Shell-onderzoek: The Great Divide
Silke Baumgarten
Bijna 70 procent van alle adolescenten uit sociaal achtergestelde gezinnen ziet hun toekomst als somber. 41 procent gelooft niet in het implementeren van hun professionele ambities. Deze jongeren zijn bijvoorbeeld kinderen van immigranten, maar ook adolescenten van alleenstaande ouders, die financieel zelden aan de zonkant komen. Is dat eerlijk?
Ik vind deze cijfers angstaanjagend. Aan de ene kant laten ze zien hoe gefrustreerd jonge mensen zijn, als ze niet de juiste achtergrond hebben. En aan de andere kant laten ze zien dat Duitsland blijkbaar nog steeds even ongevoelig is voor onderwijskansen als een stalen muur. Jongens en meisjes tussen de 12 en 25 jaar oud werden immers geïnterviewd voor het Shell-onderzoek. Als een adolescent denkt dat ze niet kan worden wat ze wil vanwege haar familie van herkomst, kan er nog steeds iets over zijn. Maar wanneer een 25-jarige moet beseffen: mijn toekomst ziet er donker uit, ik had geen kans om dat uit mij te halen, wat in mij zit, dat is echt bitter.
Kunnen we het betalen? Welk potentieel geven we weg met deze klasse, denkend aan hoeveel talenten we verkwisten! Het maakt me boos. Jongeren moeten eindelijk individueel worden gepromoveerd en op basis van hun capaciteiten. We hebben scholen nodig die logisch zijn voordat ze selecteren; Leraren die geen cijfers geven op voornaam of burgerlijke staat; Programma's die het beste uit de kinderen prikkelen. Benaderingen zijn: langer gedeeld leren, individuele ondersteuning, sponsoring en initiatieven die in evenwicht brengen wat sommige ouders hun kinderen niet kunnen geven. De 400 miljoen euro die de minister van Familiezaken, Kristina Schröder, naast taalondersteuning tegen 2014 beschikbaar wil stellen, kan slechts een begin zijn. Een echte integratie, niet alleen van kinderen met een migratieachtergrond, heeft een concept nodig. Dat is voor mij de centrale boodschap van de Shell Study 2010? en de centrale taak waar we uiteindelijk mee te maken krijgen.
