"Alledaags seksisme is als een muggenpest"
Ingrid Kolb
Ingrid Kolb werkte van 1977 tot 1995 als redacteur en afdelingshoofd bij 'stern', daarvoor bij 'Spiegel'. In 1980 verscheen haar boek "Het kruis met liefde: de mythe van seksuele bevrijding" over de emancipatie van vrouwen. Ze leidt al twaalf jaar de Henri Nannen School voor Journalistiek en werkt sinds 2006 als freelance journalist en auteur in Hamburg.
Eigenlijk wil ik de jonge generatie niet vervelen met het feit dat alles eerder is gebeurd. Maar het debat over seksisme liet me toen toe om diep in mijn archief te graven. Ik heb het artikel herlezen, dat op 8 december 1977 in nummer 51 van het tijdschrift Stern werd gepubliceerd. Het was mijn eerste omslagverhaal voor het laken dat ik in november '77 begon. Thema: "Vrouwen voelen zich seksueel geïntimideerd op de werkplek." Dat is 35 jaar geleden. En ik was zelf verbaasd hoe bedauwd de tekst vandaag is.
Zelfs toen had niemand voorzien welke vortex de publicatie zou veroorzaken. Enthousiasme, ontzetting en afwijzing kwamen in botsing. Mijn afdelingshoofd werd ervan beschuldigd "de solidariteit van mannen te hebben verlaten". Bertelsmann-Patriarch Reinhard Mohn nam contact op met Henri Nannen uit Gütersloh om het artikel af te doen als "ellendig primitief". Vrouwen schreven massaal goedkeurende brieven, maar er waren ook vrouwenstemmen die 's avonds riepen en op een lage toon vroegen: "Waar zijn de mannen die doen wat we willen ontmoeten?"
En dit in een tijd waarin de Spiegel-redacteur Rudolf Augstein nog steeds blij de verandering van een jonge redacteur in het kantoor van een andere correspondent erkende met de opmerking: "Oh, het armste meisje, ze moet slapen met de vreselijke kantoormanager X." Ik herinner me een heel grappige nacht waarin wij - journalisten uit verschillende media - bij elkaar zaten en ons zulke verhalen vertelden.
Het incident in Brüderle is plakkerig
De stercollega Laura Himmelreich mag niet worden overtuigd, het artikel over de FDP-topkandidaat Rainer Brüderle was journalistiek onjuist. Critici klagen erover dat hij deze scène niet in de bar had moeten beginnen, waar ze de belabberde aanklacht van de politicus beschrijft. En hoe dan ook, het hele ding was een jaar geleden. Ik zeg: ja en? Is het incident daarom minder plakkerig? Is Brüderle inmiddels naar het klooster gegaan of het 'gezicht' van de FDP geworden?
Natuurlijk had ze dat kunnen vergeten, lachend en vegen onder het tapijt. Hoe aangedaan vrouwen het honderdduizend keer per dag doen. Maar het was gewoon tijd om het onderwerp naar de tafel te brengen. Net zoals de spiegel collega Annett Meiritz kort daarvoor had gedaan, die zich moest verdedigen tegen geruchten, laster en beledigingen die met de piraten over haar circuleerden. "Met het dagelijkse seksisme is het net een muggenpest," zei een vriend waar ik het onderwerp over heb besproken, "je kunt een steek aan, maar als je constant door een zwerm wordt gebromd, moet je iets doen."
Wat is er veranderd sinds 1977? Helaas, heel weinig. Jonge mannen die op internet spreken, beweren, net als in het verleden, oom Karl en opa Hans: "Zou het niet interessant zijn om te weten hoe zij gekleed was"; "Misschien hebben vrouwen eerst een probleem met zichzelf"; "Je zou verbaasd zijn als we niet meer om je gaven"; "Hebben we geen andere problemen?" Gabor Steingart klonk bijzonder sterk en toch zo gisteren in de Handelsblatt Morning Briefing: "Misschien moet je na alle bonsaangelegenheden weer over politiek praten."
In de nieuwe spiegel schrijft de collega Christiane Hoffmann: "Zolang het beleid een door mannen gedomineerd domein was, waren vrouwen meer blootgesteld aan de importunities. In die tijd zou je aanvallen meer openlijk hebben aangeklaagd, maar daarna was het vooral stil. Deze tijden zijn voorbij. Ben jij dat? Wie heeft het er vandaag over? publiek? Niet alleen achter gesloten deuren in het Berlijnse regeringsdistrict? Als het erover zo duidelijk was, zou het artikel van Laura Himmelreich niet zo'n schandaal hebben veroorzaakt.
Mannen kennen de grijze gebieden heel goed
Oh, de soevereine collega's die zo snel zijn met de volgende classificaties: Natuurlijk zijn er grensovergangen, schrijft Hoffmann, stomme, onaangename Anmache, maar "in de meeste gevallen is het heel goed mogelijk voor vrouwen om grenzen te verleggen"! Moet dat niet ook voor mannen gelden? Mannen praten over grijze gebieden, maar in werkelijkheid kennen ze de grenzen heel goed. Ze weten wanneer ze een aanval moeten toestaan onder het mom van vriendelijkheid. Maar nu zijn ze beledigd.Politici dreigen dat ze in de toekomst alleen met grijsharige, oudere journalisten zullen praten, zorgen er in interviews altijd voor dat er nog een derde persoon is, rijden nooit alleen met een journalist in de auto, omdat je zo "hellish watch" moet zijn? gratis! Dat is hoe koppige vierjarigen zich gedragen en tegen de meisjes in de zandbak zeggen: "Ik speel niet meer met jou!"
Al het jammeren dat nu "elke seksuele interesse", "dit prachtige spel tussen de geslachten" (citaten van het internet) om te worden uitgeroeid, is onzin. Voor één keer zou ik het eens willen zijn met een CSU-man, lid van de Duitse Bundestag Norbert Geis, die in het debat over seksisme zei: "We moeten er altijd voor zorgen dat we fatsoen hooghouden." Is het zo gemakkelijk? en dus natuurlijk. Eigenlijk.
Wil je van je mening over dit onderwerp af? Discussieer in onze community of laat een reactie achter.
