Na borstkanker: "Kijk naar mijn littekens - ze zijn het minste probleem"

"Kijk me aan!"

Christi Salcedo wil haar littekens niet verbergen. Integendeel: met deze selfie wil ze specifiek de blik op haar borstkanker richten, wat haar borsten heeft gekost.

Hieronder legt ze uit waarom ze heeft besloten tegen borstprothesen:

Het is tijd dat ik dit zeg. Kijk goed naar mijn borstkas. Voel je niet raar om het te doen. Er is niets heilig of seksueel ...

Beroep tegen de kleinering: "Kanker is lelijk!"

"De tijd is rijp om dit te zeggen, kijk naar mijn borst zo lang en grondig als je wilt, je hoeft je niet raar te voelen, er is niets heiligs of seksueels te ontdekken.

Wat het voor jou is om te zien is een uitgeholde oksel. Borstkanker verspreidt zich eerst naar de lymfeklieren in de onderbuik. De mijne lag onder de linkerarm, dus verwijderden ze alle lymfeklieren en heel veel weefsel. U merkt mogelijk ook een ietwat niet-opgeslagen incisie, omdat deze plek na de ingreep steeds weer naar boven kwam.

Ik begrijp dat solidariteitsgebaren zoals roze borstkankerpatronen sommige mensen troost bieden, maar ik wil dat je weet dat borstkanker lelijk is. Het is geen simpele of glamoureuze kanker die je ziek maakt. Voor mij zijn alle kankers hetzelfde. Cellen uit de hand, een immuunsysteem aan het einde.

"Ik wilde eindelijk weer sterk zijn voor mijn kinderen"

Kanker heeft me een waardevol deel van mezelf gemaakt, met wie ik ooit mijn kinderen heb gevoed. Het beroofde me van een deel van mijn seksuele identiteit. (...)

Er waren veel redenen waarom ik besloot tegen de wederopbouw. Vooral omdat mijn kinderen me lang genoeg beneden hebben gezien. Ik wilde dat ze me weer sterk zouden ervaren. Ik wilde dat ze de moeder hadden die ze nog kenden. '

Transgender debat in de VS schaadt ook kankerpatiënten

En dan komt Christus tot de werkelijke reden voor de foto: zij is het slachtoffer geworden van een probleem dat niets te maken heeft met haar kanker. In de VS woedt momenteel een ideologische strijd over wie openbare toiletten mag betreden en wie niet. Verschillende wetten verbieden transgender mensen al om naar de toiletten te gaan die bij hun zelfbeeld passen. En zelfs waar zulke wetten niet bestaan, voelen 'bezorgde burgers' zich geroepen om zich als een 'toilet in de toiletruimte' te melden om te controleren wie door welke deur gaat - en onmiddellijk 'verkeerde' mannen en vrouwen te stoppen.

Dit is niet alleen aanmatigend en discriminerend, het valt ook degenen aan die op het eerste gezicht niet duidelijk mannelijk of vrouwelijk genoeg lijken. Een onbeschaamdheid waarin de kraag van Christus barst:

"Het doet ons kanker-overlevenden pijn!"

"En tot voor kort was ik erg blij met de beslissing, maar ... het grote toiletdebat in 2016 is niet alleen schadelijk voor de transgender gemeenschap.

Het doet ook ons ​​kankeroverlevenden pijn. Onlangs merkte ik dat steeds meer ogen me probeerden te doorzien. In de supermarkt, in restaurants - bij Wal-Mart was dat het ergste. Ik wil schreeuwen: JA! Je ziet er goed uit! Dit is borstkanker! Alsjeblieft, kijk maar naar jezelf! Maar in plaats daarvan kijk ik terug in haar ogen en smeek ik bijna dat wat van onze samenleving is geworden, weer verdwijnt. '

"Je hoeft het niet met mij eens te zijn, ik ben het niet met je eens."

"Persoonlijk ben ik ervan overtuigd dat geen enkele transgender problemen wil veroorzaken in openbare toiletten, mensen gewoon naar de wc willen en vreselijke dingen gebeuren in openbare toiletten vóór het debat, dus ik laat mijn kinderen niet alleen naar openbare toiletten gaan. U hoeft het niet eens te zijn, en ik ben het niet met u eens, dat is oke.

Mensen van wie de kanker wordt behandeld of behandeld, hebben mogelijk weinig haar en een baseballcap. Misschien heb je een borstamputatie, zoals ik.

Denk alsjeblieft aan al deze dingen. Einde van de uitbarsting van woede. '

Aanval is de beste verdediging

Moedige woorden en een gedurfde foto: Christus weet dat ze zichzelf erg kwetsbaar maakt voor deze plaatsing, maar blijft bij haar mening en haar oproep aan de mensheid.

Het is te hopen dat het gebaar op zijn minst sommige mensen reden geeft om hun acties te heroverwegen.

Lindsey Stirling: Brave Enough (Mei 2024).