Gave van de goden

Een vleugje artisjok vermoedde er een. De ander smaakt gras. De flessen cirkel, trage morsen gele en groene vloeistof. De ene probeert een lepel. "Bananensmaak," zegt hij opgetogen. De meesten van ons zouden gewoon olijven proeven en gewoon de salade maken met de olie. Fijnproevers waarderen ondertussen de essentie als een geschenk van de goden. Ze hebben gelijk. Geen enkele boom werd in de oudheid zo vereerd als de olijfboom. De Kelten zagen in hem het symbool van evenwicht en wijdden het aan op 23 september, omdat dag en nacht dezelfde lengte hebben. Noah's duif keerde terug naar de ark met een olijftak in zijn bek.

Sindsdien is de boom een symbool van hoop en vrede. Athene zou een exemplaar van deze subtropische hardloofplant hebben ontsproten uit de rots van de Akropolis. Zeus vond dat zo opmerkelijk dat hij haar het patronaat over Attica gaf. De oude Egyptenaren balsemden hun doden, de Grieken hun jagers met olijfolie. Romeinse burgers die grote olijfboomgaarden hadden gekweekt, waren vrijgesteld van militaire dienst. Tegenwoordig groeien wereldwijd 750 miljoen olijfbomen, de overgrote meerderheid in de Europese en Arabische Middellandse Zee. Wie er een wil hebben, kan al voor 52 euro een origineel Toscaans Olea europaea op internet bieden.

De boom heeft geen haast. Na tien jaar bloeit hij voor de eerste keer. Van de honderd bloemen ontwikkelen zich slechts vijf vruchten. Na twintig jaar is de oogst de moeite waard. Twintig kilo olijven kan dan van de takken worden geschud en er wordt drie tot vijf kilo olie uit geperst. Als de boom is behandeld met wassen, kan deze tien meter hoog zijn en een meter breed in diameter. En blijf dan 500 jaar in het gebied rondlopen. Hij deelt het gebied graag met een soortgelijk oud gewas, de wijn. Zulke landschappen zijn vaak zo pastoraal mooi dat fotografen en schilders zichzelf niet kunnen helpen: schapen in de olijfgaard. Jezus met de discipelen onder de olijfbomen. Foto's van een intieme wereld.

De boom is een mythe. De vruchten ook. Ze zwemmen graag in de martini, komen zwart en groen als aperitief op tafel of, koud geperst en gesorteerd in drie graden, gebruikt als olie. De olie is rijk aan voedingsstoffen, goed voor de lever, darmen en spieren en laat het hart langer kloppen. Inwoners van de Middellandse Zee, die veel en vaak olijfolie consumeren, blijken minder vaak aan hartziekten te sterven dan Noord-Europeanen.

De Duitsers kwamen alleen naar de smaak met de wens om 50 jaar geleden te reizen. Voor de eerste keer (met toestemming van de boer?) Kamperen onder olijfbomen. Luister naar het gefluister van zilvergroene bladeren in de wind. In Umbrië rolde spaghetti aglio e olio op de vork. Maak kennis met gigantische olijven en feta op Kreta. En overal overwoekerd door het geluk van de Middellandse Zee. De dromen en de smaak die we als souvenir hebben gebruikt. Tegenwoordig is de beste van de olijfboom oorspronkelijk voor elke Duitse supermarkt. We hebben nog steeds het verlangen naar de Middellandse Zee.

Ongekookte olijfolie

De kleur van de olijfolie geeft een eerste indruk van de smaak: Groene oliën worden verkregen van halfrijpe groene tot violette olijven en smaken intens en typisch voor olijfolie, bijvoorbeeld kruiden, avocado of gras. Goudgele olie Ze zijn gemaakt van rijpe zwarte olijven en ze smaken meestal licht aromatisch. De smaak wordt niet alleen beïnvloed door de oogsttijd van de olijven, maar ook door de olijfvariëteit, de bodem, het landschap en het klimaat. Oliën uit gebieden waar het niet te heet is, zijn lichter, uit de zeer hete gebieden zijn vrij sterke oliën.

Met olijfolie zijn er verschillende kwaliteiten: de hoogste kwaliteit Olie wordt "extra vierge olijfolie" genoemd (Spaanse "aceite de oliva virgen extra", Italiaanse "olio d'oliva extra virgin", Franse "huile d'olive vièrge extra"), deze mag maximaal 0,8 procent vetzuren bevatten en is altijd koud geperst, Het gehalte aan vetzuren is een kwaliteitskenmerk: hoe lager het vetzuurgehalte, hoe beter de kwaliteit. Naarmate het aantal persen toeneemt, neemt het vetzuur toe, zodat oliën van de eerste persing bijzonder goed zijn.

In kwaliteit kom je daarna geraffineerde oliëndan mengsels van koudgeperste en geraffineerde oliën en als achterlicht Van afvallen van olijvenwaarin de laatste rest van de olie uit de afvallen (persresidu) met oplosmiddelen wordt gespoeld. Hoe meer olijfolie is verwerkt, hoe minder typisch de smaak is. Over het algemeen smaakt een goede olijfolie extreem vers, heeft een heldere kleur en een aangename geur. De oogst is van oktober tot eind februari, in het voorjaar zijn de eerste verse oliën beschikbaar!

Deze olijfolie uit Kreta past heel goed bij onze Griekse paasrecepten: vers geoogst en gebotteld, het smaakt nu naar gras en peper en pittig, en na verloop van tijd wordt het milder.Het bijzondere aan deze olie: klanten bestellen en betalen hun oliereserves een jaar van tevoren, waardoor opslagkosten worden geëlimineerd en de landbouwer beter kan plannen.