Je moet kansen creëren - ook in liefde

Mevrouw M. plukt haar blouse en glijdt rond op de bank. "Ik begin me schaam te voelen," zegt ze uiteindelijk. Ik kan mijn man nauwelijks zien, maar wanneer hij in de buurt is, trekt hij uit zijn vel bij het geringste kleine ding, alles ergert hem, iedereen is een idioot, en dan ben ik gewoon geërgerd en maak een afspraak Daarom, zo vaak als ik kan, met mijn vrienden. " M. M. luistert blijkbaar onbewogen. "Je moet dringend opnieuw met elkaar praten ...", begin ik. Mevrouw M. heeft zich nu in een deken gewikkeld. "Ja, maar we hebben niet de mogelijkheid om dat te doen", zegt ze. En ik vraag ze allebei: "Is dat echt waar?"

Relaties blijven niet alleen goed We moeten altijd relaties verduidelijken. Relaties - vooral onze liefdesrelatie - zijn voor ons het belangrijkste in de wereld. De grootschalige, langdurige studie aan de Harvard University, die al meer dan 70 jaar door deelnemers wordt bijgewoond, toont aan dat niet succes en erkenning, maar hechte, liefdevolle relaties iemands gezondheid en geluk bepalen. Dan is onze psyche geprogrammeerd. Dat is waarom we altijd voelen hoe dicht of gespannen onze liefdesrelatie nu is.

"Ik ben bang om met je te praten" - een goed begin als de relatie niet goed meer voelt

We weten daarom precies wanneer we iets zouden moeten doen om de verbinding tussen ons te herstellen. Maar in plaats van elkaar te benaderen, wachten we af. Omdat een verontrustende relatie onzeker voelt. We vrezen dat de andere 'te veel' is als we terugkomen met onze ontevredenheid om de hoek. Of we vrezen "te weinig" te zijn en gewoon weer te horen dat we alles verkeerd doen. Dus we kruipen om elkaar heen, houden kleine praatjes en stellen ons voor dat de juiste gelegenheid moet ontstaan om elkaar weer te vinden.

Oskar Holzberg is al meer dan 30 jaar getrouwd en begeleidt al meer dan 20 jaar paren. Hij ontdekte dat sommige zinnen van toepassing zijn op alle relaties. In elke ChroniquesDuVasteMonde introduceert hij een van hen.

Maar het is niet de kans die we missen. Wat ons buiten houdt, is onze angst om afgewezen te worden en onze schaamte om onszelf in nood te tonen. Maar hoe langer we wachten, hoe moeilijker het wordt. Omdat we altijd teleurgesteld zijn over de partner dat hij niet op ons stapt. Dus ook mevrouw en meneer M. landen keer op keer op het nulpunt van de relatie. M. vreest dat de dingen alleen maar erger worden als je een probleem aanraakt. In het huis van zijn ouders gingen mensen gewoon over problemen heen. Dus hij reageert geïrriteerd zodra zijn vrouw hem aanspreekt. En omdat mevrouw M. een overweldigde, ongeduldige en zeer devaluerende moeder had, trok ze zich angstig terug. Ze komen alleen in hun spitzmundigen afscheidskutje. In het kleine gevoel is dat ze net zo goed de deurpost kunnen slaan.

We kunnen niet alleen onze relatie angsten negeren. Maar dat hoeven we niet, omdat we elkaar kunnen laten zien. "Ik ben bang om met je te praten," is een goed begin wanneer de relatie niet goed voelt. Als we de ander niet bekritiseren, maar laten zien hoe eenzaam of afgewezen we ons op dit moment voelen. Hiervoor hoeven we niet te wachten op de zogenaamd goede kans. Omdat er kansen worden gecreëerd.