In deze buurt houdt de alleenstaande ouder samen

In de 'probleemwijk' wonen Dulsberg bovengemiddeld veel alleenstaande ouders - ze voelen zich hier op hun gemak

Er was bijvoorbeeld deze ochtend toen Mandy Moeller en haar tien maanden oude dochter met koorts wakker werden en Moeller dacht: "Ik breek niet de dag, zo ellendig als ik me voel. De 30-jarige heet twee buren, alleenstaande moeders zoals zij. Eentje bracht soep meteen. De ander bood aan om een uurtje te babysitten. "Dat heeft me gered", zegt Mo? Ller.

Of de avond waarop Sabine Thiessen *, 40, ook een alleenstaande ouder, weer plezier had en haar kinderen niet kon ophalen van de speelmiddag op de school van de ouders. De directrice bracht de twee zonder veel omhaal naar huis. Voor de vanzelfsprekendheid waarmee ze dat deed, is Thiessen haar vandaag nog steeds dankbaar.

Als je wilt weten wat solitaire ouders nodig hebben, kun je studeren, experts vragen - of gewoon gaan waar veel van hen wonen: naar Dulsberg. Het district Hamburg heeft een van de hoogste aandelen alleenstaande ouders in Duitsland (43 procent) (ter vergelijking: het Duitse gemiddelde is 19 procent). Bijna een op de twee kinderen groeit op met één ouder.

Dulsberg wordt eigenlijk beschouwd als een "probleemkwartaal". 8,5 procent werklozen, meer dan elk derde kind is afhankelijk van staatssteun. Op de basis- en districtsschool heeft 80 procent van de schoolkinderen een migratieachtergrond. Maar als je aan alleenstaande moeders zoals Moeller of Thiessen vraagt, zoals ze het hier vinden, zwermen ze: de samenhang, de behulpzaamheid!

"Je hebt zoiets als een vervangende familie", zegt Möller. "Dat is precies wat je elders in het dagelijks leven mist."

Dulsberg: brandpunt van de grote stad met dorps karakter

Zo'n netwerk komt niet vanzelf, vooral in buurten waar de meesten zo bezorgd zijn dat ze vaak de energie missen om voor de problemen van anderen te zorgen. Dat is hoe het was in Dulsberg voor een lange tijd. Ze leefden zij aan zij. Dat kwam ook door de appartementen in de eenvoudige bakstenen gebouwen: ze zijn inderdaad goed - een van de redenen waarom zoveel alleenstaande ouders hier zijn.

Thiessen over slechts 570 euro warm. Maar ze zijn ook klein, gemiddeld 53 vierkante meter. Er is nauwelijks ruimte voor ontmoetingen met buren. Voor cafébezoeken missen geld en gezinnen vaak het begrip van andere gasten voor het stoeien van kinderen. "De belangrijkste vraag was: hoe kunnen we mensen bij elkaar krijgen?", Zegt Jürgen Fiedler. De afgestudeerde socioloog leidt het districtskantoor van Dulsberg. Sinds 1992, hier, op de begane grond van een woongebouw in de buurt van de kerk, lopen de Faithfuls samen voor de verandering van het brandpunt van de grote stad naar de wijk met dorpskarakter. In die tijd startte Hamburg zijn eerste districtsontwikkelingsprogramma en de richting was duidelijk: Dulsberg had plaatsen nodig waar ze elkaar vrijblijvend konden ontmoeten - praten, advies inwinnen, vrienden maken.

Voorbeeldig: er zijn 50 voorzieningen en ontmoetingsplekken in Dulsberg

Een cirkel van maatschappelijk werkers, kerkfunctionarissen en burgers begon dergelijke ruimtes te creëren: buurtcafés, culturele centra, moeder-en-kindbijeenkomsten. Alleenstaande ouders waren niet eens in focus. Maar zij profiteerden het meest.

Met ongeveer 50 faciliteiten heeft Dulsberg tegenwoordig een van de dichtste netwerken voor gezinnen in Hamburg. Er is het buurtfeest waar Mandy Moeller met haar dochter opgroeit als je de deken op zondag thuis ondersteboven rolt. Of de ouderschool met het tegenoverliggende ouder-kind huis Villa Dulsberg, waar Sabine Thiessen advies vond toen ze niet wist wat te doen na haar scheiding. Op het terrein van de basis- en districtsschool is op zijn beurt een verzorgende kosmos van een ontbijtbuffet, een hele dag school, een jeugdhuis en een schoolsportclub ontstaan, waar kinderen, indien nodig, van 6 tot 18 uur ongerust zijn.

Alle problemen worden vroeg aangepakt

Een ideale wereld Natuurlijk is Dulsberg dat niet. Als het geld zo krap is dat het alleen maar toast duurt, zoals Sabine Thiessen drie jaar geleden deed, helpt de beste familiereünie niet. En wanneer een moeder als Mandy Moeller niet langer naar het park durft te gaan vanwege de drugsdealers die daar recent zijn, kan het kleurrijke teamwerk ook vervelend zijn. Op advies van een buurman wil Moeller de kwestie in het buurtkantoor bespreken. Want dat is het punt dat Dulsberg onderscheidt van andere wijken: als er problemen zijn, pak je ze aan. Bij voorkeur zo vroeg mogelijk. Twee commissies, een werkgroep met vertegenwoordigers van de sociale instellingen en de districtsraad, waarin bewoners naast winkeliers en politie zitten, ontmoeten elkaar daar elk een tot twee maanden. 'Seismografen van het district,' noemt Fiedler ze.

Een "districtsmoeder" is beschikbaar voor alleenstaande moeders

Degenen die zich nog steeds verloren voelen, komen naar het familiecafé? van het SOS Kinderdorp elke dinsdag Anna Roca *. De 27-jarige, drie kinderen, alleenstaande moeder, de Mozambikaanse roots, is de eerste districtsmoeder van Dulsberg.Als getrainde hulp van naasten neemt zij moeders die geen eigen adviescentra vinden. De meeste worden aan haar gegeven door artsen, kleuterscholen of andere voorzieningen.

Maar ook in het Cafe? -Sprechstunde komen vrouwen die tips nodig hebben, veel alleenstaande ouders. Roca vertelt ze dan graag over hen. Moed geven. "Je zou het op moeten merken: als alleenstaande moeder hoeft niemand zich te schamen." Roca woont nu in het naburige district, maar ze groeide op in Dulsberg - en wil naar huis terugkeren. Maar het vinden van een appartement is moeilijk. Niet omdat de huren exploderen; dankzij het nauwe contact tussen het districtskantoor en woningcorporaties zijn ze nog steeds laag. Maar er komt niets uit, zegt Roca: "Degenen die hier wonen, willen niet weggaan."

* De naam is gewijzigd door de editor.

Dulsberg is de kleinste wijk van Hamburg met 120 hectare - en de dichtstbevolkte: 17.222 mensen wonen hier, ongeveer de helft van hen heeft niet-Duitse roots. Een groot deel van de appartementen dateert uit de jaren 1920. In die tijd werd de wijk opgevat als een nieuwbouw arbeiderskamp met groene binnenhoven en wandelpaden die de gangen met elkaar verbinden. Deze open architectuur bevordert vandaag ook de samenhorigheid.