Stage in de Big Apple
Uitzicht vanaf Brooklyn op Manhattan
Mijn tweede verplichte stage was gepland en ik wilde heel graag naar New York. Hoewel er agentschappen zijn voor het regelen van stages in het buitenland zoals zand op zee. Ik wilde echter geen enkele honderden euro's uitgeven alleen voor het regelen van een cursus. Ik dacht dat ik moeilijk een stage kon lopen bij een Engelse krant. Wie kan schrijven in een taal die niet zijn moedertaal is? Omdat ik meer wilde dan alleen koken en kopiëren van koffie, besloot ik de perfecte oplossing te vinden: een Duitse krant in New York. Op de website vond ik de opmerking dat de redactionele "interessante stages met een verscheidenheid aan taken" mij toepasden en een belofte ontvingen. Alles was wonderlijk ongecompliceerd. Meer gecompliceerd was de rest: een visum aanvragen, een ziektekostenverzekering, een accommodatie zoeken, uw eigen appartement onderverhuren. Dat kostte me dagen en weken. Maar het was het waard. Na een triest afscheid van vrienden, vrienden en familie zat ik in het vliegtuig. Samen met veel Arabieren met gesluierde gezichten - en een goede vriend. Bij toeval liep ze ook op korte termijn stage in New York en dus voelde ik me veel meer op mijn gemak.
Marmer en goud
Mijn nieuwe thuis: The Webster Apartment
Uiteindelijk kwamen we veilig aan bij onze woonplaats, een accommodatie voor alleen vrouwen. Na een korte rondleiding werden we naar het dakterras geleid en waren gewoon overweldigd. Het uitzicht vanaf de 13e verdieping naar het verlichte Empire State Building was meer dan indrukwekkend. De volgende dag wilden we onze toekomstige werkgevers niet laten verdwalen op maandag in het metronetwerk. De eerste stop was het PR-bureau, waar mijn vriendin haar stage zou lopen. Een hal van marmer en goud, midden in Manhattan, beloofde een stage in New York, zoals het in het boek staat. Ze was opgelucht en ik, nog steeds nerveus, op weg naar Queens. Naar mijn kantoor. Tenminste dat dacht ik op dit moment.
Bling-Bling in Queens
We reden slechts een paar stops, maar we verwachtten nog een wandeling op straat. Geen menselijke activiteit meer, geen sirenes en de wolkenkrabbers die we alleen van ver zagen. Onder de weinige mensen op straat was een groep zwarte bling-bling jongens. Dus hier is de originele hiphopgangster, van wie we alleen de goedkope imitaties rondrennen. Wij, twee blondines, merkten het natuurlijk op en dus, vergelijkbaar met de Duitse pseudo-gangsters, werden we daarna gebeld en gefloten. Met een misselijk gevoel zochten we de juiste straat en vonden: een vervallen gebouw zonder echte vensters met de tekst: "International Printing Corp." Holy shit, dacht ik. Dat moet het zijn. Plots kwam de betekenis van dure stageplaatsen in me op. Te laat moest ik daar nu doorheen.
"Kom maar binnen"
Mijn "kantoor" in Queens
De volgende ochtend vroeg ik mijn vriend om de politie te bellen als ik niet kwam opdagen voor het diner en op weg ging. Bij de deur zocht ik tevergeefs naar een bel. Omdat ik er geen vond, belde ik mijn toekomstige baas op zijn mobiele telefoon. "Kom maar binnen". Voorzichtig ging ik naar binnen, het was donker binnen (geen wonder, er waren eindelijk geen echte ramen).
Enigszins onzeker ging ik verder, hij kwam me tegemoet en was zo heel anders, zoals ik me had voorgesteld. Wie zou de uitgever van een Duitse krant in Amerika kunnen zijn? Ik dacht aan een midden jaren vijftig uit Duitsland met de naam Peter. Peter noemde zichzelf echter Pete en was een Amerikaan met een honkbalpet, die me verwelkomde met een vriendelijke "ey-age-let-us-fist-beukende" groet. Hij was aardig en ik opgelucht.
Thuiskantoor
De drukkerij (het "kantoor" van binnenuit)
Nadat ik me even door het gebouw had geleid (beneden waren drukkerijen, twee echt bovengelegen kantoren, waar leuke, oudere mannen aan de lay-out werkten), liepen we om de hoek een schattig koffiehuis binnen. Hij vroeg me of ik een laptop had (en ik vraag me nog steeds af wat hij zou hebben gedaan als ik nee had gezegd ...) en legde uit dat ik graag thuis zou werken. Er was dus helemaal geen redactie. De hoofdredacteur woonde en werkte vanuit Cuxhaven en de meeste artikelen kwamen hoe dan ook van het Duitse persbureau. Dus ik was de "enige" verslaggever die verslag uit New York deed.
Mijn eerste opdracht bracht me naar Brooklyn, waar ik een Duitse zakenman interviewde die met zijn joodse gezin op de Kristallnacht naar Amerika was gevlucht. Ik mocht het interview in het Duits houden om meer authentieke soundbites te krijgen en was daar dankbaar voor.Eindelijk was ik maar een paar dagen ter plaatse. Trouwens, mijn baas Pete en ik hebben de hele drie maanden voor een geweldige Denglish gezorgd. Hoe goed of slecht ik ook Engels sprak, hij sprak Duits. We hebben ons dus niet gecommitteerd. Mijn interviewpartner had daarentegen al besloten: in het Engels. Desalniettemin was het mijn beurt om hem te interviewen en later werd ik zelfs geprezen om mijn taalvaardigheden. Prachtig, er kan me nu niets gebeuren.
Joschka Fischer en de Bahama's
Fashion Week
Mijn thuiskantoorbaan bleek een meevaller. 'S Morgens toen alle meisjes in hun kantooroutfits snel in de rij stonden en hun ontbijt losmaakten, liet ik mezelf de hele tijd in joggingbroek en hoody. Om te werken ging ik soms met mijn laptop naar Starbucks zitten en voelde me als Carrie Bradshaw. Het Carrie-gevoel werd nog sterker toen ik verschillende uitnodigingen kreeg voor de New York Fashion Week. Afgezien daarvan ontmoette ik Pete een keer per week, dronken we koffie en hij voorzag me van persuitnodigingen voor alle evenementen in New York met een Duitse connectie: een paneldiscussie met Joschka Fischer, een muziekavond met de opkomende talenten van Lübeck of tentoonstellingen van Duitse kunstenaars.
De drie maanden gingen veel te snel voorbij en met een zwaar hart pakte ik mijn veel zwaardere koffer in. Overigens heb ik het geld dat ik had gespaard voor de stageplaats geïnvesteerd in een korte reis naar de Bahama's. En zelfs een nieuwe strandoutfit zat er nog in.
Links en informatie
Voor iedereen, inclusief één Stage in New York plan en nog een accommodatie Zoeken is mogelijk >>hier de Webster appartement, Een tijdige registratie is absoluut noodzakelijk, omdat de kamers vanwege de geweldige locatie en de relatief lage prijzen (kamer per week inclusief eten & schoonmaken ongeveer 150 euro) zijn snel volgeboekt.
Degenen die over het algemeen geïnteresseerd zijn in een stage bij een Duitstalige krant, vinden >>hier een gedetailleerd Lijst van Duitstalige media wereldwijd.
