Cadeau of geen cadeau? Elk jaar dezelfde vraag!
Elk jaar in oktober zegt het tegen ons: "Dus dit jaar geven we niets, we hebben alles!". Een week later: "Nou, een beetje iets, maar eigenlijk gewoon iets heel kleins". Halverwege oktober kocht ik stilletjes twee cadeautjes voor mijn man met veel liefde en smaak: een nieuwe tas en een badjas, voordat de oude in stof uiteenvalt. Wel, het is tegen de overeenkomst, maar hij koopt zoiets niet.
In november zegt mijn man: "Dus ik koop niets, ik heb geen tijd en denk aan onze overeenkomst!". Ja, we zijn al groot. Eind november dan: "Dus ik heb maar een klein ding ongerust of moet ik zo'n ring voor je kopen?". We hebben net samen gelachen om de panda-chocolade die reclame maakt met de koekenpan. Ik kan het niet geloven ...
Groot plotseling weer heel klein
Sinds vorige week ontbreekt er een ring in mijn verzameling. Mijn man is in het weekend hectisch. We hebben half december en hij heeft zichtbaar gebroed. Op de een of andere manier schattig ... maar laten we afwachten en zien. Ik heb wat wollen dekens of een paar grote (rare) kerstkobolden. Ouch!
Met Kerstmis zijn wij volwassenen soms erg klein ... en grappig, zo nu en dan, ondanks alle rust vóór de kerst, emotioneel onevenwichtig. Moet ik iets geven of niet? Hoe groot zou de teleurstelling zijn als hij of zij niets te pakken heeft? Of als hij niet het juiste ding uitpakt? Help!
Ok. Nog een keer. Maar volgend jaar? we geven echt niets weg!
