Zelf praten: brainstorm met mezelf
Het ziet er volkomen normaal uit. Ik loop rond de Outer Alster of 's avonds rond het blok, draag een in-ear koptelefoon met een lijn naar de iPhone in mijn jaszak en telefoontjes - tenminste mensen die me zien doen. De truc waarmee ik ben gekomen, om schuine ogen of zelfs een ongewenste medische Inobhutnahme te vermijden. Omdat ik in feite gecamoufleerde monoloog in het openbaar doe: ik hoor of een zin heel goed klinkt, verbaal gevoelens, analyseer problemen, formuleer bezwaren - of ideeën die plotseling verschijnen in de livestream van mijn gedachten - en praat met ze als een bericht op mijn WhatsApp -account. Ik kan dus meteen alles weer vergeten, later thuis luisteren en opschrijven.
Zelfpraat is niet alleen normaal, maar ook nuttig
De monoloog brainstormt bijna in de kleinste ronde. Dit bespaart tijd, ruimte en veel slechte koffie. En nu de beste: gek, dat is volkomen normaal! Volgens Amerikaans onderzoek zegt 96 procent van de mensen hardop wat er gaande is; bij voorkeur in de auto of badkamer, zodat het de anderen niet vangt. Want, helemaal ten onrechte, de monoloog heeft geen goede reputatie. Het wordt meestal geassocieerd met eenzame oude mensen die met hun kat of denkbeeldige vrienden praten omdat ze niemand anders hebben.
Praten met zichzelf helpt om de geest te verduidelijken, om emoties te organiseren en om creatieve oplossingen te vinden
Maar hoorbare zelfpraat duidt niet op een verwarde geest. Integendeel, ze helpen hem te ontrafelen. Ze vergemakkelijken, verduidelijken en maken beslissingen mogelijk. En breng je tot zeer creatieve ideeën: "Het is een van mijn grootste plezier, vaak en lang om met me te praten," zei dichter en dandy Oscar Wilde.
Zelfs kleine kinderen tussen de leeftijd van twee en vier praten vrijuit of laten hun poppen en knuffelbeesten voor zichzelf spreken tijdens het spelen. Ze praten 's avonds in bed, hoe de dag was en waar ze geïrriteerd over waren - dus verwerken ze indrukken en ervaringen. Zelfs een avondgebed is een paranormaal faciliterend gesprek met het hogere zelf.
Waarom we niet moeten zwijgen, maar liever hardop moeten denken
Vanaf het basisschoolleeftijd verschuift de eigen stem meer en meer naar binnen, wordt hij onbewust, tot zwijgen gebracht. En daarmee is een zelfmanagementpsychologiegereedschap dat altijd beschikbaar en krachtig is wegglijdend: reageren op gedachten is een uitlaatklep om woede, verdriet en frustratie te ontgiften. Het bespaart je de therapeut, en je kunt ook op de bank liggen. Als je hardop denkt wat je je geliefde of baas ongecensureerd wilt vertellen, heb je de beste voorbereiding op een productieve discussie.
De monoloog geeft ook eerste hulp wanneer het brein ten prooi valt aan een belangrijke taak of crisis. Het is de zaklamp die kan worden gebruikt om een mentale blackout te verlichten. Om een probleem te verwoorden, moet men allereerst duidelijk en luid de feiten vermelden. In een psychologische poging moesten studenten 60 vragen onder tijdsdruk oplossen en werden ze op video vastgelegd. Het meest succesvol waren degenen die de taken voorlezen en vervolgens net zo hard analyseerden als ze verder moesten gaan: "Dus de rest ... Hoe los ik het daar op? Wat heb ik daarvoor beschikbaar?" Negatieve effecten hadden echter wanhopige en ingrijpende zelfbeschuldigingen als "Oh man, typisch, ik ben zo stom!" Het klinkt gek, maar motiverende self-talk werkt het best bij de derde persoon. Dus in plaats van te zeggen: "Ik ben zo bang", en dat gevoel in paniek te brengen, is psychologisch afstand nemen effectiever: "Hé, (je eigen naam), je voelt je nu nerveus, maar je bent goed voorbereid en je bent geconcentreerd. Blijf kalm, morgen is voorbij. "
Als je iets hardop zegt, hoor je meteen of het goed of stom klinkt
Atleten verhogen ook hun prestaties. En ouderen worden geadviseerd door wetenschappers om regelmatig zelfpraat te hebben om hun kortetermijngeheugen te versterken. Wie heeft nooit een briljant idee gehad dat hij zich niet snel kon herinneren? Gedachten en ideeën snellen door het hoofd en onbewust opnieuw, omdat het zelfgenoegzame brein denkt dat het slim is om te weten wat je zelf bedoelt.
Je eigen stem helpt om dingen beter te onthouden
Maar het 'memo-effect' is veel beter als je de dingen hardop denkt in plaats van ze in gedachten omgooit, bevestigt psychiater Dirk Wedekind van de universiteit van Göttingen.Het navigatiesysteem in het hoofd werkt beter als de rijrichtingen luid worden uitgesproken terwijl er een mentale back-up wordt gemaakt: "Bij het tweede verkeerslicht aan de linkerkant, dan bij het tankstation aan de rechterkant, waar de grote linde staat ..." Daarom herinneren mensen zich nog na tientallen jaren van liedteksten zongen ze luid in hun jeugd - alle verzen. In geheugenspellen is het een plus om de motieven luid te noemen als u de kaarten bedekt en bedekt. En als u iets wilt bouwen of installeren, moet u de bedieningsinstructies hardop voorlezen: wat u hoort, is effectiever dan waar u aan hebt gedacht.
"Je moet echt naar jezelf luisteren terwijl je praat!", Zegt iemand verbluft, als iemand die zelfingenomen is de grootste onzin draagt. En dat is precies wat u in monoloog doet: als u iets zegt, hoort u meteen of dat goed, stom of zelfvernietigend klinkt. 'S Morgens voor de spiegel automatisch "Ik ben zo dik en oud!" denken, ondermijnt de mindfulness-radar. Aan de andere kant kan het horen van zulke vulgaire zelfbeledigingen een heilzame schok zijn.
In de eerste plaats zou je tevreden moeten zijn met jezelf
Opmerking: Wat u niet over uw lippen krijgt, moet u niet denken of schrijven. De monoloog heeft dus meer te maken met zelfliefde en opmerkzaamheid dan met eenzaamheid. Eindelijk in vrede eindigen! Oh - en wat de anderen van een denken, doet er niet toe. De enige persoon met wie je in de omgang bent tot het einde van je leven ben jij. Je moet het vroeg leren kennen en liefhebben. Dus dan: vertel me hoe ik ben! Nou ja, natuurlijk, goed.
