Huwelijkswaarheid: "Ik vond foto's van hem in dameskleren"
Mijn man en ik kennen elkaar al tien jaar. In het begin was het net als in elke nieuwe relatie: alles nieuw en spannend. Maar twee jaar nadat we getrouwd waren, besefte ik hoe mijn man aan het veranderen is. Eerst dacht ik dat hij homo was. Toen de klap in het gezicht: ik vond foto's die hem in dameskleding toonden. Ik draaide me bijna om en bestudeerde flatadvertenties in het dagblad, bijna thuis.
Toen besloot ik om een wederzijdse vriend te vertrouwen die me enigszins kalmeerde. Hij zei: "Vergeet niet wat je hebt bereikt, denk aan het bedrijf, denk er gewoon over na en vraag waar het theater over gaat."
Ik heb dat ook gedaan en het bleek dat mijn man transseksueel is. Een schok! Na veel tranen en vele gesprekken met mijn man, die de zaak met de woorden besprak, graag af en toe kleding voor vrouwen draagt, heb ik hem zelfs een tijdje gesteund, bijvoorbeeld bij het winkelen en het opmaken van make-up.
Ik kon naakt voor hem rondlopen, hij zou me negeren
Ik dacht dat ik het aankon. Maar in plaats van mij in zijn wereld te betrekken, heeft hij mij meer en meer buitengesloten. Vandaag heeft hij zijn eigen kamer in ons huis, een echte vrouw. Ik tolereerde het, niemand mag in deze kamer, het is altijd op slot.
Deze geheimhouding maakt me ziek. Mijn hele leven staat ondersteboven, ik heb geen zin meer om het huwelijk bij te houden. Zelfs in het bedrijf gaat het niet zo goed, hij laat al het werk aan mij over. Als ik hem vraag om te praten over de vraag of alles naar de honden moet gaan, maakt het hem niet uit, hij wil zijn "ding" leven. Maar als ik zeg, scheid ik, begint het grote gehuil.
Mijn man is lange tijd niet mijn man geweest. In bed lang dode broek. Ik kon naakt voor hem rondlopen, hij zou me negeren. Dat knaagt aardig aan me en kost veel kracht. Ik denk dat hij gewoon geen afscheid van me wil nemen omdat het zo leuk is om een vrouw in huis te hebben.
