Jonge moeders - meisjesmoeders
In de bosjes van een lagere school in München binden drie zevenjarige jongens een klasgenoot aan een boom. Ze kussen het meisje, het moet terug kussen en later het "kamp" van de jongens in de struiken opruimen. Haar moeder is geschokt, net als sommige moeders van klasgenoten. Ze zijn woedend: waar hadden de jongens het gewelddadige, vrouwonvriendelijke gedrag? Wat is er thuis fout?
"Als een kleine jongen iets met een meisje doet, wordt dat heel snel gelijkgesteld aan het geweld van mannen tegen vrouwen", kent de opvoeder en de seksuele voorlichter Melitta Walter, directeur van het landelijke enige specialistische advies voor "gelijkwaardigheid in gelijkwaardigheid tussen mannen en vrouwen en geweldpreventie" in München. "Dat is overdreven en fout." Maar toch, een lelijk nummer, de jongens hebben geen papieren. Maar het gebeurt anders. Op de volgende oudingsavond gaan de verguisde moeders van de boosdoeners op de tegenaanval en vinden brede steun: "Jullie meisjes moeders maken de jongens slecht! Wat onze zonen hebben gedaan is normaal op deze leeftijd, we zullen niets doen." Huilend verlaat de moeder van het slachtoffer van de kleine slavernij de kamer. Overwinning voor de jonge moeders.
Meisjesmoeders tegen jonge moeders, moeders tegen moederdochters: Het aantal gezinnen met alleen vrouwelijke of mannelijke kinderen in Duitsland wordt niet geregistreerd. Eén aanwijzing: alleen 20 procent van het totaal van 14 miljoen minderjarige kinderen wordt als alleenstaande kinderen beschouwd. Daaraan toegevoegd zijn de ontelbare moeders, die meerdere kinderen van slechts één geslacht hebben. Lang niet alle vrouwen nemen deel aan de nieuwe variant van de genderstrijd, en toch zijn er merkbaar meer conflicten dan voorheen: vrouwen met dochters zijn geïrriteerd door het feit dat vrouwelijke moeders vaak geen controle over hun nakomelingen lijken te hebben - ten nadele van de meisjes. Ze voelen zich op hun beurt aangevallen door de moeders van het patroonmeisje, gebrek aan begrip en steun.
Een andere ouderavond, een middelbare school in Düsseldorf. Het woord gaat naar Thea Radovanovic, student filosofie en moeder van twee dochters. "Ik ben tegen meisjes die tussen twee jongens worden geplaatst voor vrede in de klas, en de luide, wilde jongens belemmeren hen gewoon om te leren." Meisjes in de rol van een leuke rem voor mannelijke klasgenoten brengen, is een gangbare praktijk in het schoolleven. "Een absurditeit," scheldt Melitta Walter. "De meisjes worden misbruikt om de rol van opvoeders op zich te nemen, namelijk het op afstand houden van verstoorders, wat een overbelasting van hun kosten is." Jonge moeders hebben er zelden iets tegen, hun nakomelingen hebben er immers baat bij. Radovanovic lacht: "Uit de stemming bleek dat de meisjes mogen verhuizen als ze dat willen, wij dochter-ouders waren in de meerderheid." Triumph van de meisjesmoeders.
"Er is een groeiend front", bevestigt Melitta Walter. De expert heeft in zijn oudersesseminaries gezegd: 'Solidariteit bestaat niet meer'. Het was anders. Niemand twijfelde eraan dat "stamleden" een beetje meer tellen en echte jongens zijn pesters. In de loop van de emancipatie zijn oude genderstereotypen opgelost. Hoewel vrouwen dit lange tijd als een kans hebben gebruikt, is er op veel plaatsen hopeloze verwarring over een nieuwe definitie van hedendaagse mannelijkheid. Voor vaders, maar vooral voor degenen die nog steeds de belangrijkste zijn die verantwoordelijk zijn voor het onderwijs: de moeders. Ze willen sterke kerels aantrekken, maar natuurlijk geen chauvis. Maar hoe werkt dit allemaal samen?
Meisjesmoeders hebben daarentegen door emancipatie en bovenal zelfvertrouwen gewonnen. Wat hen een boost geeft: hun dochters zijn lang beschouwd als de sterkste seks, de nieuwe elite. En elk gevoel van samenhang is met de duivel. Aan beide kanten. En in alle landen. In Scandinavië en de VS, een debat over de vraag of moeders hun zonen moeten aanraden om te plassen op unisex-toiletten op school. De trigger is een weigering van een Finse moeder om precies dat te doen. Moeten de meisjes in het water hurken vanwege het gebrek aan nauwkeurigheid van de jongens? De moeder ziet hoe dan ook de mannelijkheid van de zoon en haar opvoedingsstijl in twijfel getrokken door moeders. Een paar jaar geleden waren dergelijke discussies ondenkbaar.
"Vroeger hielpen moeders elkaar", legt Walter uit. "Vandaag vechten ze voor zichzelf." Zelfs met de steeds toenemende eisen aan de eigen perfectie. Huishouden, carrière, uiterlijk, kind - alles moet het beste zijn. "Wat een oplegging dat wij vrouwen altijd alles onder controle moeten hebben!" Scheldt Melitta Walter. In plaats van zichzelf te beschermen, zetten vrouwen hun schoenen aan.En evalueren - het principe is altijd hetzelfde - andere moeders om zichzelf te waarderen. Degenen die zichzelf dan aan een kamp toewijden, worden volledig beschermd: "tegen aanvallen, twijfels en schuldgevoelens", zegt Melitta Walter.
In de regel hebben jongens en meisjes weinig met elkaar te maken. Ze klokken onderling, precies zoals hun kinderen doen. Moeders en dochters volgen de tv-afleveringen van het moeder-dochterduo "Gilmore Girls". Moeders en zonen trekken de actiereeks "24" in. Dit is de onschadelijke variant van de nieuwe splitsing. De geesten zijn meer resoluut als films het model worden. Miljoenen keren cool jongens en casual meisjes zijn in hun enthousiasme voor de "wilde jongens". Natuurlijk niet je moeders. "Meisjesmoeders beschuldigen me vaak van het fokken van macho's", zegt Joachim Masannek, maker van de best verkochte series en regisseur van de films. "De moeders zijn blij met de wilde jongens omdat hun zonen zich eindelijk kunnen identificeren met echte jongens."
Maar niet de cinema is de belangrijkste scène van de huidige materie van de moeder, maar van de school. Zonder een goede opleiding zijn er nauwelijks kansen op de arbeidsmarkt. Het betekent: buffelen, proppen, streven. Meisjes kunnen dit beter aan. Ze passen zich gemakkelijker aan, zijn kalm en consciëntieus. Op het gebied van onderwijs staan ze nu voorop. Aan het begin van de jaren zestig waren er twee vijfde meisjes en drie vijfde jongens op het gymnasium. Tegenwoordig is meer dan de helft van de afgestudeerden op de middelbare school vrouwelijk.
De jongens staan alleen aan de top van de vertrekkers, goed voor 72 procent van de afgestudeerden zonder een certificaat voor het verlaten van de school. Tweemaal zoveel jongens als meisjes blijven zitten, sinds de jaren 80 is de schoolprestatie van jongens voortdurend afgenomen. Meisjes, aan de andere kant, omvatten zelfs wetenschap en informatica. Bovendien schijnen de Alpha-studenten met sociale competentie. Zelfs in gemengde klassen zijn ze in toenemende mate de klassenvertegenwoordiger, raken betrokken bij de medische school of als mentor.
De afgunstfactor voor jongensmummies is hoog. "De meisjes zijn de bar voor wat mogelijk is", kent de openbare psycholoog Beate Sitek uit Starnberg. "De jonge moeders voelen zich vernederd omdat de anderen de schijnbaar betere moeders zijn - omdat hun kinderen werken." Jongens, daarentegen, maken zichzelf vaak onpopulair. Ze dobberen, storen, slaan. Aan het einde van de vlaggenmast, in de gedragsstoornissen, jongens zijn duidelijk in de meerderheid, hyperactiviteit treedt vooral op in hen. Geen wonder dat ongeveer 85 procent van de sedatieve psychotrope drug Ritalin aan jongens wordt gegeven. En het onderwerp van geweld is minder een jeugd dan een jongensprobleem.
Het telefoontje kwam tijdens de lunch. "Een vrouw schold dat mijn zoon haar dochter op school had geslagen, dus we moeten naar het ouderlijk bureau gaan." Eva Knauer van de Beierse stad Scheuring, de moeder van twee jongens, trok de vloer weg. De directeur was al op, hij eiste een verontschuldiging van de 13-jarige.
Toen luisterde de voedingsdeskundige: alle klasgenoten waren het erover eens dat het argument was van het meisje dat aan het molesteren was, totdat het geduld van de student verscheurd was en hij zijn zenuwen krabde. "Meisjesmoeders willen graag overdrijven, beschermen hun dochters buitengewoon en beweren meestal dat de jongens agressief en ongeschoold zijn." Meisjes komen nu automatisch als onschuldige engel, "zei Eva Knauer. "Goed dat er in dit geval zoveel getuigen waren." Haar zoon verontschuldigde zich niet. 'En ik was zo opgelucht dat het duidelijk was dat hij geen misdadiger was.'
Pedagoog Melitta Walter is ervan overtuigd: "Moeders van zonen hebben een moeilijkere tijd, als vrouwen hebben ze meer een kloof naar de zoon, niet een instinctieve nabijheid zoals een dochter." Dit was onrustig. "Jonge moeders staan onder ongelofelijke druk", zegt Beate Sitek uit counseling over studenten die problemen veroorzaken. "De vrouwen hebben al een woord op hun lippen als ze binnenkomen, willen uitleggen, verdoezelen, ontwijken. Ze voelen zich veel schuldiger dan vrouwelijke moeders." Ze kunnen minder voor de ellende doen dan ze vrezen.
Jongens, dus tenminste de mening van sommige experts, zijn benadeeld in het schoolsysteem. Aan de ene kant vanwege de bewezen grotere drang om te bewegen, waardoor ze constant aanvinken, aan de andere kant door de vroege uitsortering in de vierde klas. Jongens ontwikkelen zich langzamer. Bovendien hebben ze dringend behoefte aan wat meisjes automatisch hebben: een rolmodel voor hetzelfde geslacht. Deze moeders kunnen de beste wil niet bieden.
Maar de vaders zitten langer dan tevoren op kantoor, omdat de druk om te presteren op de werkplek groeit - of zichzelf uit het stof halen: "Ik heb de indruk dat mannen er nog minder zijn dan in het verleden", legt Beate Sitek uit. En er zijn nauwelijks andere mannelijke modellen, opvoeders of leraren in het basisonderwijs. Ondertussen blijven meisjesmoeders meedogenloos."Er wordt meer en meer geklaagd dat de klas door de jongens achterblijft in de syllabus." De verdere ontwikkeling ziet de expert volledig illusionless. "De fronten zullen blijven verharden", zegt Beate Sitek. "Omdat onze samenleving altijd meer prestatiegericht is."
Onder degenen die van nature onpartijdig zijn in de disciplines van hun moeder, is literator Elena Kilian. Ze heeft een twaalf jaar oude zoon en een tien jaar oude dochter. En is in tegenspraak met de experts. "Ik vind het vandaag moeilijker om een meisje groot te brengen", zegt de 39-jarige. "Mijn dochter is veel meer geïnteresseerd in de inhoud, misschien omdat alles intuïtief is, maar wil ik echt het voorbeeld zijn?" Het perfectionisme, de competitieve geest: misschien hebben veel meisjes het van moeder op kind overgenomen?
Zelfs de meisjes lijden. Hun moeders kennen de prijs die ze vaak betalen: hoofdpijn na de les, hevige strijd om betere cijfers en de dreiging van anorexia of andere vormen van zelfvernietiging. Educatief voordeel van goede meisjes: zelfs niet met hun lijden zijn ze onaangenaam, irriteer niemand. Maar veel moeders van meisjes bloeden het hart.
