Oh man, mijn vriend is romantischer dan ik!
Romantiek is helemaal van mij af. Wat moet ik zeggen? Ik kan gewoon niet komen met het idee kaarsen aan te steken, zou nooit de afspeellijst 'Liefdesliedjes' op Spotify kiezen en vaak een actiefilm vinden met weinig actie die veel vermakelijker is dan een romantische komedie. Mijn vriend is heel anders. Hij schrijft pagina-lange liefdesbrieven voor ons jubileum, verrast me met attente geschenken en legt de kaarsen op tafel voordat hij zelfs de starter start voor het? Diner voor twee? voor te bereiden.
Wat ging er mis?
Soms vraag ik me af of ik het mis heb. Natuurlijk denk ik dat voorgedefinieerde rolmodellen totale onzin zijn. Waarom zou de man in de relatie niet degene zijn die met kleine gebaren grote emoties uitlokt? En goed: ik zou graag een beetje meer romantiek willen.
Maar hoe word je een romanticus? Bij het zoeken naar het antwoord kom ik het volgende probleem tegen bij het zoeken op internet: Alle teksten zijn gericht aan mannen. Ben ik echt de enige die zo is? En ik vrees dat mijn vriend zal denken dat ik vast zat tijdens een reis als ik hem douchte met rozenblaadjes of hem groette met een cirkel van kaarsen. Maar er staat ook: het zijn de kleine dingen die tellen. Een post-it op de badkamerspiegel (dat zou haalbaar moeten zijn), een leuk sms-bericht (ik stap eruit), een onverwacht geschenk.
Romantische aberraties
Dus ik doe dat gewoon in de dagen die volgen. Ik laat rode lippenstiftharten achter op de spiegel voordat ik naar mijn werk ga, winkelen op weg naar huis voor het favoriete dessert uit de winkel om de hoek en verras mijn vriend met voetbalkaartjes. En als ik thuiskom, zie ik niet zoals gewoonlijk het licht op, maar de kaarsen op de vensterbank. "Is alles in orde?" Mijn vriend vraagt verward? Is er iets gebeurd? Heb je een slecht geweten vanwege iets? Er is geen andere, is het niet? "Nee, nee, nee?" Antwoord ik. "Ik wilde gewoon romantisch zijn!"
Oh, mijn vriend zegt met opluchting. "Welnu dan? En dan eten we bevroren pizza's op de bank en kijken we naar een van de oude Bud Spencer en Terance Hill-films, waar ze constant de boze de bel geven. Misschien is dat de ware romance. Van ons toch.
