Evan Rachel Wood: Hoe ze de moeilijkste tijd van haar leven heeft doorstaan
Evan Rachel Wood (31, "Westworld") schreef haar ervaringen op in een psychiatrische kliniek in een post van bijna 5.700 woorden voor het tijdschrift "Nylon". Nadat ze op 22-jarige leeftijd had geprobeerd zichzelf te doden, besloot ze de stap te nemen: "Het was ochtend, ik voelde me alsof ik werd aangereden door een vrachtwagen en met een bijna hysterische acceptatie pakte ik de telefoon. [...] 'Mam, ik ben het ... Ik heb gewoon geprobeerd mezelf te doden, ik moet naar het ziekenhuis.' En met het ziekenhuis bedoelde ik niet een ziekenhuis met lichamelijk letsel dat ik misschien had, ik bedoelde een ziekenhuis voor mijn gemoedstoestand. "
In die tijd had ze drie dagen niet gegeten of geslapen. Ze schreef haar ineenstorting toe aan een posttraumatische stressstoornis veroorzaakt door verschillende verkrachtingen en een gewelddadige relatie die jaren heeft geduurd. Het telefoontje naar haar moeder, na haar zelfmoordpoging, was de eerste keer in haar leven dat ze om hulp had gevraagd. "Het leuke van laag zijn is dat het alleen bergopwaarts kan gaan, ik zou niet meer moeten leven, dus het maakte toch niets uit", verklaart Wood destijds haar humeur.
Kleine successen in de beschermde ruimte
Wood beschrijft vervolgens de volledige reeks ervaringen die ze had tijdens haar verblijf in het ziekenhuis. Van het schot, waar u om veiligheidsredenen glazen flessen en schoenveters werd verwijderd. Over de eerste successen, hoe zij, die extreem verzwakt was, langzaam langere afstanden kon afleggen en zelfs weer trappen kon beklimmen. Hoe ze nieuwe vrienden maakte en zich opende in groepstherapie.
Toen haar vrijlating op het punt stond te beginnen, had ze gemengde gevoelens: "Natuurlijk wilde ik er weer uit, anderzijds was het de eerste plaats in jaren dat ik me veilig voelde." De andere patiënten waren ook heel dicht bij haar hart: "We zouden waarschijnlijk nooit meer afspreken, en we deelden zoveel persoonlijk en intiem met elkaar."
Alles gebeurt met een reden
Een afscheidsgesprek heeft Wood met speciale herinneringen achtergelaten. Op haar laatste dag zat de psychotherapeut bij haar, waar ze haar dagelijkse ontmoeting had. Ze vertelde haar dat ze het niet wilde noemen zolang Woods nog in de kliniek was, maar dat haar film 'Dertien' een belangrijke rol speelde in haar verlangen om therapeut te worden. "Voor de eerste keer in jaren, voelde ik dat dingen met een reden zouden kunnen gebeuren," zei Woods.
Woods stopte daarna met de medicatie en ging door met de therapie. "Ik ben niet altijd in de beste vorm, ik ben nog steeds aan het worstelen met mijn posttraumatische stressstoornis, maar ik weet dat ik er doorheen kom, ik heb nu betere hulpmiddelen om de tijden door te komen die onoverkomelijk lijken, en vooral : Ik ken mijn eigen waarde. " Ten slotte legt Wood uit dat niemand veilig is voor zijn gedachten en dat depressie geen zwakte is, maar een ziekte. "En soms is alles wat je nodig hebt de kennis waarvan je houdt en anderen zijn er voor jou."
