BUREN, pak uw pakketten zelf op!
Heb ik gelijk in de veronderstelling dat grote delen van de wereldhandel door mijn flat gaan? In termen van vrachtvervoer is dit perfect gelegen op de begane grond van een woning met twaalf enthousiaste onlineshoppenden feestjes, maar zelden thuis.
Het feit dat ik overdag betrouwbaar in het thuiskantoor sta, maakt mij de droomvrouw van alle pakketbezorgers en de "favoriete buurman"? door onbekende personen binnen een straal van een kilometer. Het blijft in mijn oren rinkelen als een ernstig geval van DHL-tinnitus? en UPS, Hermes is mijn huispeter. Dit is zo saai dat ik hoop dat er al eens iemand bij de deur was die met me over God wilde praten of mijn messen wilde slepen.
Eerder waren pakketten iets bijzonders. Ze kwamen voor een verjaardag of voor Kerstmis. Via e-commerce is de stroom pakketten nu dagelijks tegen mijn deur aan. Elk jaar worden er in Duitsland drie miljard pakketten heen en weer gestuurd en tegen 2020 wordt 3,8 miljard verwacht. Bijna 80 procent van de bestelde artikelen wordt trouwens teruggestuurd? Waanzin! Het is dus maar een enkel pakket dat komt en gaat. Ik weet het, moet iedereen zijn pakket dragen? maar ik heb ook de hele buurt. Tot nu toe.
Pak het gewoon niet op
Sommige dingen zijn gewoon niet langer acceptabel voor mij: bijvoorbeeld wanneer mensen in het huis hun pakjes dagenlang niet ophalen, ondanks het prikbord. Trouwens, ik ben juridisch verantwoordelijk hiervoor door mijn handtekening. Onlangs hoorde ik er een in de gang en scheurde de deur open: "Is er bij mij nog steeds een pakket voor jou? Jij, casual :? Ja, heb ik het al gezien? En verliet het huis. De naam kwam rechtstreeks op mijn zwarte lijst.
Ja, het spijt me ook voor de pakketbezorgservice. Ik weet hoeveel ze onder tijdsdruk staan voor lage lonen en probeer meestal te helpen. Maar ik wil mezelf niet misbruiken als een berekende UM (onvrijwillige werknemer) van DHL. En de methoden worden ruwer.
Het gevecht met de boodschapper
Een bode luidde de bel, schreeuwend euforisch: "Pakket voor jou!? Ik opende de deur naar mijn heilige pakhuizen. "Maar dat is niets voor mij!" Riep ik teleurgesteld uit. "Is het voor je buren?", Zei de man, duwde de drie pakjes onophoudelijk en zachtjes over de drempel voor inhibitie in mijn gang. Zoals elke vrouw, heb ik moeite om nee te zeggen, maar toen was het genoeg voor mij: "Nee, ik wil niet !?
De koerier van het pakket keek me boos aan: "Maar dat is voor NEIGHBORS!? Ik: Ja, dan moeten ze het van het postkantoor ophalen.? Hij pakte de pakketten in slow motion en trok de sterkste hendel op minachtende toon aan: "Je bent geen aardige vrouw." Daarna wachtte hij tevreden op mijn mentale inbraak. En hij kwam: "Weet je wat, jongen? Jouw mening is shit me! Ga daar achterin staan, in de rij achter mijn ex-man !?, riep ik onbeheersbaar. En sloeg de deur dicht. Mijn schakelaar zal onmiddellijk gesloten blijven.
