"Waar is je tong?"
"Hoe willen we een stralende persoonlijkheid zijn als we niet weten hoe de achterkant van onze snijtanden eruit ziet?" Dat vraagt Esther Swiss, communicatietrainer en getrainde actrice. Ze spreekt goed gearticuleerd met bijpassende gezichtsuitdrukkingen en gebaren, zoals trainers dat op die manier doen. Alleen dat het niet een beetje aangeraakt of ongenaakbaar lijkt. En dat is waarom ze zulke zinnen kan zeggen en niemand lacht of rolt met haar ogen. In plaats daarvan alle gehemelte met hun tong in hun mond en wacht op de grote stralen.
Allemaal zijn ze een groep vrouwen van de beste leeftijd en in de beste beroepen: een tandarts, een advocaat, een accountant. Twee voorzitters van de ondernemingsraad, de culturele commissarissen van een district. Je volgt het seminar "Succesvolle communicatie voor vrouwen in de baan"? en wil Esther Schweizer hen leren hoe ze in groepen moeten praten, beter moeten spreken, kunnen worden begrepen en overtuigd moeten zijn.
Content? Het maakt niet uit!
Voor het succes van een toespraak, hebben studies aangetoond, de inhoud is verantwoordelijk voor slechts zeven procent. Belangrijker: tone of voice met 38 procent en lichaamstaal met 55. Conclusie: Iedereen die zelfverzekerd lijkt, zijn presentatie met houding en stem positief onderstreept, kan het nette rotzooi vertellen. En elke op inhoud gebaseerde presentatie gaat verloren als u zich achter de overheadprojector verschuilt met uw muis en hangende schouders.
Sluit je ogen en oefen
Dus oefen, oefen, beoefen, alstublieft: de groep staat in een cirkel op en voelt met zijn eigen tong de mond. Geeuwt dan. En uitgerekt. De eerste kaken barsten. Geeuwen is een ontspannende oefening! ", Zegt Schweizer. En wanneer iedereen rustig in de cirkel zit, wil ze weten: "Waar is je tong?" Voor bijna alle deelnemers blijft het bij het gehemelte. Niet leuk, omdat getrainde tongen los en plat in de mond zijn. Maar als je niet oppast, dwaalt de tong van spanning af naar het gehemelte - en maakt het dus moeilijk om te ademen en te praten.
Volgende taak: zoemen. "Stel je voor, je eet iets heerlijks." En dus neuriën ze allemaal luid; niet dat je je niet raar zou voelen - zoemend met andere volwassenen - maar het dient een hoger doel. Luister met me
Doe alsjeblieft allemaal mee voor lipflutter. Dat klinkt als kinderen die met de auto spelen: brumbrum. Alleen als het in de neus kietelt, fladder je goed. Mevrouw Swiss demonstreert het
Een belangrijke vraag is altijd: hoe hard moet of moet ik praten. Als je te zacht spreekt, hoort niemand je schreeuwen, maar het lijkt ongebreideld, agressief en maakt je ook hees. Bovendien moet men zich redelijk comfortabel voelen in zijn huid. Nogmaals, de trainer heeft een tip: spreek. Acteurs altijd doen, nooit mensen leggen. Eerst pesten om de stembanden op te warmen. Zelfs als het grappig klinkt
Voer vervolgens de eerste paar zinnen van de lezing uit. "Stel jezelf voor en zeg hardop:" Dames en heren, welkom. "Keer op keer - en na een paar zinnen kun je voelen hoe je stem regelt - dat is je feelgood-volume, en daarin geef je een lezing," zegt Esther Swiss.
Idealiter kunt u ook een paar minuten eerder de kamer betreden waar de presentatie moet plaatsvinden. En u moet deze gelegenheid altijd gebruiken om vertrouwd te raken met de ruimte en de akoestiek. En misschien wil je de lessenaar verplaatsen, de ramen openen, het licht veranderen? Het is nu in orde - en je vermindert mogelijk je nervositeit door actief vorm te geven aan je omgeving.
Zeg wat je bedoelt
Een motto waaraan Esther Schweizer op deze dag vaak aanmoedigt, is "de bereidheid tot intern ja". Klinkt een beetje zoals Scientology, maar mevrouw Swiss neemt op een of andere manier alles mee van en eigenlijk heeft ze gelijk: wie zegt niet ja tegen zijn ideeën, zijn salarisvereiste, zijn standpunt, hoe kan hij iemand anders overtuigen? Wat ook niet te onderschatten is: ja tegen jezelf, moed voor de persoonlijkheid - "Maak jezelf bewust van je kracht". En dan de volgende oefening: zeg je eigen naam luid en duidelijk. Met alles erop en eraan. "Als je je naam noemt, zo beslist - een mompelde 'Stolle' of een luide, lachende, 'Doctor Julia Stolle' aparte werelden '. De groep probeert, sommigen vinden het moeilijk om hun naam uit te spreken als een jackpot. Is ook gek op de een of andere manier. Maar iedereen kwam om te oefenen
Trouwens, het is niet eenvoudig om te zeggen wat je zegt. Zelfs de gebruikelijke 'hartelijk welkom dames en heren' kun je verknoeien - als je het publiek meetelt, boos bent om het licht of nadenkt of het kapsel nu zit. Iedereen die het probeert, zal zich realiseren hoe verschillend de dames en heren zijn, als je ze op dit moment echt wilt aanspreken.
Luister voor jezelf en ook hier
Dat is de manier waarop het de hele dag duurt: je zegt "ja!" En zo is het. Je verbeeld jezelf zonder zijn naam te fluisteren. Je geeft een korte speech en denkt niet aan het kapsel. Maar alleen voor wat je te zeggen hebt. Zoek zijn tong. Bubbels en fladdert met zijn lippen. Op een gegeven moment lach je om jezelf en de anderen. En krijgt echt een vastere en meer overtuigende stem.
Om 17.00 uur zijn de vrouwen goed gedaan - alleen werken, hun eigen gewoonten bestrijden en voortdurend bekritiseerd worden, is geen wandeling. Concluderend zegt de trainer dat een dergelijk seminar met mannen niet mogelijk is: die zijn te beschaamd om zwakke punten in een tong of een kaak los te laten voor een groep. Mannen komen naar de individuele coaching. Dat is jammer.
Meer informatie op
www.estherschweizer.de
www.frauenseminarfinder.de
