De perfecte plaats: Susanne Arndt op de rode rotsen van de Calanque aan de Golf van Porto

© Florian Jaenicke / ChroniquesDuVasteMonde

Corsica - de uitweg uit mijn dilemma?

Bij mij werd het voor elke reis gebeld: ja voor bergwandelen en nee voor het strand. Of andersom. Je moet in het leven beslissen. Totdat ik de lange afstandswandeling "Monti e Mare" op Corsica ontdekte. "Bergen en de zee": dat klopt, er zijn meer dan 50 tweeduizenders op het eiland, waarvan amper 30 kilometer van de kust. Het antwoord op mijn dilemma en een comfortabele! De organisator boekt alle hotels en vervoert de bagage. En omdat we in de Central Mountains beginnen om in vijf etappes naar de Golf van Porto aan de westkust te rennen, moet het - ik dacht - altijd bergafwaarts gaan.

Een trein neemt fotograaf Florian en mij mee van de opkomst en slentert ons naar Corte, een bergdorp in het binnenland van het eiland, dat ons militair welkom heet: "French out!" ? "Vrijheid onmiddellijk!" Laten we de slogans vertalen in de mooie oude huizen. Tijdens de onafhankelijkheid van 1755 tot 1769 was Corte de hoofdstad - en het is waarschijnlijk nog steeds voor sommige Corsicanen.

Het is waarschijnlijk waar wat ze over de Corsicanen zeggen: dat ze even ruig en idiosyncratisch zijn als hun thuisland.

Ik ontmoet een cliché Corsicaans op de eerste avond in een wijnkelder. Terwijl Florian nog steeds het standbeeld fotografeert van de nationale held Pasquale Paoli, die ooit het eiland in onafhankelijkheid leidde, bestudeer ik stoffige flessen. Dan biedt een man die met een andere op een vat zit en 'rummy speelt' me een stoel - een man als een mopshond, klein, rond en mollig, met gouden sieraden rond zijn pols en nek, en waarschijnlijk de baas. Hij werpt onmiddellijk het verhoor op: "Wat, jij wilt naar de zee, waarom zijn de bergen veel gevarieerder?" ? "Denk je dat?" ? "Wat wil je natuurlijk drinken?" "Wacht, ik zal het binnenkort aan mijn metgezel vertellen." ? "Je man?", Sist de mopshond en gooit de kaarten op tafel.

Op een eiland waar bloedwraak vroeger het leven van tienduizenden voor onbelangrijke dingen kostte, is het beter om niets verkeerds te zeggen, denk ik, en neem ik afscheid.

Het schattige bergdorp Ota

© Florian Jaenicke

VERTREK

Van Corte tot Calacuccia? (12 kilometer)?

Zodra de patisserieën en charcuteries opengaan, vullen we salami en knapperige baguette in onze rugzakken. Even later marcheren we op een ezelpad door een rotsachtige kloof naar de hooggelegen Niolo-vallei. In de verte dragen de toppen sneeuw als schubben op de schouders, met de vijf rotsvingers "Cinque frati" prikt een stuk Dolomiet in het panorama. Citroen tijm en mirte komen in de neus als de middagzon haar geur begint te verdelen. Hardlopen is goed.

RISE

Van Calacuccia tot de Col de Vergio? (18 kilometer)?

Op dag twee staat de langste etappe van de tour voor ons. En degene met de meeste neiging, ik ben geschokt om het hoogteprofiel te bestuderen. God, zou de zee niet onder moeten zijn? Maar hier staat: vandaag gaat het naar de Col de Vergio, met ongeveer 1.480 meter de hoogste pas van Corsica.

Maar eerst lopen we comfortabel langs een meer dat tussen de berghellingen ligt. De klim begint voorzichtig door een wildernis die lijkt op een Japanse tuin: licht rotsachtig landschap met knoestige pijnbomen en een gele bezem, een sprankelende rivier. Na verloop van tijd gaat het steil en steiler bergopwaarts, over puin, dat ongemakkelijk opwarmt in de zon. Boomstammen zijn net gigantische reptielen, een koeienschedel die iemand op een boomstronk gedrapeerd heeft grijnst sardonisch als ik langs val. Wie heeft alle stenen op onze weg gelegd? De weg is het doel, men zegt ja, maar op dit moment denk ik: de zee is de bestemming.

En dan staan ​​we bij de Radule-waterval, die zich stort in een jadegroen zwembad, maar de aanblik is verkwikkend. Een kleine kiosk met gekoelde drankjes zou nog steeds leuk zijn, denk ik. Zijn de Corsicanen niet overdreven hun angst voor het massatoerisme?

We vechten ons een weg door een wereld van rotsen in korstmosgroen tot we uitgeput zijn in de avond voor het hotel "Castel de Vergio", het hoogste punt van onze wandeling - en hoogtepunt van de eenzaamheid. Daarom kan het hostel de charme van het autosnelwegrestaurant goed toelaten. Maar goed, de bar heeft alles wat ik nodig heb: chocolade en ijskoud "Corsica Cola". Op de radio snuift Whitney Houston 'One Moment In Time' en biedt passende pathos. Klaar! Vanaf morgen gaat het bergafwaarts, wat een opbeurend gevoel.

ANTICIPEREN

Van de Col de Vergio tot Évisa (11 kilometer)?

We volgen de rivier en dalen door het bos van Aïtone tussen oude zwarte dennen.Elk van hen is een persoonlijkheid: een flat als een tol, de volgende maniacally slordig.

Voor de siësta zoeken we naar een soepel gewassen steen in de rivier en versnipperen onze salami. Het is een heel eerlijke salami - zwart aan de buitenkant, bloedrood en vet wit aan de binnenkant - en terwijl ik de rest in het papier stop, ben ik bang dat het in de rugzak tot leven komt. Dan dommel ik weg, naar de zachte melodie van het water, dat naar de branding van de zee snelt. Maar Florian kent geen genade en stoot me aan - we moeten doorgaan.

Onderweg bieden watervallen met badpompen een verfrissing

© Florian Jaenicke

In het dorpje Évisa, dat op een berghelling in de avondzon vastzit, lopen we door de straat en bewonderen de villa's met de kleurrijke luiken en rozenstruiken in de voortuinen. De huizen vertellen over de vervaagde welvaart van de kastanjebruine baronnen: 100 jaar geleden groeide het brood hier op de bomen tot geïmporteerde tarwe het kostbare kastanjemeel verdreef.

Om onze komst te vieren, gaan we voor een bar zitten en bestellen mirtewijn, die de slijmvliezen in de mond samenhoudt. Bij de volgende tafel is "Pastis" dronken, we groeten: "Echt heel leuk hier!" Eén knikt en balken, slechts één, zijn naam is Antoine, aarzelt: "Vroeger zaten mensen elke avond samen te praten," herinnert hij zich weemoedig. In de tussentijd zijn veel mensen weggegaan "naar het vasteland" omdat er hier nauwelijks werk is. De 90-jaar-oude shows in de verte, waar de zee veelbelovend in de avondzon splitst, terwijl de bergschaduw ons hier al laat huiveren.

ontgoocheling

Van Évisa naar Porto? (15 kilometer)?

Als we 's morgens afdalen naar de Spelunca-kloof wordt het warmer, maar de lucht ruikt nog steeds naar mos en niet naar de zee. In het bergdorp Ota vervolgens de eerste mediterrane boodschappers: citroen- en olijfbomen, cactussen en agaves. En plotseling ligt de Golf van Porto onder ons: een boot trekt een wit spoor in de inktblauw, de bergen baden er met hun voeten in. Binnenkort kan ik het ook!

Maar we missen het juiste pad, moeten teruggaan en wanneer we eindelijk aankomen, is het zoals zo vaak in het leven: van dichtbij bekeken lijkt het doel niet zo wenselijk. Want de mens heeft de badplaats voor de zee geplaatst, met hotels, souvenirs en rijtuigen. Dus ook Corsicanen kunnen zaken doen.

Eerst gooien we onze rugzakken, dan onze laarzen en ten slotte onszelf in het zand. De bergen waar we doorheen rennen omhelzen ons van achteren, torenhoog tot ver in de golf, alsof we weigeren ons over te geven aan de waterwereld. Dan verandert de zon de wereld oranje en maakt hij ons stil, zelfs binnenin. Wanneer de zee zilverachtig is, kijken we naar: "Nu een bouillabaisse?" ? "Oh ja!" Everzwijnenstoofpot was gisteren. En eergisteren. En eergisteren.

PAUZE

port

Vandaag rennen we niet, vandaag laten we ons rijden. De Calanque, de rode kliffen aan de Golf van Porto, is zo ruig en ontoegankelijk dat deze het best vanaf de boot kan worden bekeken. Aan boord geeft kapitein Mike ons lessen in Corsicaans zelfvertrouwen: de Kaap is hoger dan de Eiffeltoren in Parijs. "Weet je, de stad in Frankrijk."

Mooi rood: boottocht naar de grotten en grotten van de Calanque

© Florian Jaenicke

AANKOMST

Van Porto naar Piana? (11 kilometer)

? Na een dag in flip-flops moeten onze voeten teruggaan naar hun wandelschoenen, maar eerst gaan we zwemmen. De zee brandt aangenaam in de krassen die ons de struiken als een alpen-souvenir hebben gegeven. Spoedig zullen koude en ontbrekende kieuwen ons weer aan de wal wassen en we zullen het kustpad 400 meter omhoog naar het dorp Piana doorkruisen.

Tijdens de klim opent het steeneikenbos kijkgaten op de golf. Plots komen de bergen en de zee samen in iets nieuws: de zee lijkt op een bergmeer! Opnieuw bewijzen dat het kijken naar dingen op een afstand verrassingen voor het licht kan brengen.

De historische eetzaal van het hotel "Les Roches Rouges" 400 meter boven de zee

© Florian Jaenicke

In Piana overnachten we in het imposante Belle Époque hotel "Les Roches Rouges" met zijn prachtige terras: het uitzicht vanaf hier boven de blauwe is fantastisch! Madame Dalakupeyan begroet ons en vraagt ​​wat we willen. Drink een champagnecocktail en een kastanjebier voor Florian, het einde van onze wandeling in deze ongelooflijke plaats moet voor de douche worden gevierd.

Later, voor het uitzicht, zullen we genieten van het menu dat Madame zelf serveert. In haar zwarte jurk flitst ze op ballerina's als een vleugje Parijs door haar historische eetzaal. Met de aardbeiensoep als toetje, lepel ik een vleugje wijsheid uit: elke manier is een zoektocht waarin het doel voortdurend verandert. Ik vond de mijn niet bij de zee, zoals verwacht, maar hier boven, in dit tussenliggende rijk waar bergen en zee samenkomen, waar de Corsicaanse koppigheid zich mengt met de Parijse chic, waar de "of" in de lucht oplost.

De tips voor Corsica

De rondleiding

De individuele 8-daagse trektocht? Monti e Mare? leidt in slechts 70 kilometer van Corte naar de Golf van Porto met de beroemde rode kliffen (UNESCO werelderfgoed). Vijf etappes tussen 11 en 18 kilometer, gemiddelde conditie vereist. 7 x tweepersoonskamer vanaf 995 Euro, incl. 1 lunchbox, 3 diners, bagagetransport en kaarten (ASI Reisen, Tschurtschentalerhof 1, A-6161 Natters, tel. 030/31 87 79 33, www.asi-reisen.de).

Corte

blijven:

Duc de Padoue. Charmant oud hotel met luiken en smeedijzeren balkons. DZ / F vanaf 70 Euro (2, Place Padoue, tel. 04 95 46 01 37, www.ducdepadoue.com).

genieten:

U Museu. Huisgemaakte gerechten worden geserveerd op het terras. B. Menu met kastanjensoep, everzwijn en kaastaart 18 Euro (Ramp Ribanelle, tel. 04 95 61 08 36, www.restaurant-umuseu.com).

Ik Fratelli. Pizza (vanaf 9 Euro) op een schaduwrijk tuinterras bij de citadel? (5? 9, Rue Calanche, tel. 04 95 46 32 50).

A Casa Curtinese. Corsicaanse specialiteiten worden al meer dan 200 jaar in de winkel verkocht, gepropt aan het plafond: conserven, macchia-likeuren, worstjes en jam (9, Rue du Vieux Marché).

calacuccia

blijven:

Casa Balduina.De mooie B & B biedt een goed ontbijt en een appelboomgaard. DZ / F vanaf 82 Euro (Lieu-dit Le Couvent, tel. 04 95 48 08 57, www.casabalduina.com).

Col de Vergio

blijven:

Castel de Vergio. Het nogal sobere berghotel is het enige heinde en verre, dus boek het avondmenu het beste. DR / HB 154 Euro (Col de Vergio, tel. 04 95 48 00 01, www.hotel-castel-vergio.com).

Évisa

blijven:

Scoppa Rossa. Het decor doet denken aan een pension in de Duitse provincie, maar het is goedkoop. DZ / F vanaf 70 Euro, avondmenu 20 Euro (Scopa Rossa, tel. 04 95 26 20 22, www.hotelscoparossa.com).

genieten:

Bar de la Poste. Corsicaanse menu's en voorzieningen voor de volgende fase: salami, kaas en vijgenjam te gaan (Capo Soprano, tel. 04 95 26 24 39) Caracutu. Pizza uit de houtoven en menu's, z. Bijvoorbeeld vleeswaren, kalfsvlees en kastanje crème brulée € 19 (Capo Soprano, tel. 04 95 73 53 34).

Ota

genieten:

Restaurant Chez Félix. Heerlijke rustpauze halverwege Évisa naar Porto. Vanaf het terras heb je een mooi uitzicht, en de Corsicaanse omelet met salade (11 euro) smaakt geweldig (Capo Sottano, tel. 04 95 26 12 92).

port

blijven:

Le Subrini. Direct aan het water, vriendelijk en comfortabel. Gasten kunnen gebruikmaken van het zwembad in het naburige hotel. DZ / F uit
80 Euro (Porto Marine, tel. 04 95 26 14 94, www.hotel-lesubrini- corse.com).

genieten:

U Pescador. Leuk visrestaurant aan? Strand - de Bouillabaisse (12 euro) is geweldig (Porto Marina, tel. 09 70 35 56 15, www.restaurant-u-pescador.com).?

Le Tahiti. Mooie strandbistro voor de sundowner, hamburgers, salades en meer? S ook daar. Tip: de "Brocciu" lasagne ("Brocciu" is de beroemde Corsicaanse kaas) voor 16 euro (Port de Porto, www.letahitiporto.com).?

La Mer. Visrestaurant aan het einde van de promenade weg van de drukte met een mooi terras. Vis Tagine 18,50 Euro (Porto Marina, tel. 04 95 26 11 27).

ervaring:

Boottocht. Als u er slechts één boekt, boekt u de avondtour naar Cape Capo Rosso. De gehypete reis naar het dorp Girolata is teleurstellend: in het hoogseizoen komen dagelijks duizenden toeristen aan. Bijvoorbeeld met "Via Mare", 1,5 uur 26 euro (www.viamare-promenades.com).

Calanque. Op de wandeling naar Piana net voor het dorp neemt u de omweg naar "Vierge des Calanches": hier kunt u door de rode rotsen over de zee klauteren.

Piana

blijven:

Les Roches Rouges. Belle Époque hotel met een prachtig uitzicht en een historische eetkamer. Menu vanaf 39 euro (bijv. Gerookte zalm met limoenvinaigrette, lamsvlees met vijgen, aardbeisoep met ijs). Dubbel / F vanaf 164 Euro (Route de Porto, tel. 04 95 27 81 81, www.lesrochesrouges.com).

Capo Rosso. Hotel voor iedereen, die het modern vinden. Hoogtepunten: zwembad met geweldig uitzicht over de baai en een leuk terras. Dubbel / F vanaf 156 Euro (Route des Calanques, tel. 04 95 27 82 40, www.caporosso.com).

genieten:

Les Délices de Piana. Martine Rocchiccioli verkoopt warme "Brocciu Beignets" (ballen gebakken in olie met "Brocciu" kaas, 12 stuks, 5 euro) en brandt de beste mirtebrandewijn (Place de la Fontaine, tel. 06 14 58 53 07).

Le Phocea. Bar met een leuk terras in het midden van het dorp. Panini 4,50 Euro (Place de l'Église).

Vergeet niet: Badschoenen - de kiezels op het strand van Porto doen anders pijn.

telefoon: Frankrijk heeft het netnummer 00 33. Voor oproepen vanuit het buitenland wordt de eerste 0 van het telefoonnummer verwijderd.

Vakantiehuis Casa Joana Nair Algarve (snelcode: 9802) - Micazu 1 (Mei 2024).