Honden die het hart verwarmen
Christiane Vidacovich
"Paul zit in een rolstoel, hij kan niet praten, alleen zijn hoofd bewegen, speeksel druipt uit zijn mond, ik loop naar hem toe met mijn hond, Teddy staat op zijn achterpoten, zijn voorpoten rusten op mijn arm Deze houding is erg vermoeiend voor ons beiden, maar verder zal Paul niet bij Teddy zijn. En hij wil het heel dichtbij voelen, de zachte vacht op zijn wang, zijn huid op de warme pluisjes.
Ik weet hoe belangrijk deze knuffeltijd voor Paul is. Ik zie het in zijn ogen. Toen we drie jaar geleden de vereniging 'Die Streichelbande' oprichtten, dacht ik: nu doen we iets voor onze medemens. Ik ken de vreugde van mijn honden om vrienden te bezoeken, vooral eenzame ouderen zijn blij als ze diva en teddy kunnen aaien en hun levendigheid voelen. Onze club heeft 70 leden, ongeveer 45 zijn actief en bezoeken eenmaal per week gedurende een goed uur met hun oude en gehandicapte honden, over Paul in het Spastic Center München. Dit is geen sprookjesachtige wereld. Je hoeft geen wonderen te verwachten, ze bestaan niet. Een sprankeling in Paul's ogen is het enige waar je op kunt hopen. Maar ik denk dat dat een heleboel is. "
