Parfum: Wotan Wilke Möhring als een koele en instinctieve aanklager
Na een kleine voorproefje tijdens het Filmfest München, waarin twee afleveringen van de zesdelige serie "Parfum" van te voren werden getoond, zal het nieuwe Crime-formaat nu voor het eerst volledig worden uitgezonden. Vanaf de woensdag van vandaag (14 november, 22 uur) run je dubbele afleveringen in ZDFneo, in de mediabibliotheek worden alle zes de delen getoond - het begin van 2019, de serie draait ook op ZDF. De eerste aflevering "Ambra" begint met het vinden van een vrouwelijk lichaam in een zwembad. Haar rode haar was van het hoofd verwijderd, onder de oksels en in de schaamstreek.
Vele jaren eerder was de vrouw het centrum van de kliek van een internaat. En zo hebben de onderzoeken profiler Nadja Simon (Friederike Becht) en haar team geleid door officier van justitie Grünberg (Wotan Wilke Möhring) en Kriminalkommissar Köhler (Juergen Maurer) in het verleden van vijf voormalige kostschoolstudenten: het paar Roman (Ken Duken) en Elena Seliger (Natalia Belitski), Daniel "Tothless" Sluiter (Christian Friedel), bordeelhouder Thomas Butsche (Trystan Pütter) en parfumeur Moritz de Vries (August Diehl).
Terwijl de onderzoekers in de voetsporen van het heden treden, onthullen flashbacks het geheim dat de vijf op een onheilspellende manier aan elkaar heeft gelast ...
Wotan Wilke Möhring (51, "crime scene") speelt de coole maar instinctieve openbare aanklager Grünberg. In een interview met het nieuwsagentschap spot on news legt de acteur onder andere uit wat de ongewone serie zo spannend voor hem maakt, en of men de roman "The Perfume: The Story of a Murderer" van Patrick Süskind (69) moet kennen.
Waarschijnlijk associeer "parfum" met de roman van Patrick Süskind. Zou je zeggen dat je het boek zou moeten kennen om de serie te begrijpen?
Wotan Wilke Möhring: Nee, je hoeft dit boek niet te kennen. Het is een historische roman. De serie gaat over de jongeren die deze roman lezen en een soortgelijk idee hebben. Aan de andere kant is het een misdaadverhaal met thriller-elementen dat geworteld is in de wereld van vandaag, wat anders is in de roman. Alleen het basisidee van het ontwikkelen van een geur die je aanbiddelijk maakt voor alle wezens en die de essentie van liefde is, is hetzelfde.
Een parallel met het boek is nog steeds dat roodharige vrouwen worden vermoord. Deze haarkleur laat niemand koud in het normale leven. Heb je hier ooit mee afgerekend?
Moehring: Ik heb daar eigenlijk nooit over nagedacht. Natuurlijk is de kleur merkbaar, omdat hij gewoon zeldzamer is. Dit kan bewust of onbewust worden gebruikt door degenen die hun haar rood verven.
Wat vond je bijzonder indrukwekkend in de serie?
Möhring: Regisseur, cast en camera zijn echt fantastisch. Maar ik ontdekte ook de vraag hoe dit zware materiaal, dat te maken heeft met vele afgronden, in een acceptabele vorm te verpakken. Alle personages hebben iets gebroken, gebroken. De hoofdonderzoeker Nadja Simon (Becht) is ook geleidelijk aan het veranderen. Ik vond ook een goed idee om het verhaal te vertellen in dit nogal onbekende, dorre landschap aan de Neder-Rijn. Deze omgeving is een geweldige uitdrukking voor de innerlijke leegheid van vele personages ... Er zijn een aantal dingen die de serie het bekijken waard maken.
Ze spelen aanklager Grünberg. Hoe zou je dat beschrijven?
Möhring: hij is de interface tussen de onderzoekers en de politici. Hij moet zijn hoofd vasthouden en heeft de druk om een onderzoekend succes te leveren. Hij is erg cool en niet voor niets op een hoge positie. Dat is een kant. Maar dan is er ook zijn instinctieve kant, die hij leeft in een destructieve verhouding met de hoofdonderzoeker.
Over een andere extreme relatie gesproken, Roman (Ken Duken) en Elena Seliger (Natalia Belitski) leven. Haar huwelijk was geboren uit een verkrachting ...
Moehring: Ja, precies. Roman is ook zo'n figuur. Aan de ene kant is hij de goede huisvader, maar in zijn omgang met de seksualiteit en afhankelijkheid van zijn vrouw is hij erg ziek.
Wat dacht je toen je deze fatale relaties in het script las?
Möhring: Behalve de onderzoeker Matthias Köhler (metselaar), hebben ze allemaal een echte schade. Ik vind het opwindend dat iedereen zich snel in dezelfde rollen bevindt als jongeren die ze na vele jaren weer ontmoeten. Ze komen niet uit de schaal. Het is dodelijk om een ziek geheim te hebben van de adolescentie dat je voor altijd verbindt. Dat zo'n handeling al het andere in de verdere levensloop vormt, vond ik heel spannend.
Kan iemand de serie begrijpen als een pleidooi tegen kostscholen?
Mohring: Niet echt.Ik geloof eerder dat het internaat hier wordt gebruikt om druk uit te oefenen op een groep die anders niet zou hebben gehad. Als ze ook elke dag het huis van hun ouders zouden hebben, zou deze groepsdruk op individuen niet zo groot zijn geweest. Een kostschool, aan de andere kant, is een op zichzelf staande wereld waarin geen sociale controle door ouders, enz. Kan plaatsvinden.
Welke feedback herinnerde je je van de première in de zomer op het filmfestival van München?
Möhring: Het viel me op dat het verhaal als zeer flagrant werd ervaren door de speciale esthetiek en deze permanente subliminale stemming dat iets het kwaad zou kunnen bedreigen. Dit zijn eigenlijk daden die vaak in de krant voorkomen ...
