Slopen na miskraam: moet het zijn?

Eindelijk was het gelukt: Susanne Stiegler (naamsverandering) was zwanger! Maar in de 9e week begon de 39-jarige ineens te bloeden. Geschokt belde ze de kliniek. Ze moest onmiddellijk komen, vertelde ze haar. De angst wordt al snel trieste zekerheid: het embryo is gestorven. Na een kort onderzoek in de kliniek, vertel je de arts in een paar woorden wat er nu gaat gebeuren: een krabben. Maar Susanne wil dat absoluut niet. "Ik wacht liever af of het niet vanzelf gaat", legt ze verschillende keren uit, zelfs tot de ervaren arts die wordt geholpen.

Ik zou liever wachten, als het niet vanzelf gaat.

Maar de doktoren praten met haar: als ze niet onmiddellijk een operatie krijgt, kan ze "waanzininfecties" krijgen of zelfs doodbloeden. Bovendien moet men het weefsel uit haar maag onderzoeken, het kan kwaadaardig zijn. Susanne snapt het met de angst. Uiteindelijk stemt ze met tegenzin in. In de weken erna voelt ze zich ellendig, verrast en boos. Ze begint te onderzoeken, krabbelt door studies en boeken: was het echt zo dringend nodig om een ​​curling, ook wel Curretage genoemd, te krijgen?

Wat zij leest, wekt alleen haar verontwaardiging op. Omdat in de meeste gevallen een operatie na een vroege miskraam niet absoluut noodzakelijk is. De richtlijn van de prestigieuze Britse Royal Society beveelt chirurgie alleen aan voor ernstige bloedingen, infecties of onstabiele circulatie. Of als zich een zeldzame misvorming van de placenta heeft voorgedaan, een molaire mol, die in zeer zeldzame gevallen kan degenereren tot een tumor. Al deze complicaties treffen ongeveer tien procent van de vrouwen met een vroege miskraam, maar niet met Susanne. Ze realiseert zich dat in andere landen, zoals Frankrijk, het meer gewoon is om gewoon af te wachten of het lichaam de miskraam spontaan kan voltooien. En hun woede en angst groeien, omdat een krabben zelfs negatieve gevolgen kan hebben voor een latere zwangerschap. "Ik werd letterlijk bedrogen", zegt ze.

De getrainde advocaat besluit een proces aan te spannen. Een eerste rapport verwerpt echter hun kritiek: het is behandeld volgens de Duitse normen, schrijft de medisch directeur van een Beierse kliniek; de rechter vertelt haar om de rechtszaak in te trekken. Maar ze geeft niet op, onderzoekt verdere studies en bewijzen. Ondertussen begint de rechtbank opnieuw na te denken en heeft een eerste schikkingsvoorstel gedaan, waarna de eiser een vergoeding zou ontvangen.

Natuurlijk weet Susanne: geld verlicht haar pijn niet. Maar ze wil het proces gebruiken om andere vrouwen te helpen om uit de buurt van de nachtmerrie te blijven: te treuren om het verlies van haar kind, een operatie te ondergaan die onnodig was en haar werd opgedrongen.

Wat gebeurt er in een miskraam

Ongeveer elke vijfde arts-bepaalde zwangerschap eindigt vroeg, meestal in de eerste twaalf weken: vaak is het een natuurlijke afweerreactie, als een embryo niet "juist" is of sterft. Maar zelfs in het geval van een "natuurlijke" miskraam moet een arts of een arts worden geraadpleegd om gevaarlijke situaties uit te sluiten. In geval van koorts, hevige pijn, zeer zware bloedingen of een algehele onstabiele gezondheidstoestand is medische interventie noodzakelijk. Miskraam vermindert niet de kansen op een succesvolle zwangerschap; Dit is al mogelijk na de volgende menstruatie. Het is vaak raadzaam om psychologische hulp te zoeken om het verlies te verwerken. Ellen Grünberg van de Duitse vroedvrouwenvereniging adviseert om op zoek te gaan naar een verloskundige die de tijd van afsteken begeleidt. Welke van de volgende methoden wordt gebruikt, kan in de meeste gevallen door de vrouwen zelf worden bepaald.

1. Wacht

Sommige mensen geven er de voorkeur aan dat het trieste proces zo natuurlijk mogelijk is en dat ze geleidelijk afscheid kunnen nemen van de zwangerschap. Om te beginnen kunnen ze vertrouwen op de natuur: uit onderzoeken uit de VS en Zweden blijkt dat bij 80 procent van de vrouwen die gewoon op een miskraam wachten, het lichaam zelf binnen drie dagen het weefsel volledig afstoot. Voor sommigen duurde het proces echter enkele weken. Hij slaagt eerder als het bloeden al is begonnen, zoals bij een "gedempte abortus", wanneer het hart van het embryo niet klopt, maar het lichaam van de vrouw heeft er nog niet op gereageerd.

risico's: Gemiddeld moet een op de tien vrouwen die voor een operatie kiest een operatie ondergaan en curettage ondergaan. Bovendien bloeden vrouwen die wachten gemiddeld twee dagen langer en zo nu en dan sterker dan na een curettage, maar dat is meestal gevaarlijk voor hen.

2. Medicatie

Geneesmiddelen die actieve ingrediënten bevatten, zoals prostaglandinen, zijn een veilig alternatief voor operaties; ze veroorzaken contracties van de baarmoeder of maken de baarmoederhals van de baarmoederhals los. En ze maken het twee tot drie keer waarschijnlijker dat het embryo volledig af zal gaan dan gewoon wachten.

Bijwerkingen: Vermoeidheid, misselijkheid en diarree komen vaak voor bij prostaglandinen.

3. schrapen

Het meest gebruikt in Duitsland, ongeveer 85 procent van de AOK-verzekerde vrouwen die een miskraam hadden tijdens de eerste weken van de zwangerschap, werden op deze manier behandeld in 2010. Sommige mensen kiezen er bewust voor dat ze niet hoeven te wachten tot het bloeden vanzelf begint - dat kan tot tien dagen duren. Vaak wordt aan vrouwen niet het alternatief "wachten" aangeboden, maar ook simpelweg niet.

De procedure: Het grootste deel van het embryo en het resterende weefsel wordt afgezogen met een buis, maar soms ook geschraapt met een lusvormig instrument. Gentler is de zuigkracht. Lokale anesthesie is mogelijk, algemene anesthesie komt vaker voor. De procedure zelf duurt gemiddeld tien minuten, daarna blijft de vrouw ter observatie in de praktijk of kliniek - minstens twee uur lang.

risico's: Het percentage complicaties is ongeveer twee procent. Hoe hoger, hoe verder de zwangerschap is gevorderd en vooral hoe minder ervaren de chirurg is. Consequenties van de procedure kunnen infecties, hevig bloeden en barsten in de baarmoederhals zijn. Later kunnen verklevingen en littekens in de baarmoederwand ontstaan ​​- het zogenaamde Asherman-syndroom. De gevolgen variëren van pijnlijke menstruatie tot onvruchtbaarheid. Dr. Andreas Nugent, een gynaecoloog in de dagkliniek Altona in Hamburg, schat dat elke tiende vrouw wordt beïnvloed door curettage. Als een tweede interventie noodzakelijk wordt omdat de eerste niet succesvol was, verdubbelt het risico.

PowNews 29 jan.: Kernwapens in Nederland! (April 2024).