Cornwall: Altijd langs de kust
Op welk droomeiland zijn we hier? De zee is zo helder, zo blauw en jadegroen, alsof het moet concurreren met de lucht.
Met witte schuimkoppen breken de golven op de kliffen en om de paar mijl nodigt een gouden strand u uit om te zwemmen in een kleine verborgen baai. In de stad lopen we onder palmbomen, op paden omzoomd met torenhoge rododendrons en enorme fuchsia-struiken en laten we onderweg de bloei van bloemen in de parken en tuinen uitleggen: de Echinacea-bloemkoppen zijn menshoog, evenals azalea's, camelia's, ceders en zelfs bananenbomen. Later in de middag is er de verplichte cream tea, met clotted cream - romige slagroom - en zoete broodjes. Dat is de manier om te leven.
De palmen zijn echt echt, de bloemen exotisch en de thee 'zeer Brits'. De Golfstroom maakt het mogelijk dat in de allerlaatste hoek van het koninkrijk, in het hertogdom Cornwall, deze betoverende mix van mediterrane flair en het fijne Engelse leven zich kan ontvouwen. 'Wat mooi' - zelfs de Engelsen zijn enthousiast.
De schoonheid van Cornwall is zo vaak en uitbundig beschreven dat men al arriveert met een foto van het prachtige landschap en de wilde kust in het hoofd. Maar in werkelijkheid is alles nog mooier: wandelaars, je komt naar Cornwall, je dwaalt over weiden, zacht en veerkrachtig en bezaaid met duizenden bloeiende wilde bloemen. Loop langs kliffen, torenhoge kliffen en kliffen van gekleurd zandsteen en grijszwart graniet, bizar ruig of rond terrein en gebeeldhouwd in sculpturen alsof bewerkt door de hand van een gigantische kunstenaar. Waar de natuur zo krachtig lijkt, wordt de mens erg klein en verdwijnt bijna in het landschap als een kleine, kleurrijke stip in het altijd overheersende groen en blauw.
Verborgen baaien zijn omcirkeld, allemaal genoemd, niemand kan zich toch herinneren, Kynance Cove of Ogo-Dour Cove, voormalige piratennesten misschien of geheime smokkelaars verstopplaatsen. Omdat de kust daar ooit berucht om was. Alle scheepswrakken hier, modern op de zeebodem, opzettelijk misleid door dwalende lichten of hulpeloos door de storm op de rotsen gereden, vinden weinig ruimte op de zeekaarten. Maar onderweg wordt het jammeren van de wrakbakken constant om de oren geblazen. En dan zijn er natuurlijk alle kleine vissersdorpjes onderweg: Mullion, Portreath of Lelant, waar de kreeftenmanden in de haven worden opgestapeld, klaar voor de volgende uitgang. Tussen en telkens weer flitsen: stralende stranden aan de azuurblauwe zee, die men graag schoenen en kousen uit wil doen om erin te springen.
258 mijl of 470 kilometer, het Coast Path slingert langs de kust van Cornwall, altijd vergezeld van het geluid van de zee, het geschreeuw van meeuwen en de fijne spray van spray. Een paar kilometer achter het kunstenaarsstadje St. Ives begint het geweldig: het water dondert tegen de kliffen van Land's End, waar het Kanaal, de Atlantische Oceaan en de Ierse Zee elkaar ontmoeten. Een must voor elke Cornwall-toerist, zelfs als de meest westelijke punt van Engeland zich presenteert als een kermis en lawaaierig als een kleurrijk themapark: hier is het echt voorbij met het Britse continent. Nog verder naar het westen liggen de Isles of Scilly, maar dan komt alleen Amerika.
Iedereen die het zelfbenoemde "laatste en eerste café" op het Britse vasteland vanuit het zuiden nadert, komt via Porthcurno. Het onopvallende drieledige nest werd ooit beroemd omdat de eerste transatlantische kabel vanaf hier over de oceaanbodem werd gelegd. Ondertussen is het het Minack-theater hoog boven de baai dat elke avond bezoekers trekt. In dekens gewikkeld en ingepakt in regenkleding, wordt het in de wind en het weer achtergelaten om te luisteren naar de uitvoeringen van Engelse theatergroepen op het openluchtpodium, terwijl achter hen in de zee misschien slechts een paar dolfijnen hun speciale uiterlijk hebben. Tegenwoordig veroorzaken echter heel verschillende bezoekers nogal wat opschudding: twee reuzenhaaien van vijf meter, naar verluidt onschadelijke reuzenhaaien, cavorting in de baai en zorgen ervoor dat niemand naar beneden durft in het water op het strand. Zelfs niet in het goede oude Engeland is nog een zekerheid ...
Cornwall is ook bekend als King Arthur's Country, het land van de mythische koning Arthur, wiens vermeende sites worden beschouwd als magische bedevaartsoorden, evenals de prehistorische stenen cirkels en raadselachtige menhirs. Maar als het er op het eerste gezicht zo uitziet: de ruïne aan de rand van de klif is geen kasteel uit het land van mythen en legendes en de ronde tafel van de koning heeft (naar verluidt) elders plaatsgevonden. Althans niet op St.Agnes, het voormalige mijncentrum van Cornwall, waar de schoorstenen en motorhuizen van de tinmijnen dicht bij de kliffen liggen - vandaag echter alleen als industriële monumenten die getuigen van de bloeitijd van de mijnbouw in Cornwall. Van "koper, vis en tin", koper, vis en tin, de drie belangrijkste bronnen van inkomsten in de 18e en 19e eeuw, is er vandaag niets meer over. Zelfs de sardines zijn verdwenen en komen vandaag voorbij. Waarom weet niemand.
Op het schiereiland Lizard is het landschap weer prachtig. Het kustpad loopt ver van de rest van de wereld. Alleen met water, weiden en wind - dat is waar hardlopen goed is. Zelfs de voeten, die bijzonder comfortabel aanvoelen op de licht verende, zachte weidepaden. Dus het zou kunnen doorgaan, bij voorkeur naar de vuurtoren Lizard Point, waar Engeland zelfs voorbij de 50e parallel reikt. Cornwall is al een week balsem voor lichaam en geest, waarschijnlijk omdat alles hier zo gemakkelijk en informeel bij elkaar past. Het is de vriendelijkheid van de mensen die zo aangenaam aanraken, de stilte die kalmeert, het landschap dat betovert, het voedsel dat het gehemelte verwent, de lucht, het licht, de kleuren en natuurlijk de beweging. Alsof in dit feel-good klimaat niet alleen de bloemen weelderig bloeien, maar ook de mensen gedijen beter, hier krijgt iedereen een frissere kleur, een vriendelijker karakter. En sommigen hebben plotseling een sprankeling in hun ogen waarvan ze denken dat Cornwall wonderen doet. Is er een beetje magie bij betrokken?
Reisinformatie Cornwall
Van Bude tot Plymouth de banen Coast Path ooit over Cornwall. Als je veel tijd hebt, kun je de hele route in één keer zelf voltooien, het is handiger met goed geportioneerde dagelijkse etappes met stevige accommodatie. Bijvoorbeeld in het pittoreske vissersdorpje St. Ives. Van daaruit de rondleidingen van de Britse wandelreisorganisatie Holliday Fellows, die in zijn eigen hotels een wandelvakantie aanbiedt in verschillende regio's van het VK. Basiskennis van het Engels moet beschikbaar zijn. Boeking: direct bij HF Holidays, Imperial House, Edgware Road, Londen, NW9 5 AL, Verenigd Koninkrijk. Wolters Reisen heeft ook de wandeltocht van HF in het programma.
Wandelen van plaats naar plaats Natours organiseert bagagevervoer en bed and breakfast.
klimaat: De Golfstroom maakt het mogelijk dat in Cornwall het milde klimaat mediterrane planten gedijen: palmbomen, cipressen, ceders, magnolia's, camelia's, rododendrons, bananenbomen, gigantische varens - alles groeit en bloeit in weelderige pracht van kleur. Het hertogdom is echter ook een van de winderigste bochten in het VK. Het voordeel: als het regent, dan nooit lang.
Beste reistijd: In mei en juni kunt u nog steeds genieten van alle bloemen. Vanaf juli raakt het vol, want dan hebben de Britten vakantie.
St Ives
Virginia Woolf bracht haar zomervakantie hier door, Rosamunde Pilcher groeide op om de hoek en vereeuwigde St Ives als 'Porthkerry' in haar romans. Alsof het geverfd is, ligt het oude, kronkelende vissersdorpje in de baai, aan drie kanten omzoomd door de zee, wat deze plek een heel speciaal licht geeft. Dat is tenminste wat de schilders, die sinds de dagen dat de beeldhouwer Barbara Hepworth en haar echtgenoot, de schilder Ben Nicholson, hun ateliers in St. Ives oprichtten, op verschillende plaatsen hun kwartier in het kantoor van de oude visser hebben gevestigd. Misschien ook om te profiteren van de vroegere bekendheid van de plaats als kunstenaarskolonie. In de kleine straatjes sluit Gallery zich aan bij Galerie en ondertussen heeft ook de beroemde Tate een dependance direct aan het strand. De kunst met zeezicht trekt ook surfers uit het water - er is een extra garderobe hier.
Tate-galerij op St. Ives Porthmeor Beach, di-zon 10.30-17.30 uur. wwww.tate.org.uk
Barbara Hapworth Museum and Garden Trewyn Studio, Residential House and Sculptor Garden of the Sculptor (1903-1975) vandaag Museum. Barnoon Hill, maart tot oktober dagelijks van 10.00 tot 17.30 uur.
Kunst met uitzicht op zee: Tate Galery St.Ives
In het Barbara Hepworth Museum
Workshop van B. Hepworth
bezienswaardigheden
Eden Project: Midden in het kraterlandschap van de kaoliengroeve in de buurt van St. Austell, in een verlaten put, heeft de Nederlander Tim Smit zijn visie op een kunstmatig paradijs gerealiseerd: honderdduizenden mensen hebben in zes enorme honingraatkassen gewoond die de verschillende klimaatzones van de aarde simuleren gesetteld door planten en meer dan 5000 soorten geïntroduceerd.
St. Michael's Mount: De ruige kliffen in de baai van Penzance zijn als het ware de Britse tegenhanger van de Franse Mont St. Michel en net zoals deze alleen bij eb te voet bereikbaar via een granieten pad. Eerst was er een klooster, dat later werd omgezet in een fort en vervolgens in de 16e eeuw tot het herenhuis.
Minack-theater: Over de baai van Porthcurno heeft de actrice Rowena Cade met haar clip-theater een droom gerealiseerd. Al 50 jaar werkt ze aan het hacken van de trappen in de rotsen. De eerste uitvoering was in 1932.
de Lost Gardens of Heligan worden beschouwd als de Doornroosje onder de Cornish Gardens. Meer dan 70 jaar lang was het gebied ontaard en begroeid totdat de Nederlander Tim Smit in 1990 begon met de reconstructie van de historische site, met oerwouden, moestuinen en kilometerslange wandelpaden.www.heligan.com
