk type mossel heeft zijn eigen. De ademende gaten van de zwaardvis zien er bijvoorbeeld uit als een sleutelgat dat verticaal in het zand wordt geplakt, wachtend op de terugkeer van het water. Om ze te lokken, sprenkelen we zout op het ademgat volgens de oude traditie. In afwachting van het zoute tij stijgt de schaal, waar Clément haar snel met beide handen vastpakt en met al zijn kracht uit het zand trekt.
Vooral vlijtige vissers voelen ook algen en kiezels
Rauw of licht gesauteerd in olijfolie, deze mosselen smaken heerlijk. In aanvulling op de shell gatenhoop de Ringelhäufchen de zandwormen. Ze eten door het slib, ontnemen het aan voedingsstoffen en scheiden de rest uit in de vorm van kleine spaghetti-stukjes. Veel verzamelaars waarderen de wormen? maar alleen als een visaas. Overal om ons heen zijn mensen aan het werk: de zandige grond wordt ingehamd en in schelpen gegraven, elke steen wordt omgedraaid om de krabben te vangen die eronder verborgen zijn, keien worden opgezocht naar oesterkolonies en lobsterholes. Vooral drukke vissers voelen de algen en kiezelstenen overal rondslingeren? het kan inderdaad vasthouden aan een zeeslak.
De "pêche à pied" is voor de Bretons veel meer dan een hobby. Het is een festival dat alle voetvissers verenigt in een soort van samenzwering, in het gemeenschappelijke enthousiasme voor de natuurkrachten, de zee, de lucht en de zeevruchten. Het hoogtepunt in het leven van alle voetvissers is evenzeer een grandioze marée als nu, wanneer de zeespiegel in zes uur tot 15 meter daalt. Dan, zelfs in stormachtig en regenachtig weer, vullen de parkeerterreinen aan de oever zich en gaan hele groepen mensen naar de zee. In kustgebieden is zo'n dag meestal nergens om een vakman te vinden. En in veel kantoren presteert vaak alleen een bemanning van noodsituaties zijn normale dienst.
Tapijtschelpen, ook wel paardennoppen genoemd, zijn erg populair
Achter elk rotsblok staat en knielt een voetvisser die zijn heerlijke schat in twee, drie of vier uur zal herstellen. Het organiseerde ook misleidingsmanoeuvres? omdat, natuurlijk, iedereen probeert "zijn" kreeftengat of zijn krabvijver geheim te houden voor de anderen. Niet bij alle schaal- en schelpdieren is zo'n eigendomsdenken mogelijk. De heerlijke Sint-jakobsschelpen worden bijvoorbeeld als de paaseieren op het zand bezaaid? je moet ze gewoon oppakken. Je zwarte ingewanden dwalen in de vuilnis (of in het kippenhok), worden alleen de witte spier en de oranje ree gegeten, de "corail". Geniet van sint-jakobsschelpen rauw met een beetje citroensap en zout, gebakken of klassiek Frans: gestoofd met crème fraîche en geraspte sinaasappelschil in de pan. Kokkels zijn ook bijna overal te vinden. Gestoomd met ui, tomaat en knoflook kan het een geweldige, smakelijke pasta saus zijn in de stijl van de Italiaanse "spaghetti alle vongole" magie. Moeilijker is de zoektocht naar de zoetige en oesters rauw om mossels te eten die alleen in grof en zeer zwaar zand leven. Zelfs tapijten, ook wel 'couilles de cheval' (paarden testikels) genoemd vanwege hun karakteristieke gevormde schelpdieren, zul je niet elke dag ontdekken.
Milieubewuste vissers keren elke steen terug.
Het graven is hoe dan ook niet speciaal voor Clement. Hij zou veel liever zoeken onder rotsen en rotsen voor krabben. De ster tussen de kreeftachtigen is natuurlijk de mooie blauwgekleurde Bretoense kreeft, die ook verborgen is onder de rotsen. Maar de ambitie van Clément gaat niet zo ver.De krabben zijn genoeg voor hem. Wanneer zijn kleine zusjes Salomé en Illona deelnemen aan het vissen op de voet, verzamelen ze de glimmende zwarte slakken op rotsen en algen. Het wordt gekookt in water met zout, peper en laurier. Een heerlijke snack voor een aperitief. Overigens zetten eco-bewuste voetvissers elke steen na de inspectie terug in zijn oorspronkelijke positie: zodat de algen, viseieren en jonge mosselen die eraan vastzitten niet uitdrogen.
In het verleden waren zeedieren hier in overvloed. Het verzamelen van hen was een vitale noodzaak voor de mensen van het traditioneel arme Bretagne? je nam maar zoveel als een gezin kon eten. Tegenwoordig is voetvissen een recreatieve activiteit voor de lokale bevolking en toeristen. Van jaar tot jaar reizen ze steeds talrijker en bieden ze vaak een grote kring van zeevruchtenkopers. Dit kan sommige aandelen niet aan. Daarom besliste de Franse staat om de voetvisserij te reguleren. De voorschriften inzake vangstgroottes en aantallen mosselen, kreeften, krabben en slakken zijn streng. En de straffen die door gendarmes worden opgelegd aan burgers worden steeds moeilijker. Thuis sorteren we onze vangst en bereiden deze voor: de oesters worden op dezelfde manier rauw op een bord bereid. Schaaldieren, spinkrabben, garnalen moeten eerst worden gekookt in zout water (bij voorkeur zeewater). Het meeste werk van de zandslakken, die in Frankrijk "berniques" of "chapeaux chinois" worden genoemd, zijn Chinese hoeden: met een mes wordt voorzichtig de smakelijke spieren van de schil losgemaakt, gehakt met tomaten en wortels en vervolgens in de Sauteer de pan met gestoomde lente-uitjes en knoflook voor ongeveer tien minuten? een heerlijke pastasaus! En ook erg gezond vanwege hun hoge gehalte aan jodium, mineralen en eiwitten, zonder vet. De mosselen worden ook eerst geschuurd en vervolgens gestoomd: met sjalotten, een beetje boter, een laurier, peper, een glas witte wijn of cider, mogelijk ook crème fraîche en curry. Vanwege de hitte openen de schelpen zichzelf.
De zelf gevangen zeevruchten schaal maakt je vol en trots
Deskundig gebruiken Clément, Salomé en Illona lege tweekleppig schelpen als tang om het vlees van de andere kokkels eruit te halen. Het is moeilijker met de kankers. Ze kunnen zelfs na het koken (afhankelijk van de grootte van 7 tot 25 minuten, indien mogelijk in zeewater) slechts moeizaam worden geopend. Handig zijn een notenkraker en speciaal bestek in de vorm van lange, puntige dunne vorken. Onze zelf gevangen "Plat de fruits de mer" vult ons met trots? en grote eetlust. Wat een verschil met de schaal met zeevruchten in het restaurant, die je zelf nog niet eerder hebt uitgewerkt. , ,
Beginners moeten echter worden gewaarschuwd: hoewel zo'n maaltijd heel weinig calorieën bevat, maar extreem rijk aan eiwitten. Helaas volgt een buitensporige vismeelmaaltijd vaak de "proteïneschok". Na een dag bent u echter "verhard" tegen deze braakende diarree en kunt u zich zonder aarzeling aan het genot wijden. Overigens kan een proteïneschok worden voorkomen door zoveel mogelijk koolhydraten vóór, naar of na de zeevruchten te eten. Met andere woorden, met pasta, brood en snoep mag en moet het zelfs sterk zijn!
