Onze schoonheid faux pas: We bekennen Vokuhila & Co.
Beauty gaffe: van Vokuhila tot moordende klauwen
Nicole Fuhrmann, ChroniquesDuVasteMonde Editor Service Department, bekent: de permanent
Ik had mijn eerste permanent toen ik veertien was: ik huilde bitter op de kappersstoel omdat ik mezelf zo lelijk vond. Ik ben de volgende dag op school en draag een pet. Na een week waren de krullen cool dan ...
Katja Jührend, ChroniquesDuVasteMonde-Woman editor, bekent: de asymmetrische bob Halverwege de jaren tachtig was het modieus in de provincie om een asymmetrisch kapsel te dragen. Dat wil zeggen, aan de ene kant droeg je een normale bob met kinlengte haar, aan de andere kant was het haar afgesneden tot het korte kapsel. Aan de kortere kant dan je droeg een (slechts een!) Van die stomme lange zilveren oorbellen, meestal in een vreselijke geometrische vormen, lange driehoek of iets, van al die stomme we-zijn-een-coöperatie-jong-goudsmeden winkels.
Ik heb zelfs een knipbeurt gemist. Toen ik op straat stapte, keek niemand meer naar mij. Het duurde weken voordat ik erachter kwam dat ik gewoon mijn kruin moest bewegen, en de bevrijde lange haarband over de kortere kant moest plaatsen om er weer hetzelfde uit te zien. Vanaf het moment dat ik een normale bob droeg, keken mannen me weer aan en durfde ik ook weer in de spiegel te kijken? wat ik had ingesteld na ontvangst van dit kapsel namelijk. Vanwege de onverdraaglijkheid van het zicht.
Julia Schrader, editor van ChroniquesDuVasteMonde.com, bekent: henna-haar Ik heb mijn haar henna-rood geverfd toen ik 14 was - het zag er niet mooi uit. Past niet in mijn lichte huidskleur. Twee jaar lang vond ik het er gewoon geweldig goed uitzien, die Ierse stijl. Toen schakelde ik over op zwart, waarschijnlijk een sneeuwwitte input - tot ik achttien was en op de een of andere manier veelbelovend. Vanaf dat moment bleef ik altijd dicht bij mijn natuurlijke brunette.
Simone Lück, ChroniquesDuVasteMonde medewerker bekent: moordenaarsklauwen In de jaren 90 probeerde ik een aanhoudende-release-golf? en zag eruit als Bärbel Schäfer in hun talkshow tijden. De tweede faux pas? Gevoerde, uitgegroeide vingernagels waarmee ik mijn baby nicht bijna heb vermoord.
Schoonheid Editor Stefanie Höfle bekent: de Vokuhila Ik heb nooit tegen de kapper gezegd: "kort aan de voorkant, lang aan de achterkant". Ik heb het misschien over een laterale schilfering gehad, maar bedoelde alleen de koele Kim Wilde manen. Nou, ik had moeten weten dat de kapper bij Dussa in Vorstadtidyll Altwarmbüchen (bij Hannover) gewoon een andere mode-gevoeligheid had dan ik, hoewel we van dezelfde Kaff kwamen. Maar ik vertrouwde haar, de professionele vrouw. Wat wist ik al met slechts veertien tienerjaren en een ontwapenende stylingbehoefte die niet langer overeenkwam met de wens van de prinses om acht uur. Ze sneed naar de beste modieuze Dussa-kennis en zig zag dat mijn zijden raspelkurz waren. En aan de achterkant: lang. Op de een of andere manier kon ik vlak voor de deur in tranen uitbarsten. In die tijd wist ik niet dat mijn nieuwe blik Vokuhila uitschold, maar dat hij zich niets herinnerde van Kim Wilde was mij duidelijk. Drie maanden lang legde ik dapper mijn haar op mijn nek met een lusklem (jaren tachtig!). Toen werd het aangepast. Niet bij Dussa, het centrum van Hannover bij Trio Hair.
Nele Justus, gratis werknemer van ChroniquesDuVasteMonde, bekent: blauwe mascara tot blauwe draadjes Herinner je je de tijd toen de neon gekleurde zonnebril badges helemaal hip waren? Ik probeerde ze eruit te duwen ... Omdat het ook de tijd was dat ik dacht dat blauwe wimpers de totale kraker waren? en dat ik er aan de top mee in de mode zou zijn. Om de styling perfect te maken, heb ik vervolgens blauwe strengen in mijn blonde haar geverfd. Ik vond de laatste kreet. Pas na verloop van tijd werden ze lichtblauw, toen groen en toen grijs. Vergeet het gewoon nog een keer ...
Julia Müller, ChroniquesDuVasteMonde-Woman-editor, bekent: witte lippenstift
Ik herinner me nog mijn allereerste lippenstift: Oilily in een prachtig ondoorzichtig wit. Het was niet mooi, maar we raakten eraan gewend. Daarnaast had ik pseudo-gekleurd haar en mascara met zilveren glitters. Ouch!
Lesley Sevriens, mode-editor bij ChroniquesDuVasteMonde.com, bekent: de ramp met de zonnebrandcrème
"Toen ik 12 of 13 was, wilde ik ineens niet accepteren dat ik in de winter bleek ben en op mijn gezicht een behoorlijke hoeveelheid bruiningscrème (die toen erg onaangenaam was) besmeurde. Wakker worden en naar school gaan met een oranjerood Indiaans gezicht (dat eindigde net onder de bovenkant van mijn kin) en waar ik herhaaldelijk naar werd verwezen gedurende de dag, maar niet in de zin die ik eerder had bedacht.Het duurde zeker een week voordat mijn natuurlijke bleekheid hersteld was. Hoe dan ook, ik zou veel beter kunnen staan na de bruiningsmislukking. '
