"Ik ben weg!" - Geen zin in zelfoptimalisatie
Iedereen heeft het altijd over een nieuwe start in het leven. Onze auteur Oda Albers is echter niet van plan om mee te doen of zichzelf opnieuw uit te vinden. Een afscheid van de zelfoptimalisatie en een Loblieb over een volledig niet modieuze oplossing
42-jarige leraren worden persoonlijke coaches. Personeel veranderde het gebied met 47 en vond later zijn eigen bedrijf. Ex-business beheerders openen schone sportscholen met juice bars. En jonge, maar slanke moeders ontdekten marktkloven tijdens borstvoeding en grepen de gelegenheid om co-werkende kinderopvang of kinder-apps uit te vinden. En ze voelen zich fitter dan 30, rennen sneller dan 20, en ze twitteren er ook over of bloggen erover ... het is gewoon geweldig.
Telkens wanneer ik zoiets lees, denk ik natuurlijk: Superwow! Ze heeft ook drie kinderen. Is gek. En meteen ga ik het goedmaken met mijn leven: wat ik zo zou kunnen opstarten en mijn Vita starten of veranderen, en dan denk ik er niet veel over na. Ik ben niet eens op Twitter.
Is er nog iets over?
Natuurlijk kun je een beetje verdrietig worden en twijfelen en wanhopen en je vreselijk lui voelen, zo niet-dynamisch.
Dus misschien reflecteren en in vrede naar het leven en het zelf kijken? Voor de spiegel: Hé, moin, word nu wakker! Is er nog iets over?
En dan sta ik daar en zie dat er nog steeds veel draait. Puur oppervlakkig alleen. Op de huid: een beetje grof gepoetst, toch? Op mijn haar: subtiel unvital, discrete splissig. Of op de borsten, logo, dat echt een herstart zou kunnen maken.
Ik zou er jonger uit kunnen zien. Plat, steviger, harder. Zou ik dat kunnen? zo niet een carrièresprong, ten minste om het uiterlijk te optimaliseren. Biohacking heet dat, het kan worden gebruikt om de vitale Vita aan te draaien.
De auteur Ariane Sommer doet dat en schreef er onlangs prompt over: "Ik ben 40 en gezonder, fitter en meer mentaal gefocust dan tien jaar geleden." Dat zouden ook de metingen zijn van hun telomeren en bloedplasma. Ik ben ook 40 en vraag mezelf in plaats daarvan: wat is de gier telomeren? En wat is de bloedwaarde? Ik ben echt blij dat ik niet mijn plasma moet controleren. Ik ben niet ziek.
Waarom kan ik niet 40 worden met 40?
En hoe dan ook: wie zegt dat je met 40 beter moet zijn dan voorheen? Waarom is toegestaan ik niet met 40 slechts 40? begrijpen ik niet , Net als veel andere mensen, ervaar ik bepaalde verliezen: helaas kan ik niet zoveel alcohol drinken als ik gewend was, ik ben volledig verscheurd en heb Schwallwürste onder mijn ogen tot het middaguur. Jammer. En toen ik tijdens de zomervakantie in Denemarken twee weken lang smul op softijs, hotdogs en zoethout, toch? niet langer alleen, maar wabert ten minste tot de volgende gastro-intestinale griep in mijn weefsels. Maar alles wat mevrouw Sommer daar schrijft, klinkt gewoon niet zo, dat je dan weer kunt drinken en voeden als een Twen, maar fonds op maximum minus plezier. Telomeren zijn verantwoordelijk voor celdeling, dwz biologische veroudering. Degenen die heel gezond eten, bereiken een langzamere verdeling van telomeren. De zomer mist ook elektrische schokken en ijsbaden. Dus je hebt dan? jong, hoe is het? niet alleen de betere uitstraling, maar ook de kracht en de beet om te focussen en te optimaliseren, om jezelf opnieuw uit te vinden of om alles te veranderen.
Ik niet! Vergeet het maar!
Is dat verleidelijk? Nope! Daarom zeg ik koppig tegen mijn spiegelbeeld: Ik niet ! Vergeet het maar! Ik praat 's avonds graag met een glas vrienden. En ja, de volgende avond ben ik erg moe, en ik krijg een beetje wol kleedje en, als het opkomt, een boek. Ik wil dan geen reis naar de sportschool? nog een uurtje schoonheid kabouter in de badkamer. Afgezien van ijsemmer en elektrische schokken. Kijk maar naar het plafond en denk een beetje na. En bovendien breng ik graag mijn middagen door met mijn kinderen, en waarschijnlijk is mijn carrière (als je dat zo mag noemen) een van mijn theoretische mogelijkheden. Nou en?
Ik wil niet teruggaan om te beginnen. Ik zit precies in het midden van wat ik zo veel heb besloten. Mijn leven is het resultaat van mijn wijsheid en domheid. En hier komen we: ik ben zo blij. Het gaat prima zoals het is! Soms, denk ik, is deze schijnbaar kreupele, niet-dynamische tevredenheid misschien wel het grote doel dat de hele rebooter nog niet heeft bereikt. In ieder geval wens ik 2018 maar één ding: mag ik volgend jaar net zo gelukkig zijn. Als je niet hoeft te draaien, draaien, schroeven, starten, dan werkt het. Misschien ben je zelfs aangekomen. In je eigen leven. Wat een geluk!
