Knockout drops: het sinistere gevaar voor vrouwen
"Fijne verjaardag", zegt Lea en knuffelt haar vriendin Amelie op de dansvloer. De vrienden komen met champagneglazen, het is middernacht, Amelie is 20 jaar oud. De disco is vol, Lea voelt geweldig, ze wil de hele nacht dansen. Op een gegeven moment ben je een beetje slecht. Ze neemt nog een slokje champagne of wijn, maar het kan haar niet schelen, ze blijft dansen. Maar er klopt iets niet. Alle kleuren in de disco stralen zo vreemd. Lea zoekt Amelie tevergeefs. Dan voelt het alsof ze moet overgeven. Lea gaat naar buiten, ze kan nauwelijks rechtop staan. Kan ik je helpen, zegt iemand, haar arm pakken.
Ze ligt niet in een bed. Ze beweegt een vinger en voelt zand. Ze kijkt op en ziet bladeren. Ze heeft geen idee waarom dat zo is. Nu beweegt ze haar linkervoet. Iets, misschien kleine stenen, krabben op de blote huid. Waarom draagt ze geen schoenen? Ze heeft ook geen rok aan en geen slipje. Haar hoofd is gemaakt van watten. Het is donker. Nu ziet ze iets dat op een schommel lijkt. En een dia. Het ligt aan de rand van een speeltuin. Ze sluit haar ogen.
Misschien heeft een vogel gekwetst of een tak is gekraakt. Omdat "iets in haar" het bevel neemt: denk niet. Actie. Weg van hier. Ze staat op, ze is duizelig. Ze heeft pijn. Ze vindt haar rok en schoenen in het zand naast haar. Ze doet een paar stappen, ze loopt als een robot. Robots hebben geen pijn op de rug en geen pijn tussen de benen. Ze kijkt naar haar arm, ze likt een beetje bloed. Waarom is er geen gevoel in haar? Geen angst, geen gruwel? Alleen grenzeloze leegte.
Het "Something in her" brengt haar op weg: nu op zoek naar een taxi, ga nu naar huis. Op de dia is haar tas. Het geld is weg, haar sleutel is er nog. Ze probeert het te onthouden.
Ze was in een disco met Amelie en vrienden. Amelie was jarig, ze werd 20 jaar oud. Ze vierden, dronken, dansten. En dan? Ze verlaat de speelplaats, ze wil Amelie, ze wil niet alleen zijn. Er is een weg achterin, de pijn wordt sterker, het gaat door, het gaat door. Een auto rijdt voorbij. Je kunt niet, denkt ze, midden in de nacht gewoon in een vreemde auto stappen. Is dat niet, denkt ze, gevaarlijk? Nu wordt ze ziek. Ze wil overgeven. Een herinnering snelt door haar hoofd: ze zoekt tevergeefs naar Amelie in de disco. Ze gaat naar buiten, ze voelt zich zo ellendig, ze kan nauwelijks meer op haar voeten staan. "Kan ik u helpen?", Vroeg een man. Ze kent de man niet, maar hij neemt haar arm. En dan?
Lea wordt wakker in Amelia's bed en hoort de vrienden in de keuken: "Dat was zo dronken ..." "Uiteindelijk verdwenen ..." "Leuke stand van één nacht, dus wat?" "En als er iets is gebeurd?" "Misschien heeft iemand iets in je glas gedumpt." 'Zo dom kan ze niet zijn ...' Lea verstarde. Zo stil mogelijk staat ze op, kleedt zich aan en sluipt het appartement uit. Ze wil deze beschuldigingen niet horen. Ze wil haar vrienden niet zien. Ze schaamt zich oneindig.
Iemand heeft haar verkracht, maar dat weet ze niet meer. Is dat daar?
Ze rent naar huis, neemt een douche. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze blauwe plekken op haar rug en blauwe plekken op haar dijen. Ze wil dat niet zien en voelen, niet dat en niet de andere pijn. Iemand heeft haar verkracht, maar dat weet ze niet meer. Is dat daar? En als ze flauwvalt? Maar dat kan niet zijn dat iemand ... met haar ... als ze weg is.
In de komende paar dagen blijft ze thuis. Meerdere keren belt Amelie, Lea belt niet terug. Ze ligt 's nachts wakker, bang om in slaap te vallen. In slaap vallen is als flauwvallen. En wanneer ze knikt van uitputting, denkt ze dat ze stemmen hoort, ze duizelt, ze droomt hoe ze wordt vastgehouden en schreeuwt, maar er komt geen geluid uit haar lippen. Dat is hoe het moet zijn als je gek wordt.
Lea breekt zichzelf. Er was geen geweld aan te pas gekomen, ze was schuldig, had te veel gedronken en bood zich aan om er een te worden. Zo vaak als ze deze zinnen denkt, vermoedt ze dat dat niet waar is. Het past gewoon niet bij haar. Na twee weken ziet ze een bordje in de bus: "K.O. drops - informatie en advies voor getroffen vrouwen". Stiekem noteert ze het nummer van de noodoproep voor vrouwen. Maar Lea belt daar nooit.
K.O.-druppels behoren tot een groep van verschillende stoffen. Vaak worden ze onopgemerkt aan een persoon gegeven om ze onvrijwillig en arbeidsongeschikt te maken. De druppels hebben een dempend effect en hebben grote invloed op de herinneringen vanaf het moment van inname.
In de zomer van 1998 worden de druppels van K.O. in Duitsland voor het eerst geconsumeerd voor eigen gebruik in de technoscene omdat ze een seksueel stimulerend effect hebben in lage doses. Sindsdien staan ze bekend als een partydrug onder de naam "Liquid Ecstasy". In de tussentijd zijn er regelmatig campagnes in carnaval en bij grote openbare evenementen, die de gevaren verduidelijken. Discotheken serveren nu drankjes met een deksel en een rietje. Posters waarschuwen voor "vervelende medicijnen in het glas".
Hoe moet iemand iets vertellen dat men zich niet volledig kan herinneren?
Maar veel vrouwen zijn nog steeds stil als 'dat' met hen gebeurt. Te groot zijn de twijfels aan zichzelf, te groot is de sprakeloosheid. Hoe kun je iets vertellen dat je jezelf niet kunt uitleggen dat je je niet eens volledig kunt herinneren? Katja Grieger van de Federal Association of Women's Counseling Centres en Women's Emergency Services weet uit ervaring: "Veel vrouwen wachten lang voordat ze naar ons toe komen na zo'n ervaring." Bijna iedereen is op zoek naar een herverzekering die ze niet draaien. "We verduidelijken dan dat het effect Sommige vrouwen ervaren bijvoorbeeld verkrachting in volledig bewustzijn, maar kunnen zichzelf niet verdedigen vanwege de extreme spierontspanning, terwijl anderen alles als een droom beschouwen, anderen flauwvallen en later wanhopen aan onverklaarbare restjes geheugen. Voor alles is het allereerst een geruststelling te weten dat de psychische en fysieke rigiditeit niet hun eigen schuld was, maar het effect van deze stoffen. "
Iedereen die K.O. beheert, daalt naar een ander, zonder dat hij het weet, begaat een gevaarlijk lichamelijk letsel. En iedereen die dit doet met de bedoeling om seksuele handelingen te verrichten, kan worden aangeklaagd wegens aanranding, verkrachting en het misbruik van mensen met een handicap. De publieke discussie over dit type drugs en criminaliteit is nog steeds controversieel. Aan de ene kant meldt de media een toename van verkrachting met K.O.-druppels. Aan de andere kant verwijzen degenen die dit overdreven beschouwen naar een studie die in 2009 werd gepubliceerd door het British Journal of Criminology en waarin wordt gesteld dat de onwillekeurige inname van KO-drops slechts een 'big city-mythe' is (urban legend) ) was. Maar het World Drug Report van 2010 ziet er heel anders uit: het VN-bureau voor drugs en criminaliteit (UNDOC) merkt op dat deze drugs momenteel een van de grootste drugsproblemen zijn als drugs tegen verkrachting.
Desondanks wegen daders zichzelf in veiligheid: Omdat K.O.- druppels nu worden gemaakt van altijd nieuwe stoffen, is het duidelijke bewijs moeilijk. Waar moeten medische laboratoria ook naar kijken als het gaat om een mix van voorheen onbekende stoffen? Bovendien zou een vrouw (of een man) onmiddellijk naar de politie moeten gaan om bloed- en urinemonsters te geven, ondanks alle geheugenleemtes en emotionele schokken. K.O.-druppels kunnen slechts ongeveer acht tot twaalf uur worden gedetecteerd. Vaak, volgens de advocaat Dr. med. Gertrud Rochholz van de Universiteit van Kiel, alleen alcohol wordt gevonden. Alleen in zeldzame gevallen kunnen kleine hoeveelheden medicijnen of geneesmiddelen in het laboratorium worden gedetecteerd. Ook mogelijk is een uitgebreide haaranalyse vier weken na het incident. Een ander bewijs van de misdaad is het medisch onderzoek en de documentatie van vaginale of rectale verwondingen. Maar veel vrouwen schrikken zich terug voor de daad en de onmiddellijke weg om een gynaecoloog te worden. En wanneer de deadline voorbij is, leggen velen zichzelf neer en zeggen tegen zichzelf: "een advertentie doet er niet toe".
Geen controle hebben is een ervaring van de grootste vernedering.
Lea kreeg nooit het idee om naar de politie te gaan. Ze kon zich niet voorstellen dat iemand haar zou helpen. Geen controle hebben, overgeleverd zijn aan andermans macht is een ervaring van uiterste vernedering. De ervaring sluipt in het verdere leven. Hoe kun je nog steeds het vermogen van iemand om te handelen vertrouwen als je eenmaal hebt ervaren dat het mogelijk is om als een ding te worden gebruikt? Hoe kun je nog steeds zeker zijn van zijn waarneming als je het gevaar niet kunt inschatten? Lea deed een HIV-test, negatief. Daarna wilde ze "het ding met de druppels" vergeten.
Ze heeft geen plannen voor mannen, ze is niet van plan dat te doen.
Maar "het ding" is altijd in haar gegromd. Een of twee keer in de komende jaren probeerde ze erover te praten. "Ik had op de universiteit een man ontmoet die ik erg aardig vond, op een avond dat we aan het eten waren, en ik dacht: wat als ik hem ook vertelde over mijn slechte ervaringen? Niet alles, maar gewoon een beetje Ik was zo opgewonden dat ik altijd naar de wc ging, en toen begon ik eindelijk over de nacht in de disco te praten, en hij luisterde ernaar en zei helemaal niets, en toen zei ik niets, en hij is op de klok keek en zei dat hij nu moest gaan omdat de laatste metro vertrekt. ' Toen ging ze versteend naar huis. Ze heeft geen plannen voor mannen, ze is niet van plan dat te doen.Ze geeft sowieso niet om liefdesaffaires, omdat ze de fysieke nabijheid niet aankan.
Maar met vrouwen moet het mogelijk zijn om zelfs moeilijke dingen te communiceren. Dus een paar maanden later maakte ze een lange wandeling met een vriend. "Om de een of andere reden kwamen we op het onderwerp pornografie, en ik zei dat ik soms totaal in paniek raakte om foto's van mij op het net te vinden, waarom vroeg de vriendin het, en toen, heel stotterend, vertelde ik haar dat ik werd uitgeschakeld met knock-out drops en toen onderbrak ze me en vroeg: "Zeg, dit spul hoort je behoorlijk geil te maken, hoe was dat eigenlijk?" Toen zweeg Lea over de meest verschrikkelijke ervaring in haar leven. De verkrachting is nu vijf jaar geleden. Een week geleden heeft ze eindelijk een afspraak gemaakt met een traumatherapeut. Daar staat ze nu op een wachtlijst.
"Ondraaglijk" Katrin Michel vindt het idee "dat daders dergelijke overtredingen steeds kalmer kunnen plegen". Katrin Michel werkt op de afdeling Preventie van de directie van de politie Chemnitz-Erzgebirge en organiseert trainingen voor de politie "zodat collega's gevoelig zijn voor dit onderwerp". Bovendien informeert ze op school over de gevaren van dergelijke drugs. "Het wordt vaak over het hoofd gezien dat dit al lang een georganiseerde misdaad is, dat ook wordt gebruikt in vakantielanden om mannen en vrouwen te beroven of seksueel misbruikt. "Voor kortzichtigheid heeft ze de stelling dat KO-drops voornamelijk worden toegediend door vreemden of toevallige kennissen aan jonge meisjes in disco's of pubs, zelfs op bedrijfsuitjes Schoolfeesten en private partijen zijn al tot dergelijke aanvallen gekomen.
Het is al strafbaar om stoffen aan te schaffen en in de handel te brengen die geschikt zijn voor de illegale vervaardiging van verdovende middelen. Bovendien, zelfs zonder de directe detectie van stoffen in het bloed van het slachtoffer, zijn daders al veroordeeld en veroordeeld door normale politieonderzoeken en getuigenverhoren. Eén ding is duidelijk: slachtoffers van misdrijven hebben niet alleen juridische ondersteuning nodig, ze zijn ook afhankelijk van de sympathie van hun vrienden. Lea zegt: "Nog maar een half jaar geleden vertelde ik mijn jongere broer over de verkrachting, en toen gebeurde het, wat ik nooit had verwacht: hij vroeg geen pijnlijke vragen en gaf geen hulpeloos advies, hij omhelsde me en huilde met me mee , Voor de eerste keer voelde ik dat ik eindelijk begreep dat dit verhaal echt verschrikkelijk was. Dat is precies wat het is: gewoon om te huilen. "Lea gaat af en toe terug naar een disco, maar nooit alleen, en laat zichzelf nooit iets drinken, en wanneer iemand de spot met haar zegt - en dat gebeurt - zegt ze bijna feitelijk over de gevaren van knock-out drops, alsof het niet hun eigen verhaal was.
Verkrachting door K.O. drops: De belangrijkste feiten in het kort
- Wat zijn K.O.-druppels? K.O.-druppels worden gedefinieerd als de 100 verschillende stoffen, zoals GHB (gamma-hydroxyboterzuur), GBL (gamma-butyrolacton) of DBO (butaandiol). Hun effect is verschillend en niet te overzien, vooral bij alcohol en afhankelijk van de dosering en samenstelling van de getroffenen: van slaperigheid tot flauwvallen, van milde spierontspanning tot levensbedreigende ademhalingsverlamming. Het effect duurt maximaal vijf uur.
- Hoe kan ik mezelf beschermen? In augustus 2011 werd aan de Universiteit van Tel Aviv een drugtester gepresenteerd die sporen van individuele K.O.-stoffen in het glas kan detecteren door de lichtstralen te veranderen. Totdat dit bewijs op elk moment kan worden gebruikt, bijvoorbeeld in de vorm van een pen, is de enige beschermende maatregel het advies om aandachtig te zijn - voor zichzelf en voor anderen. Katja Grieger van de federale vereniging van centra voor vrouwenbegeleiding en noodoproepen voor vrouwen: "De hint 'kijk naar je glas' is niet verkeerd, maar soms ver van de werkelijkheid. Hoe moet je nog steeds genieten van een zorgeloze avond? Het is beter om naar elkaar te kijken en in geval van twijfel één Om de vrouw hulp te bieden. ' En als een vriend of andere persoon niet reageert of buiten bewustzijn raakt, moet de spoedarts onmiddellijk worden gewaarschuwd.
- Wat te doen als er een vermoeden bestaat van knock-out drops? Omdat veel van de stoffen slechts tot twaalf uur detecteerbaar zijn, is het belangrijk om bloed- en urinemonsters zo snel mogelijk te nemen en te laten onderzoeken. Als dit niet eerder aan de politie is gemeld, moeten de kosten echter door uzelf worden gedragen. Omdat de getroffenen meestal in shock zijn, is het ook belangrijk om hulp en ondersteuning te krijgen van vrienden en familie of, bijvoorbeeld, de noodoproep voor vrouwen. "Als een vrouw een klacht wil indienen," zegt Katja Grieger, "zullen we haar helpen door informatie te geven over hoe een dergelijke procedure werkt, en we zullen haar begeleiden, als ze dat wil, naar de politie of later naar de rechtszaak." Telefoonnummers van de lokale noodoproep en adressen van regionale counselingcentra zijn te vinden in het telefoonboek en de beroepsvereniging van vrouwenadviescentra en noodoproepen voor vrouwen: www.frauen-gegen-gewalt.de.K.O.-Tropfen: In ons forum kunt u anoniem schrijven over uw ervaringen
Hulp voor slachtoffers: gratis hotline van de federale overheid
De klok rond toegankelijk, 365 dagen per jaar: voor het eerst biedt de help-telefoon "Gewalt gegen Frauen" de betrokkenen de mogelijkheid om op elk moment anoniem, bekwaam en veilig om advies te vragen. Of het gaat om geweld in het huwelijk en partnerschap, aanranding en verkrachting en stalking, gedwongen prostitutie of genitale verminking? Counselors bieden hulpzoekende vrouwen vertrouwelijke informatie over alle vormen van geweld en sturen deze op verzoek door naar de juiste ondersteuningsorganisatie ter plaatse. De oproep en het advies zijn gratis.
Gratis telefoonnummer: 08000 116 016
