Een snurken-saaie muziekshow zonder concurrentie - wil je dat zien? Yes!

Competition. Altijd en overal. In het echte leven. En op tv. We horen constant dat concurrentie juist en belangrijk is. Omdat hij de kwaliteit bij concurrenten moet verbeteren, als iedereen ernaar streeft zijn best te doen. Omdat dat de manier is om topprestaties te bereiken. Omdat dat is hoe de markteconomie werkt. Ik haat concurrentie. In plaats daarvan moeten we ons vaker ontspannen en een voorbeeld nemen bij de muziekshow "Zing mijn lied". Omdat ze in haar houding tegenover het onderwerp 'competitie' is, gewoon ingenieus zonder competitie. Ik hou van deze show! Omdat het precies levert wat een harmonieuze Weegschaal zoals ik wil: vrede en eenheid. In de avond. Zelfs op privé-televisie. Na een lange dag. Prachtig!

Een viering van vriendelijkheid

Korte samenvatting, voor degenen die dit formaat nog niet kennen: je stuurt zeven zangers / bands naar Zuid-Afrika, ze laten elkaar liedjes zingen en de hele groep praten en filmen. Elke show focust op een andere muzikant die natuurlijk wordt geraakt door hoe de anderen ZIJN liedjes interpreteren - en omdat het niet zonder doctoraat is, mag de zanger ook zijn of haar nieuwe lied zingen. In het tweede seizoen van de show, dat vandaag eindigt, zijn deze muzikanten aanwezig: Christina Stürmer, Daniel Wirtz, The Princes (minstens twee van hen), Hartmut Engler, Yvonne Catterfeld, Andreas Bourani en Xavier Naidoo.

De show scoort regelmatig superbeoordelingen. Eerder onbekende muzikanten zoals Daniel Wirtz kennen nu veel. Maar zelfs als de show goed wordt ontvangen door de massa en een springplank is voor minder bekende artiesten, is er ook veel kritiek: het programma is een perfecte wereldvorst en niet beter dan de hitparade. De critici hebben zeker geen ongelijk. Omdat het concept aan de ene kant zo ingenieus is vanwege zijn eenvoud, is het net zo banaal als het is. Maar kun je echt opkomen voor een beetje rust, vreugde en geluk op televisie?

Hartmut Engler, de zanger van de band "Pur", is snel naar voren gekomen als degene die zijn emoties de vrije loop laat en vaak een traan laat - en de anderen houden ervan! Hoe toepasselijk dat Yvonne Catterfeld de klassieker "Cried with happiness" zong in de aflevering "Pur". Er is geen oog meer droog! Xavier Naidoo wordt vereerd wanneer Engler het lied "Freiheit" zingt van de zonen van Mannheim (waartoe Naidoo behoort) en Engler zegt ook "dat zou een pur-nummer kunnen zijn". Zulke aardigheden worden daar voortdurend uitgewisseld. Het is een viering van vriendelijkheid!

Peace, Joy, "Sing my Song": Xavier Naidoo, Hartmut Engler, Yvonne Catterfeld, Andreas Bourani, Christina Stürmer, Sebastian Krumbiegel en Tobias KÜnzel ("The Princes") en Daniel Wirtz zingen in het lopende seizoen (van links naar rechts).

In de verveling ligt de kracht

Klinkt saai? Ja, misschien, maar in de vermeende verveling van deze show is ook hun kracht. In "Zing mijn lied" zijn er eigenlijk geen verliezers, alleen winnaars. Tot nu toe was er alleen in de "Mini Playback Show", met presentator Marijke Amado aan het einde, maar pro forma heeft een winnaar gekozen.

Wanneer ik "Zing mijn lied" kijk, moet ik altijd denken aan het laatste lied van de "Mini Playback Show", omdat ze altijd samen zongen: "Allen waren winnaars, zelfs als iemand alleen kan winnen, hallo, hallo, iedereen komt hier, hij kan doen wat hij kan! " Omdat met "Zing mijn lied" iedereen mag zingen, wordt het niet of slechts zelden getitched, in plaats daarvan zijn er emoties, liedjes die iedereen kent en mee kan zingen - en uiteindelijk houdt iedereen nog steeds van elkaar. Ik heb er zin in!

"Zing mijn lied" is vrijwel de Waldorf-school onder de muziekshows. Niemand hoeft veel geld uit te geven, omdat uiteindelijk niemand scoort of dreigt te blijven zitten vanwege een gebrek aan prestaties - maar iedereen worstelt toch omdat ze gewoon plezier willen hebben. En voor de twee beste uitvoeringen van de avond verdeelden de Besungene rode rozen. Het is niet mogelijk zonder concurrentie.

"Zing mijn lied", Vox, 7 juli, 20:15 uur