Hoe eindelijk je "innerlijke ouders" los te laten
Niets kenmerkt ons meer dan onze kindertijd - psychologen zijn het daar mee eens. Waarom? Omdat we in deze tijd leren hoe het leven werkt en hoe we onze eigen identiteit ontwikkelen. Cruciaal voor onze ontwikkeling is hoe we werden behandeld door onze ouders. Hebben ze ons bijvoorbeeld altijd aangemoedigd of hebben we regelmatig leuzen gehoord als: "Je bent nergens goed voor"? Zelfs als ze van ons hielden - helaas hebben we niet alleen goede ervaringen met de moeder of de vader in onze kindertijd.
Onze innerlijke ouders zijn moeilijk om los te laten
De niet-arts voor psychotherapie en coach Andreas Gauger spreekt op mymonk.de over de 'innerlijke ouders', die we nog steeds in ons dragen. De ervaringen die we met onze ouders in onze kinderjaren hebben gehad, beïnvloeden ons nog steeds als volwassenen in ons denken en doen. Negatieve ervaringen kunnen ons jarenlang zwaar belasten. Hij citeert Francine Shapiro, de grondlegger van de traumatherapie EMDR, die een onderscheid maakt tussen een Big-T trauma en een Small-T trauma.
Een big-T trauma verwijst naar drastische, slechte ervaringen in de kindertijd, zoals misbruik of geweld. Het trauma met de kleine T was daarentegen voor "lichte verwondingen", zoals pejoratieve uitspraken die we steeds weer hoorden. Hier zorgt vooral de herhaling ervoor dat we nog steeds worden beïnvloed in het latere leven. Daarnaast kunnen we ook lijden aan een trauma van overgave - bijvoorbeeld als de moeder te weinig tijd voor ons had.
Binnenin is het precies zoals het was
Ooit gehoord van het "innerlijke kind"? In hem sluimeren alle vroegere gevoelens en ervaringen uit de kindertijd. Volgens Gauger is het gerelateerd aan de innerlijke ouders - net zoals het was in onze kindertijd. Zelfs als we het goed kunnen vinden met onze ouders van vandaag - toen er in het verleden veel argumenten waren geweest, hebben het innerlijke kind en de innerlijke ouders nog steeds een moeilijke relatie. Om ons zieleleven weer in balans te brengen, moeten onze innerlijke persoonlijkheden zich met elkaar verzoenen.
Dit is hoe je jezelf comfortabel maakt met je innerlijke ouders
Andreas Gauger beveelt de volgende oefening aan: Kijk naar een ouder zoals je hem als een kind hebt gezien en schrijf hem een brief. Wat stoort jou, wat stoort jou? Besteed aandacht aan welke gevoelens dit in jou veroorzaakt.
Overweeg daarna uw ouder vanuit het perspectief van de volwassene. Hoe zou je de ouder zien door de ogen van een volwassene? In welke situatie was je moeder of vader dan? Welke persoonlijke ervaring heeft hij of zij gehad in zijn jeugd? Welke zorgen en angsten hebben hem of haar gekweld?
Nadat je dat hebt gedaan, kun je een conclusie trekken. Welke gevoelens overlapt u met deze ouder? Hebt u bijvoorbeeld soortgelijke zorgen en angsten of hebt u soortgelijke zorgen? Schrijf nu de tweede letter naar de ouder en begin met te zeggen: "Lieve Papa, lieve Mama, sinds de laatste brief heb ik me gerealiseerd dat ... "
En nu?
Deze oefening gaat niet over het evalueren van dingen of het vergeven van je moeder of vader. Maar alleen om te herkennen wat je ouders voor mensen zijn of waren. Dit helpt vaak om de innerlijke ouders los te laten en uiteindelijk zichzelf uit hun klauwen te bevrijden.
Wat moet je nu met de letters doen?
De letters zijn alleen voor jou. Je kunt ze in een la leggen en ze vaker lezen of verbranden? Wat je ook bent! Het belangrijkste is dat je er een goed gevoel over hebt.
