Oké, de filmtitel bevat twee dingen waar ik niet zoveel mee kan omgaan: orde en God. Bovendien speelt de film in Zwitserland, in het dorp en vóór mijn geboorte. Dus ik dacht niet dat 'de goddelijke orde' me bijzonder raakt. Maar dan zit ik ineens in de bioscoop te huilen en weet niet hoe het me overkomt.

Titelheld Nora - volproppen bij het fornuis?

Aanvankelijk was de film zoals verwacht: vreemd. De schoenen, de rok, de hoofddoek? Hoofdpersonage Nora is gewoon dit kleine huis aan het fornuis dat lakens opvouwt, aardappels schilt en de schoonvader ongevraagd de lege bierfles neemt en hem een ​​nieuwe brengt.

Deze vrouw wil vrijheid!

Je vermoedt het al, wanneer Nora met de fiets door het Zwitserse berglandschap snelt? deze vrouw houdt van vrijheid. En zo blijkt dat zij de goede huisvrouwenleider is van de vrouwenbeweging in het dorp en niet alleen de vrouwen in het dorp, maar ook het publiek heeft geraakt.

Tijdens een demo in Zürich voelt Nora voor het eerst hoe het voelt om een ​​stem te hebben.

© Alamode-film

Dit gaat over de zelfbeschikking van de vrouw

Vooral vecht Nora's beweging voor vrouwen om te stemmen? in Zwitserland hadden vrouwen pas op 7 februari 1971 het recht om op nationaal niveau te stemmen. En net als in Duitsland mochten getrouwde vrouwen in 1971 alleen in Zwitserland werken als de echtgenoot het toestond (in Duitsland werd deze wet in 1977 gewijzigd).

Waarom moet je huilen?

Eerlijk gezegd, misschien waren het alleen de hormonen voor mij. Of ik was moe. Maar deze ene scène waarin Nora op een demo staat in Zürich en iedereen noemt "Vrouwenrechten zijn mensenrechten!" heeft iets in mij gebroken.

Het was deze realisatie: Eeuwenlang speelden vrouwen tweede viool. Mijn oma had geen keus hoe ze haar leven vorm moest geven. Vrouwen trouwden, kinderen werden geboren en zorgden voor het huishouden.

Dat wist ik natuurlijk, maar tijdens de film voelde ik het ook. 

En dus was het op dat moment gerechtvaardigd:

"Het is een voorrecht om zich volledig aan het gezin te wijden, vrouwen kunnen ook, zonder stem, de stem van het hart versterken, deze gendergelijkheid is een zonde tegen de natuur, vrouwen in de politiek zijn gewoon tegen de goddelijke orde . "

Nora probeert te argumenteren tegen 'de goddelijke orde' bij de dorpsvergadering.

© Alamode-film

Is het nog mogelijk?

Wat als ik niet in God geloof? Wat als ik geen talent heb voor ouderschap? Zou ik een generatie eerder zijn geboren? Ik zou geneukt zijn.

Nu leven we vandaag. Alles goed - toch?

In veel delen van de wereld (zie Saoedi-Arabië, Egypte, Syrië ...) zijn vrouwen tegenwoordig net zo benadeeld als vrouwen in onze geschiedenis. In de grote ondernemingen, op de aandelenmarkt, in de parlementen? Wat is het aandeel van vrouwen in machtsposities? Ik wil niet eens uitgaan van de zelfoptimaliserende druk van het vrouwelijk geslacht.

Het is geen geheim: we leven nog steeds niet in een gelijke wereld. Hoe moeten we een eeuwenlange traditie binnen een tot twee generaties verbreken? We hebben vooruitgang geboekt en genieten van vrijheden waar vrouwen nog geen 100 jaar geleden van konden dromen. Ik ben er vast van overtuigd dat we deze weg zullen blijven volgen.

Misschien zitten er dan over 50 jaar mensen in de bioscoop en herinneren we ons onze tijd, toen een vrouw als kanselier iets speciaals was.

Lees ook

Regisseur Petra Volpe: "Als vrouw schaam je je op elk niveau"

Samadhi Movie, 2018 - Part 2 (It's Not What You Think) (Mei 2024).