Elizabeth Gilbert - Op zoek naar het ik
De vrouw die een jaar rond de wereld heeft gereisd om zichzelf en liefde te vinden, voelt zich thuis thuis. Voor een kosmopoliet woont Elizabeth Gilbert op de pampa's. Frenchtown, New Jersey, is de naam van de 1500-ziel stad: bomen, rivieren en de dichtstbijzijnde grote steden, New York en Philadelphia, zijn bijna twee uur rijden. Als je niet wilt dat de deken hier op je hoofd valt, wil je het vragen, maar je kunt het tegenovergestelde zien van je tevreden gezicht. De auteur is blij - en trots op 'Two Buttons', een grote winkel met Aziatische maskers, meubels en snuisterijen, die ze kocht van haar bestseller 'Eat, Pray, Love' met haar Braziliaanse echtgenoot José.
Dat het boek is gefilmd met Julia Roberts - een grote fan van het verhaal - Gilbert vindt het geweldig. Maar niet meer. Ze zijn meer bezig met de komende gemeenschapsbijeenkomst en hun kruidentuin. Het voormalige, volbloed stadse meisje zou nooit hebben gedacht dat ze ooit met enthousiasme de aarde zou induiken en haar kruidenmengsels in het dorp zou weggeven. Het is een beetje als zorgen voor een relatie: niet elke bacterie pakt het in, maar met geduld en liefde worden de zaden een dicht netwerk.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Je ziet er heel ontspannen uit. Moeilijk te geloven dat je de nachten een paar jaar geleden op de badkamervloer huilde. Hun huwelijk was voorbij, ze leden aan depressies en twijfelden aan zichzelf. De Duitse auteur Janosch zei ooit: "Het gaat over het beoefenen van ongevallen in het leven." Ze vielen diep. Heb je vandaag het vertrouwen op je voeten?
Elizabeth Gilbert: hoe dan ook veiliger dan vijf jaar geleden. Er zit veel waarheid in het citaat. Maar in die tijd heb ik nooit gedacht dat een botsing een oefening in het leven zou zijn, maar werden ze als vervelend afgedaan. Ik was onwetend. Wie heeft 15 auto-ongevallen op een rij, zou moeten realiseren dat hij een ellendige bestuurder is. Hij moet zich dringend registreren voor omscholing. Ik, aan de andere kant, racete van de ene falende relatie naar de volgende met mijn voet op het gas.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Tot de volgende impact.
Elizabeth Gilbert: Ja, tot het serveren te moeilijk was. En dwong me om eindelijk te stoppen.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: U heeft het over uw scheiding.
Elizabeth Gilbert: Ik heb altijd een relatie gehad sinds mijn veertiende. Oneindig verliefd, dan verwoest en kort daarna weer oneindig verliefd. Zo ging het bijna 20 jaar. Met de scheiding besefte ik dat er bij al mijn romantische fouten een gemeenschappelijke factor was: ik. Ik was er bij elke ramp. Ik was de rode draad die alle afleveringen met elkaar verbond.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Blijkbaar was de zeer diepe zaak nodig voor dit inzicht.
Elizabeth Gilbert: Soms moet je in het grote gat vallen om klaar te zijn voor de grote liefde. Ik heb mijn hele leven lief gehad. Dat stelde ik tenminste voor. Pas toen ik voor de ruïnes van mijn leven stond, besefte ik: ik was geobsedeerd door het verlangen om lief te hebben en bemind te worden. Echt pure, vanzelfsprekende liefde die ik niet kende. Ik verloor de hoop dat 'grote liefde' mogelijk was. Ik had al teveel verknoeid.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: een relatie bevat altijd twee.
Elizabeth Gilbert: Maar ik had geen idee hoe ik een evenwichtige relatie kon opbouwen. Ik overweldigde mijn onzekerheid met arrogantie: schuldgevoel had altijd de andere. Wie net aan mijn zijde stond, was de grinder. Toen ik huilde, was hij het die me verdrietig maakte. Ik was geïrriteerd, dan vanwege zijn onwetendheid. Als iets niet bij me paste, stampte ik en wees naar hem, weg van mij.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: zoals in de kleuterklas.
Elizabeth Gilbert: (lacht) Precies. Ik was onvolwassen. Dat is het positieve aan de zeer diepe afgronden: wanneer je eruit komt ...
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: ... ben je opgroeien?
Elizabeth Gilbert: Mijn vader zei ooit: je bent maar een volwassene als je jezelf echt hebt blootgelegd. Dit gebeurt in een scheiding: er zijn trompetgeschiedenissen die niemand aangaan. De partners maken een aap voor elkaar. Verschrikkelijk. Maar je leert ervan. Misdaden of vernedering betekenen niet automatisch wijs, maar zijn een uitnodiging om te veranderen.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Je lijkt de uitnodiging te hebben aanvaard - en een plan gemaakt: om een jaar alleen rond de wereld te reizen om je geest en ziel te bevrijden. Dit resulteerde in vier maanden India, Bali ...
Elizabeth Gilbert: ... en Italië! Spaghetti is het beste medicijn voor gebroken harten. Mijn lichaam had het nodig, ik was mentaal en lichamelijk in de war, huilde jarenlang en sliep weinig. Ik moest wat spek eten. Vrouwen slagen er zelden in om te zeggen: "Ik eet het nu en de gevolgen zijn hetzelfde voor mij, ongeacht hoeveel ik win." Ik heb meer dan tien kilo gewonnen.Ik wilde mezelf verwennen en mezelf niets meer weigeren - "Je wilt ijs, je krijgt ijs!".
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Eten met verdriet en angst had er niets mee te maken?
Elizabeth Gilbert: Integendeel. Voor de eerste keer pakte ik mijn angsten aan. Tot die tijd had ik ze vervangen. Ik heb geleerd dat je moeizaam moet graven, opruimen, de wortels die je vasthouden in de afgrond zorgvuldig inpakken en in je rugzak stoppen. Alleen dan kan het doorgaan. Het knippen helpt simpelweg niet: ze worden nog hoger en trekken je naar beneden.
ChroniquesDuVasteMonde Woman: Het zou comfortabeler zijn als je de rugzak zou kunnen laten vallen, je angsten en onzekerheden volledig zou afschrikken.
Elizabeth Gilbert: Gelukkig werkt dat niet. Omdat onze angsten ons maken wie we zijn en hoe we van ze houden. Alle demonen uit mijn verleden zijn voor mij als kleine weesmonsters. Met elke wanhopige poging om ze weg te duwen, klampen ze zich vast aan mijn rok en schreeuwen alleen luider.
ChroniquesDuVasteMonde Woman: Wanneer rust je uit en speel je?
Elizabeth Gilbert: Als we ophouden om altijd sterk te willen zijn - en ons echt wreed zijn. Het leven begint wanneer je het mes dat je vasthoudt naar je eigen keel laat vallen.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Je hebt met succes de monsterband onder controle gehouden. Tegen het einde van de reis had je vrede met jezelf - en werd je verliefd. Plots ervoer je na al het drama de grote liefde.
Elizabeth Gilbert: Dat had ik niet verwacht. Vooral niet op Bali. Ik was net uit mijn donkere hol geklommen en wilde niet naar een nieuwe liefdesramp. De gevoelens waren uiteindelijk sterker. Maar ook het vertrouwen in mijn nieuw gewonnen wijsheid.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Haar man José en jij zijn al zes jaar samen. Begrijpen jullie vandaag beter wat een relatie inhoudt?
Elizabeth Gilbert: Absoluut. Aan twee mensen en niet aan mij en mijn verwachtingen. Of ze realistisch waren interesseerde me niet eerder. Ik stelde het personage van de ander voor zonder hem bij dit idee te betrekken. Als ze niet uitkwam, werd ik een woede. De mannen konden alleen maar verliezen. Een succesvolle relatie heeft te maken met diplomatie en respect.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Misschien past je tweede man gewoon perfect bij je. Een zielsverwant. , ,
Elizabeth Gilbert: Eh, ik ben allergisch voor dat woord! Daar geloof ik niet in. Er waren verschillende van dergelijke ontmoetingen in mijn leven, en hoe intenser het gevoel, des te dramatischer het einde. Voornamelijk vanwege mijn woede, toen bleek dat de andere niet was waar ik naar op zoek was: een duplicaat van mij, alleen beter.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: En toen je man opdook, gaf je de zoektocht naar je tweede zelf op?
Elizabeth Gilbert: Ja. Vanaf het begin was duidelijk dat we als vuur en water zijn. José haat feesten, ik ga graag weg. Hij geeft de voorkeur aan thuis, ik hou van reizen. Hij is niet spiritueel geïnteresseerd, noch schrijft hij of doet hij yoga. Dit zijn allemaal dingen die vroeger op mijn onvoorwaardelijke lijst stonden. Toch is het de grote liefde. Omdat we elkaar "zielsverwanten" hebben kunnen maken, als je wilt.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Hoe zou dit moeten werken?
Elizabeth Gilbert: Je moet je ogen open houden. Om een aardige persoon te vinden die zijn eigen toekomstplannen deelt. Iemand vertrouwen die waarden en morele claims heeft. Je kunt erop vertrouwen, zelfs in de afgrond. Die inclusief alle monsters houdt van. Dan, 40 jaar later, word je samen wakker en besef je dat hij de 'zielsverwant' is. Na duizenden gedeelde ontbijten, noodgevallen en gesprekken, ben je uitgegroeid tot een eenheid. Hoe kun je verwachten dat intimiteit bij de eerste ontmoeting aanwezig is? En het is het beste om een vuurwerkshow te hebben.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Het vinden van de juiste relatie tussen intimiteit en afstand in de liefde is en blijft een behoorlijk evenwichtsoefening.
Elizabeth Gilbert: Ik weet het. We kennen dit gevoel allemaal. Ik hou van je - maar kom niet te dichtbij! Dit is de stekelvarken dans.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Pardon?
Elizabeth Gilbert: Schopenhauer vat het probleem van intimiteit en afstand samen met een verhaal van stekelvarken: op een koude winternacht verzamelden de dieren elkaar om elkaar op te warmen. Zodra ze dichterbij komen, zwepen de spikes en rijden ze terug om aan de pijn te ontsnappen. Dan wordt het weer koud, ze willen knuffelen - en weer vluchten. Deze dans van het stekelvarken kan uren doorgaan. Ze willen warm en veilig zijn, maar ze zijn bang voor pijn elke keer als ze elkaar ontmoeten. Klinkt dit bekend voor je?
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Zeker. Maar is het echt te veel om te vragen dat je beide wilt hebben - liefde EN vrijheid?
Elizabeth Gilbert: Dat is weer een mythe die moet worden vernietigd. Dit idee dat je alles kunt hebben: veiligheid, nabijheid, affirmatie en volledige vrijheid. Niet mogelijk. Ik vind het zelfs nogal stom en kinderachtig om erom te vragen.Op een gegeven moment moet je beslissen.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: bijvoorbeeld voor het huwelijk. Ze waren echter bijna gedwongen om opnieuw te trouwen - door de Amerikaanse immigratie-autoriteiten. José, een Braziliaan met een Australisch paspoort, zou geen visum meer hebben gekregen. Gratis beslissing?
Elizabeth Gilbert: eigenlijk wilden we allebei nooit meer trouwen. Onze scheidingen waren daarvoor te pijnlijk. Toen werd José weggeleid voor mijn ogen en weggenomen. Op dat moment besefte ik dat we geen rechten hadden zonder een huwelijksakte. En ik besefte dat ik meer voor deze man wilde zijn dan alleen de vriendin. Om mijn angst te overwinnen, las ik veel over de geschiedenis van het huwelijk, schreef er mijn nieuwe boek over. En vandaag kan ik zeggen dat ik mijn "ja" volledig steun.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: Dus zelfs als je veel concessies moet doen?
Elizabeth Gilbert: Ik loop niet rond in een boerka en hij boeit me niet. Maar we moeten niet doen alsof we vrij zijn. Ik leef het leven van de ander. In oktober ga ik tien dagen op een onderzoeksreis. Ik kan 's morgens niet opstaan en hem als ontbijt serveren: "Hé, ik ben een vrije vrouw, ik zal een tijdje verdwijnen en ik hoef je geen account te geven." Maar! Ik moet dat heel goed doen. We moeten allebei.
ChroniquesDuVasteMonde Vrouw: En waar met de liefde voor vrijheid?
Elizabeth Gilbert: wanneer de relatie goed aanvoelt, geeft iedereen vrijwillig wat van hun autonomie op. Ook al hield hij haar vast als een pitbull. Ik kan niet 365 dagen per jaar starten en eindigen zoals ik wil. Maar wie goed onderhandelt, laat nog steeds gratis plaats. Ik kan je geruststellen: daar ben ik best bedreven in.
Over Elizabeth Gilbert
Elizabeth Gilbert, 41, werd geboren in Waterbury, Connecticut, VS. Ze studeerde politicologie aan de New York University en werkte als journalist voor Spin, GQ en The New York Times Magazine. Een artikel over haar ervaringen als serveerster op de Lower Eastside werd de basis van de film "Coyote Ugly". Sinds 2000 publiceert ze regelmatig boeken, de doorbraak kwam in 2006 met "Eat, Pray, Love". De bestseller verkocht acht miljoen exemplaren in meer dan 40 talen. In haar nieuwste boek The Yes-Word. Hoe ik vrede heb gevonden met het huwelijk (t: Maria Mill, 352 pp., 22 euro, zal op 21 augustus worden gepubliceerd in Bloomsbury Berlin), de gescheiden auteur bespreekt haar angst voor een hernieuwd huwelijk. Elizabeth Gilbert heeft een bewuste beslissing genomen tegen kinderen en woont samen met haar man op het landelijke Frenchtown tussen New York en Philadelphia. Ze is een nieuw boek aan het schrijven.
