Wat gebeurde er met Susi en haar ezel Benjamin?
"My Donkey Benjamin": het boek en zijn geschiedenis
Er zijn mensen die elke ezel Benjamin noemen. Omdat Susi en Bejamin onafscheidelijk zijn sinds 1968. En veel vrouwen leven tegenwoordig nog steeds onder het motto: "Het is geweldig om een kleine ezel te hebben voor een vriend." Wat niet altijd een zegen blijkt te zijn in het dagelijks leven, maar het boek kan er niets aan doen. De reünie ("Ik had dat ook!") Wordt meestal gevolgd door een kreet van verrukking ("Sweet!"). Dan wordt het heel stil, want met de devotionele bladeren komt de herinnering aan een van de mooiste kinderverhalen.
Mijn reet Benjamin
, Mini-formaat, 5,90 Euro, Sauerlander
Dit is hoe "Mijn ezel Benjamin" tot stand kwam:
Auteur Hans Limmer was geëmigreerd met dochter Susi en familie naar Lindos op Rhodos. Daar fotografeerde Lennart Osbeck het "verbazingwekkende maar beslist waargebeurde verhaal voor kinderen en grote mensen". Osbeck vond de ezel Benjamin echt bij de zee. Voor het fotoverhaal werd het avontuur opnieuw gemaakt: de vrouw van de fotograaf speelde Susis Mama, de papa werd mimed door een Australische schilder uit de kunstenaarskolonie. Alleen Susi en Benjamin speelden zichzelf. Vandaag leeft Susi als een dokter in Duitsland. Benjamin werd groot en sterk en draagt al heel lang toeristen door het "witte dorp" Lindos.
