Waarom we elkaar niet op foto's kunnen staan
Eigenlijk vind ik mezelf leuk. Over het geheel genomen. Als ik in de spiegel kijk, vind ik het resultaat zelfs redelijk. Echt waar! Ik ben niet iemand die constant rondhangt of op zoek is naar een bevestiging en voortdurend zinloze vragen in de kamer gooit als "schat, denk je dat ik te dik ben" of kijkt de vrouw naar de volgende tafel niet veel beter dan ik ??. Verre van dat.
En toch is er dit fenomeen. Dat ik altijd, als ik foto's van mij zie, denkt: "Oh God, wie is deze vrouw met deze grappige grijns ?! ?? Als ik Heidi Klum was, zou ik geen foto nemen en mezelf naar de volgende ronde sturen. Goed: soms is het onsuccesvolle resultaat eenvoudigweg te wijten aan de fotograaf. Dit is meestal mijn man. Het stopt bijna altijd op het verkeerde moment. Wanneer de ogen halfstok zijn en ik zie eruit alsof ik een week lang met Pete Dotherty heb gebraakt. Of als ik gewoon zin heb om in een hamburger te bijten en de ketchup van mijn kin druipt alsof ik net een liter bloed op ex heb getipt. Maar zelfs als hij een zeer betaalde professionele fotograaf was, zou ik waarschijnlijk aan het resultaat denken: wurgen, dat is beter, toch?
Alles is beter in de spiegel
Jarenlang vroeg ik me af waarom ik mezelf niet op foto's kan houden. Ben ik misschien te zelfkritiek? Maar nu vond ik eindelijk de verklaring. ? Meer blootstelling? namelijk psychologen noemen dit effect. Wat betekent dat? Dat we dingen waarnemen die we vaak veel positiever zien. Bijvoorbeeld onze reflectie. Dat is iets dat we echt leuk vinden. Omdat we het al tientallen keren per dag bekijken. Waarom vinden we onszelf stom op foto's? Omdat we het niet gespiegeld zien? zoals we eraan gewend zijn? maar op het juiste moment. En we vinden dat vreemd, onbekend en niet zo mooi als gewoonlijk.
Wat betekent dat voor ons? Dat we aan alles kunnen wennen. Zelfs foto's van ons. Hoe vaker we naar ze staren, hoe beter we onszelf vinden. Overigens geldt dit voor alle situaties in het leven. Het effect "Mere Exposure" is populair bij marketingmensen. Dat is waarom jingles worden herhaald op de radio tot overgeven. Het werkt hetzelfde met geuren, voedingsmiddelen en trends. Dat is waarom de goulash van mama gewoon de beste is, en om dezelfde reden zijn we uiteindelijk gewend geraakt aan permanenten, fietsbroeken en de Buffalo Plateau Turnis en vonden ze uiteindelijk niet eens zo slecht. De mens is gewoon een gewoontedier. Wisten we het altijd.
