Anne-Sophie Mutter: "Ik ben van nature lui van aard"

Als ze speelt, zetten de engelen in de hemel haar harpen opzij, zeggen sommigen, anderen noemen haar de duivelsviolist. In het "Hotel Palace" in München zit Anne-Sophie moeder, 45 jaar oud, maar zeer aards bij het ontbijt met een vriendin. Wanneer ze later in een art-nouveau-fauteuil in een hotelkamer wordt gefotografeerd, kijkt ze slechts een hele tijd naar de vloer, luid lachend het volgende moment. "Ik voel me alsof ik op een troon zit", zegt ze. Een troon is zij niet, eerder een bergtop. Ze heeft een warme, sprankelende leven. Alleen vragen over haar privéleven zouden haar 'heet' maken, kondigt ze aan. Zoals meer dan 30 jaar geleden, toen het meisje uit de Badense stad Wehr, Karajan het "vioolmirakel" uitlegde, de verslaggevers ondubbelzinnig duidelijk maakten dat ze "nüt zu verzella" is, maar graag een stuk op haar viool spelen.

Anne Sophie Mutter citeert graag John Lennon

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Je bent niet alleen 's werelds beste vioolvirtuoos, maar ook moeder. Maar de sterviolist op de ouderavond van haar kinderen - dat kan ik me niet voorstellen.

Anne-Sophie Mutter: Oh ja, zo nu en dan. Als het gaat om belangrijke zaken als "Wat smeer ik mijn kind tijdens de lunchpauze". Maar ik scheur het niet, ik ga liever direct naar de leraar op kantooruren.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Vaak ben je waarschijnlijk toch uit. Gepland in de loop van de jaren. Weet je vandaag al wat je in 2012 in Tokyo gaat spelen?

Anne-Sophie Mutter: Ja, in 2013 heb ik al concertdatums. Maar zo'n voorspelbaar leven heeft ook voordelen. Omdat ik met mijn kinderen bijzonder belangrijke perioden in het leven kan overwegen. Ik mis bijvoorbeeld nooit grote familiebijeenkomsten. Maar helaas soms op korte termijn afspraken zoals een dance-evenement mijn dochter. Maar zoals het is, zijn onze levens redelijk normaal voor mijn kinderen en voor mij.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: U wilt graag John Lennon citeren, die eens zei: "Het leven gebeurt terwijl ik plannen maak." Ben je bang iets te missen?

Anne-Sophie Mutter: Ik ben niet bang, maar de zin omvat zowel: toeval en planning. Slechts een beetje is echt planbaar. Maar planning is absoluut noodzakelijk om doelen vorm te geven. Zonder naar doelen toe te werken, zou ik niet kunnen leven. Zonder de vele verrassende momenten in mijn leven, zou ik echter geen compleet persoon zijn en niet in staat om spontaan op het podium te reageren. Bij het spelen komt de inspiratie van het moment.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Maar moet je in een goed georganiseerd leven als het jouwe niet plannen voor toevalligheden?

Anne-Sophie Mutter: Er gebeurt een toeval, je kunt het niet plannen. Zoals ontmoetingen met componisten, waar ik artistiek doorheen ga. Ook mijn privéontmoetingen, mijn eerste echtgenoot Detlef Wunderlich, mijn kinderen - altijd bij toeval. Of zijn er kinderen gepland?

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: My not ...

Anne-Sophie Mutter: De mijne ook. Ze zijn tenslotte altijd een uitkomst.

Anne-Sophie Mutter: "Alleen ben ik zeldzaam"

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Spijt het u niet als u niet thuis bent en kunt troosten als uw kinderen van school komen met slechte cijfers?

Anne-Sophie Mutter: Je komt niet met slechte cijfers thuis, alles in de groene omgeving. Het is natuurlijk altijd moeilijk om van huis weg te gaan en concerten te geven. Ik hoopte dat tienerkinderen hun moeder minder nodig zouden hebben. Mijn dochter is nu 17, mijn zoon 14 - en het tegenovergestelde is het geval. Hoe veeleisender en complexer het leven van een jongere is, des te belangrijker zijn de gesprekken. Ik reis een of twee keer per jaar gedurende twee weken naar Amerika en het Verre Oosten. Dan ben ik maandenlang thuis. Voor de Europese tours is het handig dat ik midden in Europa woon en ofwel vlieg terug met het eerste vliegtuig na het concert of kom gewoon 's nachts met de auto, de drie, vier of vijf uur terug naar München.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: klinkt nog steeds als nomadisch leven en eenzame uren ...

Anne-Sophie Mutter: Ik ben blij dat mijn kinderen vaak met mij mee hebben gereisd en grote delen van de wereld op jonge leeftijd hebben leren kennen. Ze zijn daarom erg kosmopolitisch en opgegroeid met een groot respect voor andere culturen. We hebben vrienden over de hele wereld. Een soort extra familiaal gezin. Alleen ben ik zeldzaam. Zelfs nu niet, waar mijn kinderen maar zelden reizen. Mijn muzikale collega's, met wie ik op het podium sta, worden vrienden en ik geniet van het reizen met vrienden. Geloof me, ik ben blij met het leven dat ik op mijn zesde heb gekozen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Ongelooflijk, wist je al precies wat je tijdens de inschrijving wilde doen in het leven?

Anne-Sophie Mutter: Ik wist dat ik een violist wilde worden.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Zelfs solist. Was het echt je eigen wens?

Anne-Sophie Mutter: Ja, mijn ouders hebben niet op mij gedrukt. Ik ben de eerste muzikant in mijn familie. Maar mijn broers en ik zijn opgegroeid in een zeer muzikale omgeving. Met regelmatig geluid van klassieke muziek en jazz. Dat raakte waarschijnlijk een snaar - met ai - in mij, zodat ik mijn vioollessen wilde voor mijn vijfde verjaardag - en kreeg het een half jaar later.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Je had je viool zelfs 's avonds naar bed moeten nemen.

Anne-Sophie Mutter: Nou, een tijdje lag ze in de vioolkist naast het bed.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Uw muziek wordt beschouwd als onstuimig en urgent. Ben je vergelijkbaar met haar?

Anne-Sophie Mutter: Ik ben niet mijn muziek, maar ik probeer onder de huid van de componist te kruipen en een muzikaal statement te maken uit vijf regels op het papier. Maar ik ben een zeer gepassioneerd persoon. Deze omvatten ongeduld en snelheid. Passie kan ook heel stil en heel zachtaardig zijn.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Haar stuk in het concerto "In tempus praesens", dat Sofia Gubaidulina voor je heeft geschreven, is heel intiem.

Anne-Sophie Mutter: Het heeft iets te maken met haar politieke verleden. Mevr. Gubaidulina was een van de verboden componisten van de Sovjet-Unie, mocht het land niet tientallen jaren verlaten en werd niet uitgevoerd. Ik bewonder haar muziek diep, omdat ze deze symbiose creëert tussen vorm en emotie. Zoals elke grote componist probeert de componist een unieke taal te vinden. Dit is vaak technisch moeilijk te implementeren op de viool. Maar ik hou van uitdagingen. Misschien hangt dit samen met mijn bergbeklimmingsaard. Ik vond het leuk om vaak naar de bergen te gaan.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: niet meer?

Anne-Sophie Mutter: Mijn kinderen zijn helaas geen enthousiaste bergbeklimmers. Ze spelen tennis, dansen, joggen. Dat is de reden waarom mijn sportactiviteiten meer zijn gaan draaien.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: En wie zal er voor vluchten?

Anne-Sophie Mutter: Ik ren weg van mijn kinderen of ze rennen achter mij en mij aan. Maar of joggen of bergbeklimmen of muziek maken - de uitdaging van het nieuwe en het onbekende heeft me altijd gefascineerd.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: De aantrekkingskracht is één ding, vasthouden aan één ding, iets leren en de ander oefenen. "Kunst is mooi, maar het doet veel werk", zei Karl Valentin.

Anne-Sophie Mutter: Passie maakt alles mogelijk. Ik zie dat ook met mijn zoon. Hij zou, als ik hem niet van de tennisbaan sleurde, de hele dag tennissen. Hetzelfde met mijn dochter dansen. Ik kan dat heel goed begrijpen, omdat ik weet hoe geweldig het voelt om tijd door te brengen met zijn grote passie en volledig te verliezen in deze passie.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Een passie die veel discipline vereist.

Anne-Sophie Mutter: En toewijding en inzet. Maar als u ergens in geïnteresseerd bent, dan zijn inspanning en moeite bijproducten. In muziek heb ik nooit overwogen om hard te oefenen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Maar moet men heel georganiseerd en gestructureerd zijn om familie- en concertzaken als alleenstaande moeder te kunnen combineren?

Anne-Sophie Mutter: Van nature ben ik van nature lui. Maar mijn leven beweegt zich tussen de twee polen van een extreem grote last en het grote plezier om helemaal niets te doen. Of op zijn minst de wens om te koesteren, niets te doen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Niets doen is niet zo eenvoudig?

Anne-Sophie Mutter: "Kinderen zijn het enige belangrijke in het leven"

Anne-Sophie Mutter: Maar ik neem het altijd heel serieus. Sabbatical om de tien jaar, zes maanden dit jaar. Ik kijk graag in vogelvlucht naar mijn leven en bedenk of de huidige planning is wat ik wil of dat ik er iets aan moet veranderen. Omdat ik geen slaaf van mijn plannen wil zijn, want vroeg of laat zal dit niet alleen leiden tot artistieke gebondenheid, maar ook tot improductiviteit.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Dus je voelt je niet gevangen in je plannen?

Anne-Sophie Mutter: Helemaal niet, ik zit absoluut gevangen in deze illusie dat ik een vrij persoon ben ...

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: ... die zijn vrijheid op een gedisciplineerde manier schept.

Anne-Sophie Mutter: Ja, ja, ik hoop het wel! (Ze lacht hard.)

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Betekent dit dat je een concert annuleert omdat de dochter een loopneus heeft?

Anne-Sophie Mutter: Vanwege de kou, minder, maar met koorts ziet het er weer anders uit.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: "Muziek is een drug - kinderen zijn leven" - dat is een citaat van jou.

Anne-Sophie Mutter: Mijn God, dat klinkt nu heel ongezond. Maar ik denk dat alles wat je doet met veel enthousiasme gepaard gaat met verslaving.Daarom is het geweldig om iets anders te hebben dan je eigen dromen. Kinderen die het enige belangrijke ding in het leven zijn, wat nodig is om te vechten. En dat is waarom zij mijn leven zijn, en de muziek is een extra troef. Mijn kijk op de wereld is compleet veranderd en ik geloof dat ik door mijn kinderen een bruikbaar persoon ben geworden.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Wat bedoel je, alsjeblieft?

Anne-Sophie Mutter: om kinderen te beschermen en ze op een pad te zetten dat de wereld voor hen opent en hen openstelt voor de wereld, is een spannende en waanzinnig inspannende, maar zeer zinvolle levenstaak. Met kinderen leer je dat we deel uitmaken van een eeuwige cyclus. Het besef dat heeft me veel geholpen met de tragedie van de vroege dood van mijn eerste man. Nu zie ik mijn zoon, die een enorme gelijkenis heeft met zijn vader, en ik zie zijn leven in hem doorgaan.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Heeft de muziek je dan gecamoufleerd?

Anne-Sophie Mutter: Ik speelde een liefdadigheidsconcert voor een kerk en het werd een dienst voor mijn man. Ik heb mijn woord aan de kerk gegeven - hoe kan ik hebben geannuleerd? Muziek is een prachtige taal die veel dingen overbrugt: in degene die muziek maakt, maar ook in degene die luistert.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Hoe ziet het leven van alledag eruit in het Mutter-Haus in München?

Anne-Sophie Mutter: Geen twee dagen zijn hetzelfde, maar helaas begint iedereen vroeg op te staan, wat ik nooit leuk vond, maar waar ik in de tussentijd aan gewend ben geraakt. Ik ben ook erg blij dat ik 's morgens ongestoord kan oefenen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: En de lunch is klaar?

Anne-Sophie Mutter: Ik kook meestal alleen in het weekend. Eigenlijk hou ik van koken, ik hou ook van winkelen. Dan heb ik drie dingen op mijn lijst staan ​​en kom ik om 30 uur thuis omdat ze er zo fantastisch uitzien. Ik herinner me anderhalve kilo wilde cantharellen die ik een, twee, drie uur had gepeld. De hoop vuilnis werd groter en de rest bleef hetzelfde formaat.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Is het niet genoeg om haar schoon te maken?

Anne-Sophie Mutter: Je kunt iets poetsen, maar je moet het schillen, vooral de steel. De paddenstoelen smaakten goed ...

Anne-Sophie Mutter: "Ik hoor zelden muziek"

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: En hoe ontspan je buiten de keuken?

Anne-Sophie Mutter: Met alle mogelijkheden. Sport, rondhangen, wandelen in de stad, naar de bioscoop gaan. Als ik alleen ben, wandelen in de bergen, lezen op de bank of tuinieren. Ik ben een gepassioneerde implanteerder. De planten moeten dan zelf groeien, Engelse rozen, ik hou van ze.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Luister je naar muziek?

Anne-Sophie Mutter: Zeer zeldzaam. Eigenlijk alleen op reizen, vooral vanwege mijn vliegangst. Dan luister ik vooral naar jazz, stop mijn iPod-stekker in mijn oor en hoor alles van Madeleine Peyroux tot Ella Fitzgerald.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Wat verandert er met de veroudering? Heeft u meer speelruimte nodig omdat u uw eigen ideeën en wensen ontwikkelt?

Anne-Sophie Mutter: Ik denk dat ik zelf al genoeg ideeën heb en ik weet best wel wat ik wil. Meer van dat zou waarschijnlijk absoluut ondraaglijk zijn voor de mensen om me heen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: U zei ooit dat u om 45 uur wilt stoppen. Dat zou vorig jaar zijn geweest.

Anne-Sophie Mutter: Ik wil dat niet op één dag binden. Het is een filosofisch leitmotiv in mijn leven om iets uit gewoonte te doen. Als op enig moment mijn artistieke eisen niet langer kunnen worden gerealiseerd, dan zal ik zonder veel opgave iets anders doen. Chantharellen pellen of misschien gewoon borstelen ...

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: plantrozen ...

Anne-Sophie Mutter: Ik denk dat elk leven een werk in uitvoering is, een constant leerproces. Ik heb geweldige vrienden zoals mijn leraar Aida Stukki, van wie ik al vroeg heb geleerd dat de inhoud van het leven ook bestaat in ruil voor andere mensen. Niet alleen: vandaag speel ik hier, morgen in Parijs. Muziek is een taal die mensen bij elkaar brengt en verandering mogelijk maakt. Sociale veranderingen. Ik geef les in mijn stichting, die jonge kinderen over de hele wereld promoot, of speel een liefdadigheidsconcert om de opbrengst te gebruiken om een ​​weeshuis in Roemenië op te zetten voor 30 meisjes die anders in de prostitutie belanden.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Wat heb je gepland voor je gratis half jaar?

Anne-Sophie Mutter: Opruimen. Mijn kasten en die van mijn kinderen, ik heb zeker een kwart van een jaar nodig. En dan reizen. Mijn broer heeft een verjaardag. Ik wil hem en mijn kinderen verleiden om met mij naar Peru te reizen.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: Omdat je de hele wereld over geweest bent, maar nooit in Peru?

Anne-Sophie Mutter: Precies, en omdat Peru een jeugdige droom van mij is. Op de Machu Picchu - zeer hoog. En misschien zelfs daarboven blijven.

ChroniquesDuVasteMonde-woman.de: nog andere wensen en dromen?

Anne-Sophie Mutter: Ja, maar ik zal het je niet vertellen. Een stuk chocoladetaart maakt me gelukkig.

Moeder van Anne-Sophie

Anne-Sophie Mutter werd in 1963 in Rheinfelden, Baden geboren. Herbert von Karajan noemde haar een "mirakel" toen ze hem op 13-jarige leeftijd speelde, en huurde haar als een vioolsoliste voor het Salzburg Festival in 1977. Het eerste album met de Berliner Philharmoniker, Mozart's "Vioolconcert nr. 3 en nr. 5" , was een sensationeel succes. Al snel trad ze op in heel Europa, in de VS en in Japan. Anne-Sophie Mutter is betrokken bij liefdadigheidsconcerten voor hulpprojecten in Roemenië en voor de promotie van jonge snaren. Ze was eerst getrouwd met advocaat Detlef Wunderlich, die in 1995 aan kanker stierf. Ze scheidde twee jaar geleden van haar tweede echtgenoot, de Amerikaanse dirigent, componist en jazzpianist André Previn. Ze woont in München met haar kinderen, Arabella-Sophie, 17, en Richard, 14. Anne-Sophie Mutter's "Mendelssohn-Projekt" is net gepubliceerd, met het Gewandhausorchester Leipzig interpreteert zij jou. a. zijn vioolconcert in E minor uit 1845.

Magical houses, made of bamboo | Elora Hardy (Mei 2024).