Oekraïne conflict: wanneer geliefde mensen vijanden worden
De afgelopen maanden hebben het leven van de Oekraïners voor altijd veranderd. Helaas, zelden ten goede. De militaire agressie van Rusland heeft niet alleen een impact gehad op het dagelijks leven van mensen, maar ook op hun onderlinge relaties, niet in de laatste plaats vanwege de massale anti-Oekraïense campagne die al maanden in Rusland gaande is en door de revolutie is geïntensiveerd. De stroom van negatieve en lasterlijke informatie van de kant van de Russische media verandert niet alleen de perceptie van veel Russen, maar ook die van Oekraïners. Dit is waarschijnlijk een van de belangrijkste redenen waarom mensen die heel dicht bij elkaar staan plotseling vreemd zijn.
"We worden nazi's genoemd alleen omdat we in een onafhankelijk land willen wonen."
Zelfs de 60-jarige Nina krijgt deze veranderingen te voelen. De Russische vrouw is getrouwd met een Oekraïener en woont al vele jaren bij hem in Kiev. De afgelopen maanden heeft ze gemerkt hoe de relatie met haar familie en vrienden in Rusland is afgekoeld. "Mensen die al lang in Oekraïne woonden en hier vaak bezochten, begonnen ons plotseling als vijanden te beschouwen", zegt Nina. "Ze weigeren naar ons te luisteren, om ons te geloven, en vertrouwen in plaats daarvan op de informatie die ze krijgen van televisie en kranten." Ze moest ook naar beledigingen luisteren. "We worden fascisten en nazi's genoemd, alleen omdat we in een onafhankelijk land willen wonen, dat doet pijn."
Het moeilijkste is communicatie met mensen uit Moskou. Terwijl de mensen uit de Russische provincie meer begrip toonden voor de wensen van de Oekraïners, gedroegen familieleden zich als senior leraren, zegt Nina. "Alsof we Oekraïners allemaal beperkt zijn en zonder dat hun uitleg niet kan begrijpen wat er in ons land aan de hand is, heb ik soms het gevoel dat ze ons tweederangs mensen beschouwen." Gesprekken met mensen uit Rusland zijn heel moeilijk geworden, dus Nina probeert ze te ontwijken. "Hoewel ik een in Rusland geboren ben, voel ik me in toenemende mate als een Oekraïense patriot, ik voel dat mijn verbinding met Rusland zwakker wordt, ik kan me niet voorstellen dat ik het land op dit moment zou bezoeken, en ik ben bang dat mijn relaties met vrienden en familieleden ook Ze zullen nooit meer hetzelfde zijn. "
"Het eindigt altijd met het onderwerp van de politiek": Iryna spreekt niet meer met haar familieleden die in Rusland wonen.
Iryna, een jonge lerares Engels van Bila Tserkva bij Kiev, heeft helemaal geen contact met de Russische familieleden. "Mijn half gezin woont in Rusland", zegt de 29-jarige. "Ze zijn daar tien jaar geleden verhuisd en voelen zich nu als 'echte' Russen. ' Met haar familieleden kon Iryna goed opschieten, vooral met de neef bezocht hij haar elke zomer. "Maar nu praten we niet meer met elkaar, we hebben het geprobeerd, maar het hele gesprek eindigde op één onderwerp: politiek."
Iryna's dagelijkse leven was nauwelijks anders veranderd. "Ik ga werken, reizen en alle dingen doen die ik normaal elke dag doe." Hetzelfde geldt voor haar vrienden. Ze namen niet deel aan de protesten, ze waren nooit op de Maidan, het plein waar demonstranten maandenlang een pro-Europees beleid van Kiev eisten. "Toch voel ik een grote emotionele druk", zegt Iryna. "Ik had alleen maar hoop dat alles goed zou komen, maar toen de eerste mensen omkwamen in protesten, stopte ik met het zien van nieuws, niet omdat het me niet kon schelen, maar omdat ik het te veel ter harte nam . " Ze kon de agressie, de leugens en onrechtvaardigheden niet langer verdragen. "Het is alsof mijn ziel huilt, ik kan gewoon niet begrijpen waarom mensen moeten sterven alleen omdat ze de Oekraïense vlag omhoog houden, hoe kan dit gebeuren in een beschaafd land van de 21e eeuw?" Zij en haar vrienden voelden zich erg moe en wilden niets liever dan dat eindelijk de vrede terugkeerde.
Anna, 30, woont in het oosten van Oekraïne en ziet de gevechten tussen separatisten en de politie van dichtbij.
Anna, 30, uit Loehansk, dingen zijn vergelijkbaar. "Wachten en uitputting", met deze woorden beschrijft ze de toestand van de mensen in Oost-Oekraïne. De psycholoog woont in de buurt van het inlichtingencentrum, dat in april door separatisten was overvallen. Ze was getuige van helikopters die boven haar huis cirkelden en bewapende mannen die zich verscholen in hun tuin. "Het is alsof de grond onder onze voeten wordt getrokken, er is geen stabiliteit meer." Ze voelt zich ook vaak behandeld als een 'tweederangs man', zij het door haar eigen landgenoten."Communicatie tussen de Oekraïners in het oosten en het westen is ook moeilijk geworden, de mentaliteit is heel anders." De Donbass-regio, waar de meeste rellen plaatsvinden, is altijd gevormd door veel etnische groepen, Oekraïners, Russen, Grieken, Wit-Russische. Het is een speciaal gebied met speciale behoeften. "Ik ben verrast dat de Oekraïense regering zo weinig aandacht besteedt aan dit aspect", zegt Anna.
Toch probeert Anna optimistisch te blijven. Als psycholoog is zij ervan overtuigd dat gesprekken de beste oplossing zijn voor alle conflicten. "Je moet met elkaar praten, met een vriendelijke houding en vreedzame bedoelingen." Ook het probleem met Oekraïne kan op deze manier worden opgelost.
Lara, 27, is bezorgd dat het dorp van haar grootmoeder plotseling aan de Russische kant is.
De 27-jarige Lara uit Kiev probeert de problemen te onderdrukken. "Ik vermijd discussies over politiek en negeer de negatieve opmerkingen over Oekraïne." Als gevolg daarvan is hun relatie met de Russische familieleden nog steeds in orde. Desalniettemin werd ze elke ochtend wakker met de angst dat er iets ergs zou zijn gebeurd in haar geboorteland in het zuiden van Oekraïne. Het was een slecht idee dat op een dag het dorp waar haar oma woont plotseling aan de Russische kant zou kunnen zijn, zoals gebeurde met de Krim. "Maar het belangrijkste is dat we allemaal proberen menselijk te blijven, uiteindelijk zal alles normaliseren en dan zal het gemakkelijker zijn om met een zuiver geweten te leven."
Ook voor Iryna heeft het conflict haar liefde voor haar land vergroot. "We hebben ons nog nooit zo dapper en zo Oekraïens gevoeld", zegt ze. "We schilderen blauwe en gele bruggen en straatverlichting, we huilen samen voor gevallen soldaten en zweren dat we een betere natie willen worden, we laten de wereld zien dat we vrij en sterk zijn, en dat ook wij onze waardigheid hebben Alles is mogelijk. "
Onze auteur
Julia Lugovska, 28, woont in Kiev en werkt als freelance journalist, schrijver en vertaler. Haar focus ligt op politieke kwesties in Oekraïne, Europa en het Midden-Oosten. Ze schrijft blogs en berichten voor persbureaus.
