Spring 's morgens van het bed het meer in - puur geluk in het groen

Waterbedden: Chiew Lan Lake in het Khao Sok National Park schommelt de bungalowgasten 's nachts in slaap

© Susanne Arndt

We liggen in onze houten bungalow in het Khao Sok National Park en zweten. Buiten geeft de ritmegroep van krekels en krekels alles, vogels, gekko's en apen als solisten. Zalig luister ik naar het donker, Fred aanstotend: "Luister, het geluid van de tropen ... gek, toch?" De enige klaagt: "Ik kan niet in slaap vallen bij het gekletter."

We zijn hier omdat ik mijn acht jaar oude zoon een fascinerende wereld wil laten zien buiten zijn geliefde Star Wars-universum: het zogenaamd oudste regenwoud van onze planeet in het Khao Sok National Park ten noorden van Phuket met het meer Chiew-Lan in het midden ervan en dan een slaperig eilandleven dat geen schoenen en horloges nodig heeft. Ik zou graag de Andaman-eilanden Ko Chang en Koh Phayam willen bezoeken, omdat er nog steeds een vleugje oude backpacker-romantiek is.

Trouwens, ik wil de vrijheid proeven die ik hier 25 jaar geleden heb ervaren, toen ik alleen door Zuidoost-Azië reisde: met een open vliegticket in mijn rugzak en schoonmaaktabletten voor drinkwater, die je toen nam, eindelijk ging je op avontuur , En zo was het ook: ik woonde bij een gezin dat me had opgehaald in de trein terwijl ik mijn benen bungelde van het platform van de laatste wagen toen het landschap terugrolde. Ik at "magic mushrooms" op het strand en zag blauwe varkens, kuste Canadezen en Cubanen. Maar natuurlijk waren dit slechts de hoogtepunten, de hersenen filteren het verleden grondig.

Siesta Thailandia: Terwijl de middagzon brandt op het eiland Koh Phayam vergeten Susanne en Fred op hun veranda te lezen. Als de moeder geluk heeft, leest de zoon ook eerder

© Benjamin Haselberger

Blijkbaar weet de jonge vrouw, die in de bikini voor ons zit, ook: "We herinneren ons geen dagen, we herinneren ons momenten", getatoeëerd ze zichzelf op de schouder. Ze is een van de tien backpackers die op Dag Twee aan boord van het vertakte Chiew Lan Lake gaat. Onze houten boot zet voorzichtig het gigantische wateroppervlak in beweging, van de smaragdgroene karstkliffen groeien ze als carieuze molaren, enkele honderden meters hoog. Fred en ik zijn het erover eens dat mevrouw Mahlzahn achter het bizarre bergpanorama aan de kust uit de 'Augsburger Puppenkiste' moet geleefd hebben voordat Jim Knopf haar onschadelijk had gemaakt.

Wanneer we de baai bereiken met de bamboevlot hutten waar we de nacht zullen doorbrengen, verwelkomen we eerst de kikkers, die zich comfortabel hebben gemaakt in onze woning. En dan: "Yippie!", We springen erin, zwemmen tussen waterlopers en dobberen in vrachtwagenslangen langs de oerwoudkust. Het meer is zo zonovergoten dat zelfs de spindel-hoofd Fred nooit koud wordt. "Er is een zeemeeuw!" Hij schreeuwt en wijst naar een witte reiger. "There! A ladybird!" Aan de felrode libel die over het water hangt - hij ziet de dingen zoals hij ze kent. Maar wie niet.

In de schuilplaats van de duisternis nog steeds meer dieren. "Big Man", dat is de naam van onze Thaise bootchauffeur, drijft ons na het diner naar het diepe zwarte meer. In zijdeachtige zachte lucht varen we langs de kust onder de Melkweg, in de lichtkegels van onze zaklampen reflecteren makaken, fladderende vleermuizen. Uil zit op bamboe, ijsvogel op rotan. Big Man zet de motor af - en in de stilte glijdt een groep majestueuze neushoornvogels naar hun nest op een banyanboom. Zelfs Fred stopt met zijn ogen.

Jungle Swing - verrassend hoog en instabiel: olifantenvrouw Sambun draagt ​​Susanne Arndt en Fred, 8, hoewel ze zich buitengewoon goed gedragen door de jungle in het Khao Sok National Park ten noorden van Phuket - desondanks hoopt Susanne wanhopig dat de stoel alsjeblieft niet van de olifant terugglijdt. ..

© Benjamin Haselberger

Bij ons op het meer brengen jonge backpackers de nacht door met een voorliefde voor handige, levensechte woorden: "Leef voor vandaag, morgen zal misschien nooit komen", bijvoorbeeld, is geschreven op de dij van Deborah; De Australiër werd geboren in hetzelfde jaar dat ik Thailand voor het eerst bezocht. Tot nu toe miste ze alleen met toeristenbussen op de weg, bij het ontbijt: "Ik zou graag met een lokale bus gaan, dat is zeker een ervaring."

Niet voor Fred. "Het stinkt hier," zegt hij, terwijl we de volgende dag in de bus stappen naar Ranong. We willen naar de Birmese grens om daar over te brengen naar de eilanden die ik heb gekozen.Hoewel ik het opwindend vind om te zitten tussen Birmaanse arbeidsmigranten die hun gezichten hebben beschilderd met witte Thanaka-pasta ter bescherming tegen de zon, denkt Fred slechts aan één ding: "Wat spelen we?" Na een half uur "zie ik iets wat je niet ziet" en tientallen rondjes "Mau Mau" capituleer ik. Ik geef Fred mijn smartphone met de felbegeerde spellen - en ik sta opeens midden in Thailand: de familie voor ons, de vingers van plakkerige rijst uit een zak; de olifanten draven langs de weg met hun leiders, de mahouts; bij tempels en junglebergen in de wervelende ochtendnevel.

Op Koh Phayam vind ik mijn paradijs. In de brede Büffelbucht is de sfeer zo ongedwongen, dat ik onmiddellijk twee versnellingen schakel. Aan de bar van onze accommodatie persen hippies fruit in slow motion, een paar vrouwen liggen in boeken die opgaan in kleurrijke matten in de schaduw. Fred begint meteen met het sorteren van onze spullen op de plank van onze hut: boeken en spelletjes hier, kleding daar, schoenen voor de deur. "Je doet alsof je wilt blijven," zeg ik. "Ik wil ook", zegt Fred. Geweldig, het past!

We baden tot onze vingers kreukelen als een baby olifantenschil. De zee loopt lui als ik langs de golfslag loop en Fred zwemt ernaast. We brengen de middagwarmte op onze veranda door, of we spelen biljart in de schaduw van de hippie-bar met drijfhout op het strand. We gaan door met koelievis en kwallen-tatoeages en spelen 'rummy', 'jenga', 'galgenpercentages', totdat ik het niet kan. Ik wil iets van het eiland zien. Fred niets.

Slechts één keer kan ik hem in het dorp lokken met de belofte van ijs. Als we een paar vissershutten passeren, zegt hij: "Er is niets anders dan kapotte huizen, en waar gebroken huizen zijn, is er geen ijs." En zet het nog een stap verder: "Waarom leven mensen echt in de vuilnisbak?" Immers, er is geen romantisering van het eenvoudige leven in de zoon van mijn zoon, die hij voor volwassen backpackers heeft. Maar onze reis is snel voorbij. En ik voel me even onvrij als lang geleden.

Storten: Fred verkoopt tijd tussen twee snorkelsessies op de Similan-eilanden

© Susanne Arndt

Welke buurman John houdt ons de volgende ochtend niet tegen zijn gebruikelijke "Welkom bij een andere dag in het paradijs!" entgegenzuschmettern. Ik lach in walging - voor Fred bestaat het paradijs uit spelletjes, niet voor mij. Bij het ontbijt is de stemming slecht: "De muziek is stom, ik hou niet van de sinaasappelsap, ik vind het raar dat iedereen hier iets kan doen, er is hier niet eens een film, ik ga terug naar bed en speel met mijn telefoon oké? " - "Nee, dat doe je niet!" Terug in de hut, begin ik in te pakken: mijn stadskind heeft actie nodig, andere kinderen om te spelen, indien nodig zelfs een groot deel van spaghetti bolognese. We verlaten de wereld van backpackers en betreden het rijk van pakkettoeristen: Khao Lak.

Khao Lak begroet ons met borsten. Op de eerste avond verkennen we het excursieaanbod op kleurrijke flyers en posters op fel verlichte kraampjes. We kiezen voor een snorkeltrip naar de Similan-eilanden, 60 kilometer uit de kust. De tour is georganiseerd in militaire stijl: 's morgens haalt een busje ons op met beige leren stoelen en een LED-lichtshow achterin.We gaan zitten tussen blondines met kunstmatige vingernagels en gladgeschoren mannen die een geweldig potpourri van Duitse dialecten spreken. Uit de dozen "Laten we de hele nacht dansen!" Terwijl we langs de kust naar de pier jagen.

De zee is stil en de zon geeft haar avondshow

Giant Pool: op Ko Chang is de Andamanzee precies goed voor spatten

© Benjamin Haselberger

Daar krijgen we net als honderden andere snorkelende vakantiegangers een nummer op de borst - aha, rijden we met boot nummer 11. Daarnaast sorteren vissers hun vangst, de Fred heeft verdacht veel ogen: "Dan hebben we geen vis meer om te kijken, toch?" Ja, dat hebben we. Anderhalf uur later springen we van onze catamaran de zee in. In de stilte onder water observeren we gele en blauwe vissen, geruit, gestreept, met stippen. Ik heb moeite om Fred in te halen, die blijft schreeuwen: "Mam, hier zijn er zoveel!"

Op de eilanden, waar we in de loop van de dag voor ankeren, worden de granieten rotsen warm in de zon, anders: wit strand voor de jungle, verder niets. Het water schijnt in babyblauw, op het strand zwelt het natte zand als warme griesmeelpudding tussen onze tenen. De hele mensen die de boten uitspugen storen me niet, dankzij Fred. Eenzame stranden zijn niet voor ons, ik weet dat nu veel.

'S Avonds worden Fred's ogen nog steeds verlicht als we pizza en spaghetti bolognese eten in het Italiaanse restaurant in plaats van rijst en glasnoedels. Ik bestel nog een glas rode wijn terwijl mijn zoon speelt met Erik van de volgende tafel "Uno". Geweldig!

Dit alles heeft niets met Thailand te maken, maar wat in hemelsnaam: zelfs onze bungalow met het zachte bed, de koelkast en de ramen, de kruipers houden weg, we zijn allebei geweldig.Voordat hij naar bed gaat, schakelt Fred de airconditioner in en stelt hij de diagnose: "Hier verwarmen we het bed niet als thuis, hier koelen we het af."

In Khao Lak kan ik het niet langer ontkennen: Thailand en ik zijn zwaarder geworden. In plaats van strandhutten zijn er luxe resorts in plaats van VIP-bussen te slenteren, in plaats van met langharige jongens doorgewinterde vaders. En ik was al slanker - en losser.

Ik had niet aan mijn Robinson-dromen op Koh Phayam moeten vasthouden toen Fred en ik op onze zenuwen werkten omdat eenzaam strandleven op dit moment niet geschikt voor ons is. Mijn zoon liet me zien wat ik allang vergeten was: dat het belangrijk is om backpacken spontaan te zijn. En dat alleen diegenen vrij zijn die zichzelf vrij maken - zelfs vanuit hun eigen plannen en ideeën.

Reisinformatie Thailand

© Bianca Classen

Phuket

Seapines Villa Liberg. Perfect om te arriveren en te zeggen tot ziens: Deze mooie B & B is ontworpen als een tempelcomplex rond het koningsblauwe zwembad en ligt op slechts 2,5 km van de luchthaven van Phuket en op loopafstand van het strand van Nai Yang. Als u voor het ontbijt op de dag van vertrek moet beginnen, wordt u gratis naar het vliegveld gebracht. DZ / F vanaf 45 Euro (111 Moo 5, Soi Bang Malao 2, Nai Yang, Talang, tel. 076 32 85 85, www.villalibergphuket.com).

Khao Sok National Park

Morning Mist Resort. Mooi zwembad, geweldig restaurantterras met lekker eten en fruitshakes, de frisse bloemenboeketdecoratie uit de tuinslijtage. Eenvoudige houten bungalows, 20 euro / nacht (53/3 Moo 6, T. Klong Sok, A. Phanom, J. Suratthani, tel. 08 99 71 87 94, Morning Mist Resort).

Excursies. Boek een tweedaagse tour naar Lake Chiew-Lan in het "Morning Mist Resort" - een geweldige natuurbelevenis (65 euro inclusief transfers, overnachting in een rafthut, eten en gids). Het resort biedt ook olifantenrijden: op pachyderms is het een goed uur door de jungle (23 euro / volwassene, kinderen betalen de helft).

Ko Chang

Crocodile Rock Bungalows. Tonn en zijn vrouw Pit zijn warme gastheren, hun mooie bamboe bungalows de laatste op Ao Yai Bay. 'S Avonds is er heerlijk Thais eten,' s ochtends een espresso en heerlijke knapperige muesli met fruit. Bungalow vanaf 8 euro. Voorboeken (tel. 08 13 70 14 34, Crocodile Rock Bungalows).

Mama's. Als je meer bekend bent dan aan de 4 km lange Ao-Yai-baai, overnacht je in de kleine Tadang-baai. Er zijn drie zeer eenvoudige resorts om uit te kiezen, zoals: B. "Mama's Bungalows". Bungalow vanaf 7 Euro / nacht (mamas-bungalows@hotmail.com, tel. 08 72 76 77 84).

Koh Phayam

Starlight Bungalows. Todd uit Florida biedt een diep ontspannen sfeer. Simpele bungalows aan de Büffelbucht vanaf 7 Euro / nacht. Boomhutten worden gepland (tel. 08 19 78 53 01).

Bamboe bungalows. Eenvoudig tot luxueuze bungalows op het drukkere strand van Ao Yai. Vanaf 15 Euro / nacht (Tel 07 78 20 012, www.bamboo-bungalows.com).

Khao Lak

Green Beach Resort. Groot, comfortabel complex in een tuin op het strand van Nang Tong. Bungalow met airconditioning vanaf 33 Euro / nacht (tel: 076 48 58 45, www.khaolakgreenbeachresort.com).

Excursies. Snorkeltrips naar de Similan en de Surin-eilanden kunnen geboekt worden in de hotels of bij de duikwinkels en -stands in het dorp - de prijzen zijn bespreekbaar (bijvoorbeeld 45 euro / persoon inclusief eten en uitrusting). De leuke duikwinkel "Kon-Tiki" biedt snorkeltrips voor kinderen naar Koh Tachai met gratis ijs voor iedereen! (13/128 Moo 7, tel. 076 48 53 78 www.kontiki-thailand.com).

Pizzeria Ristorante Bella Italia. Originele Italiaanse keuken en zelfgemaakt ijs. Ook smaakt de rode wijn goed (13/20 Moo 7).

wikkelen

• Zaklamp (er is niet altijd stroom)
• Frisbee (licht, plat, leuk)
• Duikbril (onder water is er altijd wel iets te zien)
• "Thua en haar olifant": het verhaal van het Thaise meisje Thua, die een olifant redt, laat haar kennismaken met de Thaise cultuur. Spannend! Vanaf 8 jaar (Randal P. Harris, 12,90 Euro, Carl Hanser Verlag)
• Mug en zonnebrandcrème
• Alles past erin: de kinderrugzak "Fox 40" met een inhoud van 40 liter en heeft een ingebouwd fluitje in de borstriem, als het kind opvalt in de drukte (Deuter, ca. 90 Euro)

Hoe komt u er

z. Condor rechtstreeks van Frankfurt naar Phuket vanaf 1300 Euro voor een volwassene met kind (www.condor.com).

Verplaatsingen

Reizen over land met de taxi zijn een goede optie voor mensen die haast hebben, bijvoorbeeld. B. 150 km van Phuket Airport naar Khao Sok National Park voor 75 euro. Er zijn erg goedkope "lokale bussen" die ook gebruik maken van de VIP-bussen van de lokale bevolking, voor kortere reizen Songthaews (pickups met banken) en motortaxi's.

telefoon

Landcode voor Thailand: 00 66; de 0 voor alle nummers alleen bij binnenlandse oproepen selecteren.

lezen

"Thailand": De backpacker-klassieker van Lonely Planet is nu ook beschikbaar in het Duits (26,99 euro).

If I should have a daughter ... | Sarah Kay (Mei 2024).