Terugschakelen: minder werk, meer leven
Ontspannen: Alexandra Metzger
Soms zat ze daar gewoon aan Mexico te denken. Waar 's ochtends op kantoor eerst gekeken werd, wie was er al door de collega's. Waar je jezelf omhelsde in de begroeting. Waar mensen een meer ontspannen benadering van het werk namen, omdat het leven niet alleen maar een beroep was. Gedurende zes maanden werkte Alexandra Metzger daar in de tak van een Duitse autofabrikant. Ongeveer tien jaar na het voltooien van deze stage studeerde de 37-jarige afgestudeerd af van het moederbedrijf in Duitsland om afdelingshoofd in inkoop te worden. Twee bedrijfswagens, 65-urige werkweek en een jaarsalaris van ongeveer 100.000 euro. Tot het najaar van 2006. Tot ze bezweek voor haar super werk.
De beëindiging markeerde het begin van haar nieuwe leven. "Het kostte me echter een jaar om dat doel te bereiken", zegt Alexandra Metzger. Met haar 22 werknemers was zij verantwoordelijk voor de nieuwe markten in Rusland en Azië voor de automobielgroep. Maar op een gegeven moment besefte ze dat er iets anders belangrijker was dan van benoeming naar afspraak te gaan en het professionele aspect op de voorgrond te zetten. "Uit gevoel voor plicht en druk om te slagen, verloor ik het respect voor mezelf", zegt ze vandaag. "Nu loop ik niet meer zo door het leven." Ze begon haar eigen bedrijf in het najaar van 2007 en organiseert nu interculturele trainingen voor managers. Maar de ervaringen uit het verleden worden niet vergeten: "Mijn hele houding is van de grond af veranderd, in de tussentijd ben ik veel rustiger geworden."
Ga weg van de onbeminde baan
Alexandra Metzger staat voor een sociale trend die meer ziet in minder. De zogenaamde down shifters nemen de moorddadige rit uit hun leven, zetten het een paar versnellingen lager in de ware zin van het woord. Velen nemen deze beslissing zonder daartoe door hun lichaam gedwongen te worden. Ze hebben genoeg van de onbeschofte toon in de afdeling, ze hebben geen zin meer om 's avonds en in het weekend op de laptop te werken, bij traditionele ontmoetingen met familie of vriendinnen aan de andere kant, en dan komt er' gewoon even 'langs.
Vaak begint de verandering met een onbepaald gevoel. De gedachte aan het kantoor zorgt ervoor dat je boos wordt, zoals je eerder deed voor het wiskunde-examen. Managementcoach Doris Hartmann zegt: "De eerste vraag die ik mezelf in een dergelijke situatie moet stellen is: Houd ik echt van deze baan? Omdat een onbemind werk - dat is mijn fundamentele these - moet je onmiddellijk vertrekken. "De meesten, zegt ze, bleven te lang en gekweld.
De eerste reflex na zo'n realisatie is vaak: Direct op zoek naar een nieuwe baan, voor een nieuwe uitdaging. Dat was ook het geval met Christine Scherer *. Op 33-jarige leeftijd had ze een toppositie in een luxeproductenbedrijf in München, 50 tot 60 uur per week waren het dagelijks leven, s avonds afspraken. Professioneel en privé was ze omringd door nobele, dure nachten in luxe hotels, die net zo gewoon waren als een champagnevergadering met belangrijke klanten. "Op een gegeven moment was ik vol, ik verveelde me", zegt ze. "Ik had mijn kleine meisjesdromen bevredigd en ik wilde niet zo volwassen en soeverein zijn.
Christine Scherer, zoals altijd gefocust op beveiliging, zocht eerst een nieuwe taak. Maar ze had eenvoudig geen idee waar ze van kon genieten. Tot op een dag was het duidelijk: Je hoeft geen nieuwe baan te hebben om te gaan. Ze kondigde aan - iets dat zelden voorkomt in haar branche, op haar niveau. "Ik slaagde erin om over mijn statusschaduw te springen", zegt Christine Scherer vandaag. De 37-jarige werd zelfs beschouwd als assistent op de bodem, zonder verantwoordelijkheid voor werknemers, met de zekerheid om om vijf uur 's avonds naar huis te kunnen. Hoewel ze geen kind heeft. Ondenkbaar als voormalig leider. Dat is nog een reden waarom ze niet met haar eigen naam wil verschijnen.
Wil je je eigen geluk
Christine Scherer ging eerst negen maanden op reis om de wereld. Ze was niet bang voor wat zou komen, ze wist: "Ik moet gewoon mijn eten verdienen." Nu emigreert ze naar Australië, ze heeft al een baan van 35 uur in Sydney. "Mijn baas zei tijdens het sollicitatiegesprek dat hij om tien uur aan het werk zal gaan en pas om zes uur naar huis zal gaan. Nou, eerst! Dat zou in Duitsland ondenkbaar zijn." Ze gaat naar een gedeelde flat, drie minuten van het strand. "De wil om zelf geluk te hebben," zegt ze, "is nog sterker geworden."
"Ik moet weten wat ik mezelf wil behandelen", bevestigt Doris Hartmann, "tijd of geld." Dus ook: meer vrijheid of meer veiligheid. Vrouwen, zegt Hartmann, hebben een heel concrete relatie met geld. Voor hen is het een betaalmiddel."Voor mannen staat het symbool voor status - als een vergoeding voor een hoge positie."
Versnel het dagelijks leven
Het statussymbool van downshifters? Bijvoorbeeld een tafel. Groot, krachtig, gemaakt van licht massief hout, staat hij in de keuken van een appartement in de groene wijk Eimsbüttel in Hamburg. "We wilden dat de keuken het centrum van het appartement zou zijn", zegt Mareike Baldauf *. De tafel is meer dan een meubelstuk. Hij is een verklaring. Hij zegt: hier wordt gekookt, gegeten en vooral - leefde.
Wat zou de 35-jarige negen jaar geleden nauwelijks voor de geest komen. Op dat moment was haar voedselpunt op kantoor. Het was de bloeitijd van de startups, ze ontwikkelde projecten met een internetbedrijf in de Amerikaanse Silicon Valley. Een met wie ze tijdens de dag, 's nachts, in het weekend over nieuwe plannen piekerde, was Lorenz *. "Het woord Feierabend verscheen niet in ons vocabulaire." Ze gingen terug naar Hamburg, rusteloos zoals in de VS. En toen de crash: bij Lorenz, net 31, was het een hernia, voor de rest van de wereld barstte de dotcom-zeepbel.
* Namen gewijzigd door de editor
Negen maanden lag Lorenz plat, bijna roerloos. "Het was het beste wat ons kon overkomen", zeggen beide vandaag. Gedwongen om hun dagelijkse ritme te vertragen en ontdekten dat hun tijd samen belangrijker was dan werk. Daarvoor accepteerden ze om minder te verdienen.
Ontdek de vrijheid
Meer tijd: Lenka Zupkova
Veel van de verklaarde downshifters ontwikkelen een bijna postmaterialistische houding. Alleen werken om te consumeren, dat druist in tegen de grillen van iedereen. De nieuwe levensstijl gaat er echter altijd van uit dat je je geld kunt veroorloven - of wilt - minder inkomen. "In onze samenleving gaat het vaak om veel geld verdienen en het meteen uitgeven", zegt Lenka Zupkova. De 38-jarige is een violist en vertrouwt als freelance artiest op commissies en concertoptredens. Desalniettemin heeft ze de afgelopen vijf jaar goedbetaalde banen afgewezen om meer tijd te hebben voor haar eigen projecten, zoals haar 'Megaphon'-ensemble.
Minder werk: Luzia Mittermaier
Ze was in een showband en speelde regelmatig ballen. "Het kostte ons slechts enkele uren om in de bus te stappen, de soundcheck om drie uur 's middags en we waren' s nachts om drie uur klaar." Hun relatie was mislukt vanwege al het werk, Lenka Zupkova zwoer dat ze haar houding zou veranderen. De praktische implementatie is nog niet eenvoudig. Immers, ze maakt nu een dag per week vrij en maakt lucratieve, maar tijdrovende optredens. "Ik waardeer steeds meer de vrijheid," zegt ze.
Zelfs de arts Luzia Mittermaier, 41, wilde altijd de vrijheid behouden om minder te werken, en heeft daarom bewust afgezien van de aankoop van een auto of appartement. Al bij 34 verlaagde ze haar werktijd tot 75 procent; een drastische stap voor een anesthesist in het ziekenhuis. Voor ploegenarbeid kunnen 60 tot 80 uur gemakkelijk samenkomen, en degenen die iets in een kliniek willen worden, moeten dit voorbeeld volgen. Eigenlijk. De hoofdarts van Luzia Mittermaier staat erom bekend dat hij het eens is met andere werktijdmodellen en vooral: "Hij gaf me dezelfde verantwoordelijke verantwoordelijkheden als de fulltime collega's", zegt de anesthesist, die momenteel ouderschapsverlof neemt. Eerder, toen ze geen kinderen had, werkte ze zes uur per dag, meestal in de ochtendploeg, en was ze gewoonlijk rond half twee thuis.
Houd de grote afbeelding in de gaten
Meer tijd voor hun relatie, voor vrienden, voor wandelen, "dat is altijd een innerlijke behoefte geweest," legt Mittermaier uit. Maar haar werkgever profiteert ook van: deeltijdwerk, het tonen van enquêtes, stimuleert de motivatie en productiviteit van werknemers.
Dit lijkt niet te zijn aangekomen in de meeste HR-afdelingen. "Wie wil uitstappen of wil gewoon de werktijden verkorten, wordt beschouwd als een verstorende factor in het bedrijfFriederike Maier, econoom aan de Hogeschool van Berlijn, zegt: "Als je minder tijd op de werkplek wilt doorbrengen, moet je je carrière opofferen, dat is de realiteit.
Consultant Doris Hartmann beschouwt terugschakelen als een "gezonde reactie" op de overschrijdingsnormen van sommige industrieën. Het denken van de bedrijfsadministratie, dat vaak tot de taak behoort, vooral in de vrije economie, draagt zichzelf over aan velen van het hele leven. Maar in plaats van te berekenen in driemaandelijkse saldi, zou men dat moeten doen Bekijk de grote foto en vraag jezelf keer op keer af: wat zit erin?
De Baldaufs vragen zich soms af of ze nog steeds samen zouden zijn als ze hun ritme van het leven niet hadden omgekeerd. Mareike startte opnieuw met een radio-traineeship onderaan, Lorenz stichtte een platenlabel met zijn broer. Hun middagen worden samen doorgebracht. Perfecte cv's, bepaalde carrièreniveaus zijn niet belangrijk voor hen. "Dat willen we niet", zegt Mareike Baldauf.
Wat betekent terugschakelen?
Het principe van terugschakelen, gecreëerd door managementgoeroe Charles B. Handy in het midden van de jaren negentig, maakt deel uit van een sociale beweging die graag alles een beetje gemakkelijker zou willen hebben. Downshifters kiezen voor een levensstijl die in strijd is met de norm en bewust accepteren om minder te maken - voor meer vrije tijd. Als terugschakelen wordt beschreven als een variant van een geleefde balans tussen werk en privéleven, betekent dit vooral strategieën voor het combineren van werk en gezinsleven.
boekentips
Angie Sebrich: Niets gezocht, veel gevonden: van de media-vrouw tot de gastmoeder. Mijn bijna normale leven (Herder, 12,95 euro).
Axel Braig, Ulrich Renz: De kunst om minder te werken (S. Fischer, 7,95 euro). www.arbeitswahn.de
Hajo Nieuw: minder werk, meer leven. Strategieën voor consistent terugschakelen (Campus, 19,90 Euro)? via ZVAB.de
Marco von Münchhausen: Time-out. Inspirerende verhalen voor drukke werknemers (Campus, 19,90).
Charles Handy: De voortgangsval. Een nieuwe betekenis geven aan de toekomst (Goldmann).
John D. Drake: Terugschakelen: Minder werken en genieten van het leven Meer (McGraw-Hill, 21 euro).
Judy Jones, Polly Ghazi: terugschakelen: een gids voor meer geluk, eenvoudiger leven (Hodder & Stoughton, 18,50 euro).
internetadressen
Initiatief Moderne werktijden van de deelstaat Noord-Rijnland-Westfalen: www.arbeitszeiten.nrw.de
Terugschakelen als preventie van burn-out, incl. Testimonials: www.manager-ohne-grenzen.de
Nationale terugschakelende week in het VK: www.downshiftingweek.com
Coachend expert Doris Hartmann: www.doris-hartmann.de
Terugschakeltest van een Britse verzekeringsgroep: //www.pru.co.uk/home/calculator/downshift
