Noodparameter Jörg Nießen: "Er zijn patiënten die de taxi alleen willen redden"

De brandweerman en noodparamedicus Jörg Nießen heeft al veel meegemaakt: in zijn nieuwe boek portretteert hij de meest bizarre zaken uit zijn professionele leven op een heel grappige manier. We hebben hem erover geïnterviewd.

Barbara.de: Uw nieuwe boek heet "Rettungsgasse is geen straatnaam". Waarom?

Jörg Nießen: Langzamerhand begint de situatie te verbeteren, maar er zijn nog steeds problemen met dit onderwerp: de enige situatie is dat mensen achter ons rijden en onze slipstream proberen te gebruiken. Dit is bijzonder spannend, omdat je alleen tegelijkertijd met ons op de plaats van het ongeluk bent aangekomen en deze mensen zeker niet alleen willen en kunnen niet helpen. Anders drijft iemand ons vaker in de reddingsbaan of remt ons af. Reddingsstraat is geen straatnaam? is een origineel geluid uit het huidige boek, de ervaringen zoals deze weerspiegelt erg mooi.

Word je niet boos in zo'n situatie?

Ja, natuurlijk, maar ik kan niets doen? behalve om in de auto te zitten en te vloeken. Alles wat er om me heen gebeurt, is de taak van de politie. Ik kan niet uitstappen en een gevecht met hem beginnen. Ik breng alleen het succes van de missie in gevaar. Waarom iemand zich zo meedogenloos en in letterlijke zin antisociaal gedraagt, weet ik niet. Hier is geen logische verklaring voor. Maar ik wil benadrukken dat mensen een beetje meer bewust worden van hoe een vluchtroute werkt. Ook omdat tegenwoordig op bijna elke brug een bord is aangebracht. In het rijschoolonderwijs duurt het onderwerp slechts tien minuten, alleen dat is niet genoeg. Een vluchtroute kan in theorie slecht worden beoefend, die in geval van nood goed moet worden gevormd.

Als we het hebben over vluchtstroken, gaat het echt om noodsituaties. In uw boek vertelt u echter ook over noodoproepen die niet absoluut noodzakelijk zijn ...

Uit mijn gevoel zou ik zeggen dat 20 procent van onze opdrachten daadwerkelijk levensreddend is, dat een goede 50 procent nodig is en nog eens 30 procent die ik vanuit mijn persoonlijke gevoel zou zeggen, is onnodig. Bijvoorbeeld de jonge vrouw die voor de deur staat en zegt dat ze ons heeft gebeld omdat ze meer haar in het penseel heeft dan gewoonlijk, of de man die zichzelf drie dagen geleden heeft geknipt met een mes dat ook vis had en plotseling zorgen over bloedvergiftiging. Natuurlijk proberen mensen nog steeds een dergelijke situatie serieus te benaderen, maar dan realiseren ze zich dat delen van de samenleving hun onafhankelijkheid hebben verloren. De veerkracht is afgenomen, mensen zijn gewoon om iemand te bellen om te helpen.

"Mensen zijn soms grappige dieren"

Wat was het meest bizarre dat je de laatste tijd hebt meegemaakt?

Dat was vrijwel zeker de oudere man met een doctoraat in de villawijk, die 's morgens om zes uur' s morgens op zijn terras stond en alleen een open badjas droeg, waarop hij op zijn klavier 'Love without suffer' van Udo Jürgens speelde en luid zong. Zijn vrouw vertelde ons dat hij zich altijd zo gedraagt ​​als hij kookt en dat hij ook rectaal twee mandarijnen introduceerde. In het ziekenhuis ontdekten ze dat er dikke bonen in de urethra lagen. Ik was stomverbaasd! Mensen zijn soms grappige dieren, het is niet altijd logisch om uit te leggen wat daar gebeurt.

Heb je wanhoop van de mensheid in je werk?

Natuurlijk vraag ik me van tijd tot tijd af of de evolutie hier en daar verkeerd is gegaan.

Ze vertellen ook over vaste klanten ...

Ja, er zijn patiënten die ons blijven bellen omdat ze de situatie niet kunnen beoordelen. Bijvoorbeeld, mijnheer Herbst uit mijn boek, hij denkt echt, elke keer opnieuw is hij in levensgevaar, zelfs als hij alleen normale buikpijn heeft. Ook de hypochondriac met rillingen, die bang is voor zijn leven, roept ja vanuit beste kennis en geweten. Daarvoor heb ik een bepaald professioneel begrip.

Is er iets dat je niet kunt begrijpen?

Er zijn patiënten die op een opvallende manier eerlijk zijn. Ze vertellen ons op weg naar het ziekenhuis dat ze de taxi willen redden of hopen sneller met ons behandeld te worden in de ambulance.

Wat zou je willen, hoe mensen zich gedragen in noodsituaties?

Dat is gemakkelijk: blijf rustig! Zet gewoon even je hoofd op voordat ik in paniek raak. Dat helpt in de reddingsbaan.

"Angst is geen goede gids

Ben je echt altijd kalm? Ben je nooit bang?

Angst is geen goede gids, maar er zijn natuurlijk situaties waarin ik respect heb. Dan ben ik voorzichtig. Angst mag geen constante metgezel zijn in mijn werk. In elk geval moet de patiënt het niet merken wanneer we nerveus zijn. Daarnaast hebben we veel mogelijkheden om ons te hedgen.Ik kan een ambulance bellen die me kan helpen, die op zijn beurt een ervaren spoedarts kan bellen die nog beter is uitgerust. Maar je moet ook accepteren dat je niet iedereen kunt redden. Dat is een deel van de baan.

Kun je dit leren?

Het is zeker een persoonlijkheidsvraagstuk. Er zijn mensen die de reddingsdienst starten en snel stoppen omdat ze beseffen dat hun geestelijke gezondheid lijdt. Gelukkig is dat niet het geval met mij.

Hoe ga je ermee om als iemand in een missie sterft?

Het hangt sterk af van het individuele geval. Als een 80-jarige bezwijkt voor een hartaanval, ben ik eraan gewend na 20 jaar in het beroep. Maar er zijn ook gevallen waarin ik een 35-jarige huisvader moet reanimeren en na twee uur moet vaststellen dat we niet succesvol zijn en hij is dood. Dat slaat me al.

Vermeld je in je boek dat vaak niemand helpt in een noodgeval?

Ik ervaar beide. Natuurlijk bieden mensen ook eerste hulp. Maar soms is iemand dankbaar dat de noodoproep is gedaan. Er was een zaak in een chique restaurant, waar iedereen rustig bleef eten terwijl hij iemand probeerde te reanimeren. De ober vroeg zelfs naar de beschikbaarheid van de tafel.

Hoe gedraag ik me goed in geval van nood?

Praat, raak aan, kijk of hij bij bewustzijn is. Als u geen adequate ademhaling vindt, start dan met reanimatie, bel een noodoproep. Als u de patiënt geen mond-op-mond-beademing wilt geven, doe dan zeker een borstcompressie. Je kunt niet fout gaan. Druk zo nodig eenvoudig ritmisch met kracht op de borst, ongeveer 100 keer per minuut? namelijk het borstbeen, dat is de harde plaat, die je duidelijk kunt palperen. Alleen als de persoon niet langer reageert.

Heb je soms een afkeer van jezelf?

Jazeker. Ik ben gebukt gegaan onder situaties waarin ik me moet realiseren dat mensen in dit welvarende land in echt walgelijke omstandigheden moeten leven, eenzaam, alleen en ernstig ziek. We ontmoeten mensen onder omstandigheden die zelfs geen varken zouden houden.

Waarom ben je oorspronkelijk een paramedicus geworden?

Reddingsdienst heeft zeer directe feedback over het al dan niet slagen van wat je doet. Ik weet het meteen als ik degene onder optimale omstandigheden in de kliniek heb afgeleverd. In de gemeenschapsdienst was dat voor mij een compleet nieuwe ervaring, met adolescent 20 werd natuurlijk ook avontuurlijkheid toegevoegd. Maar ze is nu wat afgevallen ...

Hoe lang wil je het doen?

Ik ben niet alleen een paramedicus voor noodgevallen, maar ook een brandweerman. De meeste collega's reizen eigenlijk pas naar de reddingsdienst als ze in de 60 zijn. Ik ben nu 43, dus ik weet zeker dat ik nog een paar goede jaren zal hebben.

Jörg Nießen werd geboren in 1975 in het Rijnland en werkt in een stad in Noord-Rijnland-Westfalen als brandweerman en noodparamedicus. Zijn debuut "Kijk eens naar deze puinhoop" en zijn opvolger "De puinhoop gaat door ..." waren bestsellers. "Rettungsgasse is geen straatnaam, geen avonturen van een noodparamedicus en een brandweerman" is uitgegeven door Eden Books en kost € 12,95.