Barbara ontmoet Conchita - man? Vrouw? Worst!
Het was veel meer dan showmanschap toen Tom Neuwirth besloot Conchita Wurst te worden. De bebaarde diva praatte met Barbara over rolmodellen, polarisatie, clichés en taboes.
Barbara SchönebergerConchita, je bent niet alleen een man, je bent ook een vrouw. Welke van jullie heeft een gemakkelijkere tijd?
Conchita: Interessante vraag. Als een homoseksuele man, die sociaal nog steeds een moeilijke tijd heeft, heb ik een heteroseksuele, conservatieve vrouw geschapen die toevallig een baard heeft. Ik heb gemerkt dat er situaties zijn geweest waarin ik de voorkeur had boven vrouwen omdat ik nog steeds een blanke ben. Vreemd genoeg, omdat alles over mij werkt om in geen la te passen.
En dat werkt niet?
Een of andere manier niet. Ik wil echt alle stereotypen doorbreken. Uiteindelijk ben ik gewoon een katholieke Colombiaan.
Vanwege de publieke belangstelling voor je uiterlijk, moest je veel nadenken over geslachtsrollen.
Jij niet?
Nee, ik ben al heel lang aan het schommelen zonder mijn vrouwschap voor mezelf te bepalen. Pas later in mijn carrière dacht ik na over wat dat voor mij betekende.
Hoe ben je als een vrouw?
Niet op de hoogte, en ik voel dat als een groot geluk. Ik politiseer niet, ik kan niet omgaan met strategieën, wie of hoe ik wil zijn. Ik ben er op de een of andere manier in geslaagd om maximale authenticiteit voor mezelf te bereiken in mijn publieke rol als vrouw. Dit is het meest vermoeiende geval.
Moeilijk is goed, maar niet de regel. We zijn beiden in banen die nog steeds worden gedomineerd door mannen. En niet alleen deze beroepen.
Dat klopt. Ik modereer veel bedrijfsevenementen en waar ik ook ga, zitten de directiekamers vol met mannen. Ik vraag me altijd af waar die vrouwen verbergen die zogenaamd in leidinggevende posities werken. Er zijn er maar een paar? en als ze bestaan, worden ze geparadeerd als een koe met twee hoofden.
Ik weet het. Ze worden apart aan u gepresenteerd. En soms val je er ook voor.
Precies! Ik moet mezelf verbieden om de moderator domme vragen te stellen als: Hoe voel je je als de enige vrouw op het bord?
De bergkam waarop je loopt is erg smal. Eigenlijk wil je ze helpen in hun eenzame positie. In het proces kan deze overmatige nadruk het tegenovergestelde zijn.
Ik zou helemaal niet graag willen praten met vrouwelijkheid. Maar zou dat ook niet verkeerd zijn? Omdat het waar is dat vrouwen anders leiden. En vegen dat onder het tapijt zou jammer zijn.
Het is waarschijnlijk verkeerd hoe je het doet. Mensen zijn snel beledigd door alles. Soms vraag ik mezelf af, wat kan ik nog meer zeggen zonder een huiveringwekkend gevoel te krijgen?
Ik denk dat we in een overdreven overdreven politieke correctheid glijden. Er was een tijd dat politici voor het volk kwamen en met "Beste kiezers"? gereageerd. Tegenwoordig zijn het altijd de 'liefhebbende kiezers'. Ik voel me een kiezer, geen kiezer. En dat werkt nu op seksene neutrale voorwaarden, ik vind fundamenteel ongelijk. Er zijn totaal verschillende problemen. Dat een vrouw minder verdient dan een man, bijvoorbeeld.
En we zijn niet naar de entertainmentindustrie gegaan om politiek correct te zijn. Entertainment gaat over polarisatie en het doorbreken van taboes.
En overdreven clichés, zelfs extreem vrouwelijk. Wanneer we elkaar allemaal in het midden ontmoeten, wordt het buitengewoon onaangenaam. Neem je mee: je polariseert door de geslachtslijn te verbreken, en dat is bijna politiek. Wilde je dat?
Nee, ik had gewoon zin om een bebaarde vrouw te zijn, dan kwam al het andere. Vroeger was ik streng toen mensen me vroegen of ik een hij of jij was. In de rol die ik echt wilde worden gezien als een vrouw. Maar ik word ook ouder en wijzer, en ik ontdek dat het niet langer belangrijk voor me is wat ik vertegenwoordig als ik op het podium sta als Conchita.
En plotseling trad je op voor de VN. Was je overweldigd door de politieke rol die je plotseling werd opgedrongen?
Ik heb het tenminste niet geplukt. Eigenlijk wilde ik gewoon zingen. Maar deze manier van spreken met mensen die echt een verschil kunnen maken? Ik kon dat niet missen. En mijn boodschap zit diep in mij. Het heeft ook voordelen wanneer ik hardop zeg dat gelijkheid in alle opzichten moet gebeuren.
Maar je moest behoorlijk snel uitgroeien tot hele grote schoenen.
Voelde me niet zo. Of misschien ben ik een betere acteur dan ik altijd dacht. En ik werd geïnspireerd door sterke vrouwen.
Bijvoorbeeld?
De eerste diva die ik ontmoette was mijn grootmoeder. Is mijn moeder daar dan? minder diva, maar ik hou van alles. Alle rolmodellen die volgden waren vrouwen: Shirley Bassey, Evita Perón, Celine Dion, Frida Kahlo.Vrouwen die zich verzetten tegen het patriarchaat en hun eigen gang gingen. Daarom wilde ik ook een vrouw op het toneel portretteren: ik zag haar in meer kracht.
Ik denk ook dat we meer kunnen dan alleen mannen. Dit gebeurt al thuis: terwijl zo'n man 's ochtends onder de douche staat en zijn overhemden bekijkt, heeft de vrouw de wasmachine twee keer geladen en gelost en het appartement opgeruimd. Aan de ene kant maakt dat me boos omdat het de rollen manifesteert. Aan de andere kant kunnen we het gewoon doen. En geen mannen. En dan voel ik me weer prima. Vrouwen krijgen dingen beter gereguleerd.
Wat mannen niet per se waarderen.
Maar ik weet het. En het geeft me kracht.
Maar is niet een van de grote problemen alleen het mannelijke gebrek aan respect voor wat vrouwen doen?
Oh. Een huwelijk bestaat niet in het feit dat elkaar 's avonds wordt toegejuicht voor de verdiensten van de dag. Omdat je veel hebt om uit jezelf te komen. En ik hoef drie keer per week mijn vriendinnen niet te ontmoeten en Prosecco te drinken die klaagt over hoe slecht de mannen zijn. Zijn zij niet?
Dat is heel gebruikelijk. In het verleden hebben vrouwen aanzienlijk minder geklaagd.
Dat klopt! En waar je eerder over rolmodellen hebt gesproken: ik oriënteer me sterk op de generatie van mijn moeder en schoonmoeder. Ik ken heel veel geweldige vrouwen in de jaren 70 die het goed doen. Die emanciperen zich na vele jaren van huwelijk en vinden hun ding. Sinds ik met deze generatie heb afgerekend, ben ik niet bang voor mijn ouderdom, omdat ik weet: op 70 kan je nog steeds volledig leven.
Heb je al plannen voor deze tijd?
Ik heb zelfs geen plannen voor vanavond. Ik plan nooit iets. Alles wat ik doe gebeurt vanuit mijn buik, omdat ik weet dat het altijd anders gebeurt dan ik denk. Ik denk aan niets, vooral niet aan mezelf.
Heb je het goed? Ik ben constant in mijn hoofd. Dat is ongelooflijk vermoeiend. Ten eerste ben ik niet mijn grootste fan en ten tweede houd ik van niets anders dan mezelf uit elkaar te halen. En ik benadruk mezelf. Als ik een optreden heb op tv, vraag ik me twee weken van tevoren af hoe ik goed kan leveren.
Ik ben anders. Als ik een duet zing met Rolando Villazón, luister ik tien minuten daarvoor naar het stuk dat mogelijk is. Ik snap het best goed, maar ik vraag me af: hoe goed zou ik kunnen zijn als ik me goed klaarmaak?
Denk je dat de manier waarop je een vrouw bent je helpt bij je baan?
Ik heb er nooit op vertrouwd. Maar voor de adrenaline van de spontane helpt me door deze situaties. Vanaf het begin had ik de wil om anders te zijn dan wat mensen over me denken.
Wat bedoel je?
Ik speelde over de mooie blonde met de grote borsten. Droeg altijd zwarte coltruien en niet erg knappe, maar intellectuele vrienden. Ik wilde nooit een meid worden omdat ik dat wist van hoe ik eruit zie, de verleiding voor anderen om te zien dat het geweldig is. En dat is het ergste voor mij met alle recht op zelfbeschikking: wanneer vrouwen een vrouwelijke rol gaan spelen. En in de afhankelijkheid van mannen.
Maar je bevindt je ook in een redelijk comfortabele situatie.
Dat klopt. Ik had nooit het gevoel dat ik ben benadeeld vanwege mijn vrouwschap of dat ik slechtere kansen had. Maar dat is niet de norm.
Dat klopt. Mannelijke ego's kunnen heel hardnekkig zijn, ze willen niet accepteren dat vrouwen ook vaardigheden hebben.
Ik ervaar dit vaak met taxichauffeurs. Als ik zeg: je kunt hier rijden, dan zijn we sneller, zeggen ze: Nee. Dat doe ik niet. De neiging om iets over vrouwen te vertellen, wordt niet in elke man uitgesproken.
Absurd. Als ik er meer over nadenk, besef ik eerst hoe ellendig veel mannen zijn.
Dat is waarom ik er niet aan denk. Maar ik heb ook te maken met Teflon, ik merk het vaak niet wanneer iemand me naar de kar brengt, omdat ik onwankelbaar mijn ding doorhaal. Je moet proberen me te ontmoeten. Andersom werkt het beter.
Wat bedoel je?
Toen ik begon met sporten en een beetje dunner werd, was ik verrast door vrouwen. Het was alsof ik afscheid had genomen van een gemeenschap van solidariteit waarvan ik me niet realiseerde dat die bestond.
Madonna snapte het meteen. Ze zei: je moet sexy zijn als een vrouw, maar niet zo sexy dat je mannen intimideert. En je kunt ook mooi zijn, maar niet zo mooi dat andere vrouwen je haten.
Hm. Hillary Clinton heeft veel haat getoond. Maar niet vanwege haar schoonheid.
Denk je dat Madonna zou gewonnen hebben als ze Trump had overgenomen?
Ik denk het niet. Waarschijnlijk was de seks een probleem met Hillary en heeft Madonna ook wel bekend. Er zijn nog steeds te veel mensen die niet door een vrouw willen worden geregeerd. Vrouwen ook.
Er zit iets in. Een politicus in Oostenrijk heeft ooit gezegd dat ze tijdens de verkiezingscampagne op straat werd verteld: ik vind haar beleid goed, maar ik kan niet voor jou kiezen.Je hebt drie kinderen. Wie zal dat regelen?
Lijkt op mij. Die taakverdeling is mogelijk en normaal in een relatie van vandaag lijkt niet overal te zijn aangekomen.
Dat gezegd hebbende, wat is belangrijk voor u over een man?
Ik wil een man groter en sterker dan ik. Ik wil niemand wiens spijkerbroek te klein voor me is. En ja, ik geef toe: ik wil een held. Iemand die me het huis uit voert wanneer het brandt. En wie vraagt mij 's avonds, hoe was mijn dag. Wie verdient zijn geld onafhankelijk en zorgt voor de kinderen. Wij zijn de eerste generatie die alles wil.
De vraag rijst dan: voor wie is het feminisme eigenlijk vermoeiender?
Ik denk dat het voor beide partijen erg stressvol is. Maar de mannen zijn aanzienlijk verslechterd. In de geëmancipeerde relatie moet de man zijn privileges opgeven.
Ja, maar hij krijgt ook iets. Meer tijd met de kinderen, bijvoorbeeld, die heel vaak met hun vader opgroeiden.
Dat is waar. En daarom hebben mannen ook een lobby nodig, omdat we onszelf niet voor de gek houden: vaders met ouderschapsverlof begroeven vandaag alle carrièrekansen. Maar dat zal veranderen.
Bedoel je? Hoe zal het over tien jaar zijn?
We zijn allemaal hetzelfde.
Oh nee! Alsjeblieft niet doen!
