Italië: Calabrië
Gewoonweg prachtig: het landschap bij Belvedere met zijn olijfbomen, wijngaarden en pittoreske dorpjes
Als de Italiaanse regio's een groot gezin zouden zijn, zou Calabrië de rol van stiefkind op de kattentafel uit de buurt van de volwassenen spelen. Met een mooi, vies gezicht en gescheurde kleding is het niet toegestaan om naast het geteelde Toscane en de ijdele Veneto te eten.
"Calabrië, tien dagen wil je daarheen?", Hadden we de Romeinse rentmeester in het vliegtuig al verrast gevraagd. "È un po terzo mondo, nietwaar?" Dat is een beetje een derde wereld daar beneden, toch? Alles in de gids klinkt als een ontdekkingsreis - na veel avontuur en weinig comfort. Alleen elke derde persoon heeft een baan op de wreef van de Italiaanse boot tip. "O immigrant, o brigante", zeggen de Kalabresen: ofwel emigreren (sinds 1970 3,5 miljoen mensen de regio verlieten) of Mafioso worden, dit zijn de perspectieven. Degenen die blijven en niet omgaan met georganiseerde misdaad leven van een paar sinaasappelbomen. Of vissen.
Stille dagen in het diepe zuiden: ligstoel op een vissersboot in de haven van Bagnara Calabra
In onze Fiat scheuren we de steile straten van Bagnara in noordelijke richting op: doorgangen, waar klimop naar de straat afdaalt, langs Madonna-beelden, naar kinderen die ons kus handen geven. We zijn uiteraard de enige buitenlandse toeristen die zich zo ver naar het zuiden wagen. 450 meter omhoog de serpentines, voordat we op de snelweg A3 rijden. Op de mediaan groeit de donkerrode oleander als een muur van bloemen. Geen snelweg, een laan is dat, een vergeten boulevard in eeuwige siësta. 90 procent van Calabrië is bergachtig, de kliffen stijgen vaak naar de stranden, maar de Italiaanse laars is hier zo smal dat zelfs de binnenlanden nooit meer dan 50 kilometer van het water verwijderd zijn.
De Calabrische Cariben - dat is wat de Italianen de kuststrook noemen tussen Bagnara Calabra en Lamezia Terme. Het uitzicht vanaf de kustweg is als een blik in een reiscatalogus. Alleen dat de kleuren echt zijn en de zee zo schoon is dat de Italiaanse milieuorganisatie Lega Ambiente regelmatig toppunten toekent op het gebied van waterkwaliteit.
Strand van Bagnara Calabra - de Calabrische Cariben noemen de Italiaanse kustlijn
De enige plek die echt is ontwikkeld voor het toerisme heet Tropea. Er wordt gezegd dat het dateert uit de tijd dat de Grieken tempels en theaters bouwden waarvoor geen plaats op de Peleponnes was. Te veel, te mooi, zo pitoresk dat het wat saai lijkt, op een gegeven moment stoppen we met fotograferen. Pas in de jaren zestig werd het zin om een vakantie aan de kust door te brengen. Voordat er malaria was, geen hotels, zelfs geen echte wegen. Van de Middellandse Zee tot de Calabrische Alpen. Na vier uur rijden richting Parco Nazionale della Calabria wordt het koud in de auto. De bergen zijn bebost met slanke pijnbomen, geen enkele auto komt ons tegemoet. Rode en witte borden op de boomstammen waarschuwen stropers. Villagio Mancuso is een nederzetting van zwart-witte vakwerkhuizen, allemaal bedekt met een dikke laag dennennaalden. Ook ons "sprookjespark", het hotel "Parco delle Fate". Een huis met 200 bedden uit de jaren 1930, met donkerhouten lambrisering en dikke tapijten. "Regisseur Luchino Visconti, Sophia Loren, de baronnen van Sicilië en Paus Pius XII waren regelmatig onze gasten", zegt kelner Frederico en zet een kandelaar op tafel - het enige licht in de eetkamer. In de gaten dat hij niet in het sombere hotel slaapt, gaat Frederico na de maaltijd met de auto naar huis. Rusteloos rollen we 's nachts in de bedden.
Vanuit het bergdorpje Civita zweten we een half uur lang een betonnen pad af en daalden toen af op een grindveld. En nu hebben we ontzag in respect. "Een van Europa's mooiste kloven," had de gids beloofd. Giuglio, de eigenaar van de Romeinse ecologie, die we met zijn vriendin hebben leren kennen tijdens de afdaling in de Raganello-kloof, zet het in een notendop: Paradiso. Duidelijk drinkwater, waar we forel en lichtgrijze kiezels zien. De kliffen stijgen oranje, okergeel en leigrijs, begroeid met oleander. Aan de rechterkant valt een waterval, een spray waarin Giuglio staat met uitgestrekte armen. Of is het de Nymph Grotto 80 kilometer verder naar het noorden? De Grieken woonden 2800 jaar geleden in het gebied rond Sibari. Aanvankelijk misten ze alles wat ze uit hun thuisland achter de zee kenden: plezier, luxe, ontspanning. En zo bouwden de inwoners van de commerciële stad hun eigen schoonheidssalon in het kale, wilde landschap van Calabrië: de "Grotta delle Ninfe".
"Wat kun je hier verdienen voor geld!", Zegt Walter Olivati, 43, zakenman uit Milaan. Als een tot leven gekomen standbeeld staat hij naast ons in de spiegel. "Calabria mist de infrastructuur.Het landschap? Fantastisch. De natuur? Onaangetast. Het eten? Uitstekend zelfs volgens de normen van Milaan. "Olivati ziet er ernstig uit zijn groen-grijze masker." Maar verder ontbreekt alles. "Een resort zou hier moeten bouwen, betere wegen, misschien een andere luchthaven, mijmert Signor Olivati, verhoogt de prijzen en verdient echt geld Is het de avondzon, de ontspannende modder of het tweede bier dat hij bij ons drinkt aan de rand van de zwavelbron? In ieder geval is Walter Olivati's ondernemingsgeest plotseling mild: "Of laten we alles zoals het is. "Duid aan Olivati knipoogt - en neemt een pauze van de kunst." En vertel niemand dat er een plaats is. "
Reisinformatie Calabrië
ROUTE Alitalia-vliegen, bijvoorbeeld, van Frankfurt naar Lamezia Terme van 255 euro. Chartervluchten van Aero Lloyd, LTU en Thomas Cook (Condor) van alle grote Duitse luchthavens naar Lamezia Terme vanaf 269 euro.
HOTELS Grand Hotel San Michele: het meest elegante hotel in Calabrië - een prachtig herenhuis aan de westkust (8? 9 loc Bosco, Cetraro, tel. 09 82/910 12, fax 914 30,).
Hotel Murat: eenvoudig hotel in het oude centrum van Pizzo, omgeven door bars en ijssalons. Tien minuten lopen naar het zandstrand; (Piazza Repubblica 41, Pizzo, tel. 09 63/53 42 01, fax 53 44 69).
Le Roccette San Leonardo: Vakantiecomplex niet ver van het oude centrum gebouwd op de rotsen van Tropea, en een van de beste stranden in Zuid-Italië. Kleine bungalows in een park; Appartementen voor vier personen (Via Mare Piccolo, Tropea, tel. 09 63/618 69, fax 612 13).
RESTAURANTS EN BARS Da Cecè: het beste pastarestaurant van Tropea. Tafels op het plein, vooral goede spaghetti met rode uien of gefrituurde courgettebloemen (Largo Toraldo Grimaldi, Tropea, tel. 09 63/60 32 19).
A casa janca: Rita Callipo kookt vier-, vijf- of zesgangenmenu's, rustieke specialiteiten, sommige van de groenten zelf. Ook kamer voor 80 euro inclusief halfpension (Riviera Prangi, Pizzo, tel. 096 32/643 64).
La Locanda di Zio Rocco: eenvoudig straatrestaurant met witte plastic tafels, maar het eten (pasta vanaf 4 euro) is uitstekend en bijna altijd met grote hoeveelheden verse hete pepers klaargemaakt (Largo San Biagio, Diamante, tel. 03 68/749 84 98).
Bar Dante: Hier is de chocolade-ijsspecialiteit "Tartufo" uitgevonden, per portie 4 euro (Piazza della Repubblica 38, Pizzo, tel. 09 63/53 41 50).
INFO Italiaans toeristenbureau Enit, Kaiserstraße 65, 60329 Frankfurt, tel. 069/23 74 34, fax 23 28 94. Op internet onder www.enit.it.
