Haal mijn baby van de fopspeen? niet alleen!
"De fopspeenfee kan ons!"
Feeën spelen absoluut geen rol in het leven van mijn driejarige: niet de roze, sprankelende, en zeker niet degene die zogenaamd fopspeen hebben ontvoerd. Omdat ik het helemaal met hem eens ben: de fopspeenfee kan ons! Ze komt niet naar ons huis.
Ja, natuurlijk, ik weet hoe slecht de pukkel is voor de tanden, voor de kaak, de taalontwikkeling, de optica. Ik ken de punitieve blik van de tandarts, de kinderarts en de grootouders, die allemaal zeer goede argumenten hebben waarom een kind niet eens zou moeten beginnen met de fopspeen. En als het al aan deze ondeugd is gewend, dan moet het zo snel mogelijk weer worden vrijgegeven door een consistente actie van de voogden.
Mijn zoon ontspant met een fopspeen na een lange dag
Dat is in principe correct. Maar mijn zoon houdt van zijn fopspeen? en afgodisch! Hij is een levendig, vrolijk ventje dat de hele dag chatteert (trouwens zonder spraakfouten).
Wanneer hij thuiskomt, verteert hij de ervaringen van de dag op mijn schoot met de fopspeen in zijn mond? terwijl ik mezelf 's avonds een glas rode wijn schenk om te ontspannen, hoewel ik weet dat het gezonder zou zijn, in plaats daarvan, als de gymnastiek salueert.
De fopspeen - het ultieme ontspanningsmiddel voor kinderen
Afgezien van het feit dat mijn zoon niet klaar is om met zijn fopspeen te scheiden? Dat ben ik niet. Ik ben dol op deze fopspeen. Hij is de ultieme kinderontspanner! Een gegarandeerde time-out, een pauzeknop, een troef die in elke jaszak past? geweldig!
Mijn oudste zoon, nu vijf jaar oud, wilde nooit iets weten over een fopspeen. Dus ik weet precies hoe het is om een schreeuwende, twee-en-een-half-jarige Trotskyite uit de supermarkt mee naar huis te nemen. gehuil, want onderweg is de boodschappentas verscheurd en keek me een beetje Supermutti aan met hun "mislukte" blik.
Of een rit van drie uur om te overleven met een brullende peuter op de achterbank. Hoe kon ik op die momenten een soort van magische remedie hebben gewenst om mijn kind te kalmeren en het schreeuwen te stoppen.
Fopspeenafscheiding leidde tot nog meer verslavende symptomen
Nu is het niet zo dat de kritiek op mijn nalatigheid in fopspenen me altijd koud heeft gemaakt. Er waren zeker pogingen om de fopspeen op zijn minst te beperken. Fopspeen alleen 's nachts. Of fopspeen alleen in uitzonderlijke gevallen. Of fopspeen alleen in de auto.
Werkte niet alles, integendeel: hoe meer ik maakte over deze fopspeen, hoe meer gewelddadige verslavingsverschijnselen het kind toonden. Het deed geheime fopspeenafzettingen aan, nam de tepel ineens alleen voor voedselopname uit de mond en viel stil, bang dat ik zijn favoriet zou ontzetten, zodra het zijn mond opende.
Ik begon mijn eigen kind af te persen ("eet groenten, anders geen fopspeen!"), En omdat "gevolg" niet mijn tweede naam is, liepen al deze rigoureuze maatregelen op na niet meer dan drie vreselijke dagen.
Dus ik laat mijn kind rustig zijn zolang het wil. De ervaring heeft geleerd dat er een goed moment is voor alles, en de kinderen weten dat zelf het best. Ik weet dat de dag zal komen dat mijn zoon zijn fopspeen niet meer nodig heeft. Dan zal hij de fopspeenfee alleen roepen en zijn fopspeen ruilen voor een plastic graafmachine of een partij voetbalkaarten. Gelukkig hebben de grootouders al extra beugels voor de gebit gemaakt, dus de fopspeen zal ons op de lange termijn niet financieel bederven. Tot die tijd geniet ik gewoon van de rust.
En wie weet: als de man gewoon door de puberteit piesen, misschien zal hij tenminste niet beginnen met roken.
Wordt de fopspeen zo snel mogelijk gespeend? Wat vind je van de speenfee? In ons forum kun je onze auteur Alena (beleefd) de mening vertellen. Of feliciteer haar. Of vertel soortgelijke verhalen.
Ga door naar het forum
