In lingerie voel ik me helemaal vermomd
"Down Below" - een column van Meike Winnemuth
De kolom komt uit het boek "Om het kort te maken" met de beste verhalen van journalist en schrijver Meike Winnemuth. Knaus Verlag, 208 pagina's, 16,99 euro.
Op een van deze feesten, die om vier uur 's ochtends met de Flambier Cognac van de gastheren eindigde, ontmoette ik ooit een marketingspecialist van een wasserijfabrikant die een circusklare nummer erop had: Ze was in staat om elke aanwezige vrouw op zijn kop te zetten op wat voor soort ondergoed ze droeg. Nog beter, wat ze die avond droeg, meestal overdag en tien jaar geleden. "Okay, jij daar: balkon BH zonder bijpassende slipjes, trefzekere witte, waarschijnlijk Malizia, meestal Calida, eenmaal Sloggi, eerder pastel - nee, stop: nogal uitgewassen Jij: 100 procent katoen, 100 procent van de tijd het kookvaste type: je bent nu beugelbeha, terwille van je vriend, anders altijd joggen beha's, je vindt je borsten vervelend. " De beschreven mensen knikten geschokt om zich te schamen; Sommigen moesten controleren wat ze precies aan hadden en knikten nog schandelijker.
Toen ik haar vroeg naar de truc, zei ze na een lange blik ("Hanro, zwart, toch?"): "Ik ken mezelf niet. Houding, kapsel, uiterlijk, hiel, als iemand wijn of cocktails drinkt, zoals heel veel ringen, dat soort dingen ... Je kunt het ondergoed meestal op de ogen van een vrouw lezen, maar ik ben niet zeker van je, je bent een jongen van bovenaf gesneden, maar het ziet eruit als een touw. "
Ondergoed of, zoals we Noord-Duitse slippers zeggen, vind ik zelfs na enkele tientallen jaren een vrouw te zijn die nog steeds een moeilijk onderwerp is. Met de figuur van een leptosome 15-jarige, hebben bh's me al die jaren theoretisch geïnteresseerd, omdat de zogenaamde "mooie was" met kleine roze strikken en kleine witte ruches op me eruit ziet als knopen in slingers op hoogspanningsmasten. Misschien is het daarom gewoon pure jaloezie dat het woord 'lingerie' niet sexy voor me klinkt, maar voor erotisch carnaval, na gespannen ongemak, krassend polyester en wanhoop: is je huwelijk in slaap gevallen? Koop wat leuke lingerie en steek een kaars aan.
Besteed 180 euro voor een paar vierkante centimeter? Nope!
De taak van ondergoed voor mij is om ervoor te zorgen dat wat je draagt er zo goed mogelijk uit ziet. Het is tragisch dat ondergoed dat er goed uitziet onder kleding nooit ondergoed is dat er goed uitziet, zonder kleding. Snaren: geweldig onder jeans, verschrikkelijk zonder jeans, wanneer ze plotseling een paar bleke billen blootleggen die dringend terug moeten naar de sportschool. Omgekeerd, top bh's: schattig op zich, maar absoluut rommelig, wanneer ze opvallen tussen T-shirts. Je moet dus kiezen tussen kleding die er goed uitziet en kleren die er goed uitziet. En rekening houdend met hoeveel procent van zijn leven je alleen in ondergoed loopt door hopelijk goed verwarmde kamers, is de rekening eigenlijk vrij simpel, toch?
Maar erotiek, lingerie-voorstanders zullen nu protesteren. En dat je jezelf verwent als je er iets moois onder draagt. Ik ben een grote fan van genotzucht, maar geef 180 euro uit voor een paar vierkante centimeter kant, die je omdoet met katoenen handschoenen en onmiddellijk na het dragen met babyshampoo wast - nee dat is geen onderdeel van. En tot slot, ook dit inzicht na enkele decennia van vrouw zijn: Je hoeft mannen niet te verleiden, je moet je zo snel mogelijk uitkleden, dat is meestal genoeg. Hij zal geen idee hebben wat je nog aan had.
