Eindelijk verliefd worden ....
Er was een jas over van mijn laatste liefde. 'Hij zou geweldig zijn,' zei Max.De jas, heel breed en heel lang, lichtgrijs en heel casual, hing op een mannequin zonder hoofd. "Kom op," zei Max, en we gingen naar de winkel. Twee jaar lang waren we samen, we konden het niet eens worden over een gedeeld appartement, we hielden niet van dezelfde boeken, hij wilde geen kinderen, dat deed ik. Maar geen mens had zoveel dromen in mij wakker gemaakt als hij. Ik probeerde de grijze jas en zag eruit als de vrouw die ik kon zijn. Vrouw, volwassen, extravagant. Alleen had ik het nooit durven doen. Max glimlachte. Ik kocht, ik kon op zijn oordeel rekenen. Toen we failliet gingen, kuste hij me. Soms was alles goed tussen ons.
Nu, een jaar later, rijd ik mijn jas weer door de straten. Mensen zoeken me om me heen. Ik besef het niet. Er ontbreekt iets. Ik begraaf mijn handen diep in mijn zakken. Max is het geheugen, niemand anders is op zijn plaats. Er is geen ruzie en geen valse hoop meer. Alles is goed. Behalve het enige dat ertoe doet.
Ik trek de kraag van de jas omhoog. Het zou nu naast me moeten gaan. Het zou nu moeten zeggen: je ziet er mooi uit. Er zou er nu een moeten zijn die ik zou willen kussen. Met zachte knieën en hartkloppingen. Dat is niet teveel gevraagd. Ik wil er nog een keer overheen komen en echt poppen en op zijn minst gek maken ... Oh, dat zou fijn zijn. Ondenkbaar dat iemand zegt: verliefd? Nou, dat hoeft niet zo te zijn, dat heb ik niet nodig. Verliefdheid kan altijd nodig zijn. Liefde maakt de wereld plotseling een beetje ronder, het wordt makkelijker en lacht zonder enige reden. Als je verliefd bent, ben je bedwelmd. De produceert vriendelijkheid voor iedereen en tevergeefs. Het regenachtige weer is razend romantisch en de file op de snelweg om mooi te dromen. Verliefdheid moet niet worden verklaard, verliefdheid is een wonder.
Het is de enige toegestane vorm van waanzin. Er zijn twee mensen onder miljoenen andere mensen en besluiten in alle ernst dat zij de enigen ter wereld zijn voor elkaar. Dit is een duidelijk, zij het charmant geval van verlies van realiteit. Maar niemand maakt zich ernstig zorgen over de gemoedstoestand van geliefden. Wanneer het leven (alleen, tweeën, vijfde) verloren gaat in het dagelijks leven, wanneer men niet echt slecht is, maar niet echt goed, dan helpt normaliteit niet. Het zou weer een beetje van het leven in het leven moeten zijn.
Verliefd zijn maakt ons nieuwsgierig naar de mogelijkheden in onszelf die wachten om eindelijk wakker gekust te worden. In het normale leven kost verandering tijd. Je kunt bijvoorbeeld niet van de ene op de andere dag een carrière maken. Word al verliefd. Het gebeurt plotseling, onverwacht en? opnieuw en opnieuw. Verliefd worden is een van de meest tegenstrijdige gebeurtenissen die er bestaat.
Is het ook verkeerd om verliefd te zijn? Er is tegenspoed en zinloosheid, teleurstelling en fouten bij verliefd worden. Maar iemand wordt niet verliefd op liefde, want het begin van alle liefdes vertelt ons altijd iets goed. Misschien niet degene die we nu willen. Maar zeker over liefde, zoals we het dromen: het moet licht en levendig zijn. We willen nooit moe worden van eindeloze relatiesessies. We willen altijd een seksueel verlangen naar elkaar hebben. Nooit zou de nabijheid tot de ander moeten verminderen. Maar alleen in de liefde valt samen, die later niet meer automatisch bij elkaar horen. Wat fijn dat we dat tijdelijk vergeten. En als het 'nieuwe' een paar eigenaardigheden heeft? Laat maar. En als hij geen idee heeft van onze favoriete films? Laat maar. En als hij altijd te laat is? Laat maar. Over twee of drie maanden zal dat ons gek maken. Maar nu? Nu zijn we verliefd. Niets mag deze drukte verstoren. Zeker niet de realiteit. Hij die verliefd is verdedigt zijn verlangen naar liefde met stoïcijnse blindheid en gracieuze vergetelheid.
Eigenlijk kun je alles alleen doen: alleen wonen en reizen, sporten en alleen eten. Je kunt jezelf zelfs seksueel bevredigen. Gewoon alleen verliefd worden is niet logisch.
