Perfect, Perfect, Instagram: wat sociale media met ons doen

Sociale media zijn een paar jaar geleden onschadelijk begonnen. Het was een platform voor communicatie, uiteindelijk werd het een leuke speeltuin voor bloggers. Iets dat ernaast mooi spetterde, zonder hoge golven te verslaan. Maar de rust komt vóór elke storm en van het vredige gekabbel was een hoge golf, die op een gegeven moment over ons heen moest spoelen.

Plots waren de social media-optredens van een blogger belangrijker dan de blog zelf, en Sabine en Anna naast de deur niet alleen de blikvanger van het dorp Disse, maar ook kleine sterren die een bereik van vijf tot zes konden bereiken.

De nieuwe ontwikkeling liet ons niet alleen zien dat bijna iedereen plotseling een goedbetaalde influencer kan worden (Nieuw Duits voor: iemand die veel mensen bereikt via sociale kanalen zoals Snapchat en Instagram). Het bracht ook een nieuwe vorm van perfectionisme met zich mee. De virtuele sociale wereld is een oneindige stroom van perfect ingerichte ontbijtkommen en woonkamers met Scandinavisch meubilair geworden. Had je je scherm op dat moment willen vegen, dan zou het met steriliteit piepen.

Kwaliteit op het sociale web kost geld

De industrie is veranderd. Grotere bedrijven kwamen naar de trechter dat kwaliteit ook geld kost op het sociale web. Dat was op zijn beurt de keerzijde van de medaille: ten slotte werd je als influencer serieus genomen en niet betaald met T-shirts en broeken met contant geld, wat goed was!

Alleen: met de nu ook commerciële claim op? Authentiek en echt? er is hier een grove denkfout gebeurd. Zoveel authentiek veel kon niet zijn wat dagelijks werd gepost op het World Wide Web. De beeldtaal werd meer en meer vergelijkbaar, uitwisselbaar tussen talloze accounts. Sommige presteerden beter in deze eenwording dan andere, sommige werden echte sterren. Maar met het vooruitzicht het meest succesvol te zijn met een bepaald beeld, vonden de uniformen van de uitvoeringen plaats. Om het bot te zeggen: er gaat iets goed, dat is waar het allemaal om draait.

Net zoals een puzzel zonder randen alleen een herinnering kan zijn waarin niet elk deel individueel is maar minstens één identieke tegenhanger heeft, was de nieuwe perfectie op het web stralend mooi, maar nauwelijks unieker.

De perfectie van sociale media werkte

Bloggers en bedrijven hielden daar niet van. Social media-perfectie werkte, evolueerde naar nog groter bereik. Ja, dat was de manier om geld te verdienen? en de kleine, per ongeluk perfecte golf werd een woedende draaikolk, waarin plotseling meer en meer mensen sprongen om een zo groot mogelijk deel van de taart te krijgen.

Tegenwoordig wordt cellulitis op alle kanalen geretoucheerd, worden de tailles verkleind en worden de lippen vergroot door facetune-apps. De tanden worden witter en elke maaltijd smakelijker dan in een 5-sterrenrestaurant. Contrasten, filters en verscherping zijn slechts de kers op de taart van een volledig gecorrigeerde normaliteit. En dat maakt iets met ons: de constante consumptie van de geënsceneerde realiteit verschuift grenzen, verhoogt de druk om te presteren en maakt uiteindelijk onbevredigd. Als het wordt overwogen? Normaal? is waar dat iemand 's morgens perfect in bed ligt en ons wil vertellen met het onderschrift #WokeUpLikeThis dat hij meestal perfect uitziet bij de eerste zonnestraal, dan verandert dat onvermijdelijk onze perceptie? onze perceptie van anderen en de perceptie van onszelf.

Snuit vol van perfectie

Maar goed dat elke trend uiteindelijk zijn hoogtepunt bereikt, de hoge golf breekt en uiteindelijk afneemt. Er kan ook op een andere natuurwet worden vertrouwd: druk genereert tegendruk. Zo langzaam zijn we de perfectie zat. Wat blijft het eerlijke verlangen naar authenticiteit? ver weg van #WokeUpLikeThis. Dus heeft ontwerper Moto Guo uit Maleisië zijn modellen tijdens de? Milano Moda Uomo? naar de catwalk gestuurd met vlekkerige gezichten en roodheid, model Ashley Graham staat vol vertrouwen voor haar cellulitis en wordt erom gevierd. En zelfs bloggers zoals het moeder / dochter-duo StyleLikeU pleiten voor anti-perfectie, met andere woorden: voor de realiteit. Geen illusie, geen nep, alleen jij en ik als we in de spiegel kijken. Feilbaar, ongefilterd, met stigma en vooral: mens.