Uithoudingsvermogenstest voor de bruidsschoenen
Fotoshoot met een verschil: Janet en Matthias spelen een breakdown.
"Ik had lang gewacht en, eerlijk gezegd, een beetje druk uitgeoefend op Matthias totdat ik eindelijk binnenkwam. Zes maanden later, op 30 december 2002, zijn we op Langeoog getrouwd - helemaal alleen, zonder familie, alleen voor ons ,
De kerkelijke bruiloft vond vervolgens plaats in juli 2003, met onze gezinnen in Apen, in de buurt van Oldenburg. Natuurlijk waren er ook voorbereidingen: het boeken van een kamer en een band (gebeurde alleen op mijn verjaardag), uitnodigingen maken, een trouwjurk maken - het was precies zoals ik wilde, en zelfs goedkoper dan in de winkel. Trouwens, het vinden van de band was eenvoudig. We vroegen vrienden. Bij de eerste band werkte het. Ze speelden klassieke dansmuziek en soms rumba. Dat we op mijn verjaardag zijn getrouwd, ik denk vandaag niet zo veel. Op de dag van de bruiloft was mijn verjaardag zo goed als verloren, sindsdien gaat de huwelijksdag altijd naar beneden.
Het begon meteen spannend. Toen onze buren het huis een dag voor de bruiloft versierden, kwam er een oude bekende langs en vroeg of Matthias en ik een ronde wilden rijden. Hij bracht ons ongeveer drie kilometer naar een huis. Er was een verrassingsfeest, met buren, familie en vrienden. Dat was geweldig!
Een duurtest voor de trouwschoenen van Janet en Matthias: de foto's in het veld.
Op de trouwdag genoten mijn ouders en ik eerst van een leuk verjaardagsontbijt. Matthias sliep met zijn ouders. Ik stond om ongeveer 8 uur op, kapper om 10 uur, make-up om 12 uur (van een vriend van visagist), koffie met de ouders om 14 uur in een windmolen.
Beweeg dan, fotografeer voor de windmolen en in het veld. Nu we het erover hebben: onze geplande fotograaf sprong er op korte termijn vandoor. Gelukkig heeft een kennis, ook een fotograaf, spontaan beschikbaar gemaakt. Om 17 uur ging het naar de kerk - met vuile schoenen van de reis naar het veld. Matthias had een MG-sportwagen van een collega geleend voor de rit. De voorganger was op vakantie, dus ik kon het de voorganger vragen. Hij was zeer gemotiveerd en liet ons los en maakte veel gelach.
Daarna stond tot mijn verbazing een wit rijtuig voor de kerk. Dus ik had het me altijd voorgesteld ... Dus gingen we naar de hal. We vierden in een landelijke herberg met 120 gasten en band. Ons oorspronkelijke idee om in de tent te vieren vond mijn familie niet zo leuk.
Na het eten waren er spelletjes van vrienden en familie - ze waren erg leuk. Ik denk dat het over was om half drie in de ochtend.
De volgende dag kwamen familie en vrienden de restjes van het feest opeten en organiseerden we een fiets / kanotocht. Dus de groep bleef een beetje bij elkaar.
Overigens organiseerden de overnachtingen van de buitenlandse gasten mijn moeder, wat veel werk van mij vergde. Ze zorgde ook voor de bloemversiering en de bedankkaarten in het dorp.
Het was allemaal zo leuk - misschien doen we het nog een keer voor de zilveren bruiloft. "
