Moet men tussenbeide komen wanneer paren ruzie maken?
Oh mensen, alsjeblieft niet nog een keer. Kun je de problemen van je paar niet privé aan? Voor vrije tijd met goede en beste vrienden wordt gekenmerkt door het feit dat stress elders blijft. Afwezig. Ver weg. Tenminste niet rond het kampvuur. Tijdens het grillen. Of aan de gedekte tafel. Eigenlijk wil iedereen hetzelfde: zich goed voelen. Ontspan. Samen koken, boule spelen, proost of? zeg en hoor afwisselend anekdotes en vertel. Kortom: breng goed onderhouden kwaliteitstijd door.
Wat je absoluut niet wilt, is mijn vriend George. Net als een goed voorbeeld van alle andere beste vrienden of vriendinnen ter wereld die niet weten waar privacy eindigt en publiciteit en schaamte begint. De andere dag rond het kampvuur in de tuin was het weer tijd. Allereerst deze demonstratieve stilte. Dan stijgt plotseling zijn stem, ze klinkt energiek, na de gebarsten kraag. In het midden van een tot nu toe comfortabele ronde, gromt hij zijn vriendin: "Kun je me misschien zelfs afmaken, je scheurt constant de gesprekken tegen je. Ik kan helemaal niet spreken. Misschien heeft hij dat nooit gedaan? gezegd. Ik kan het me niet meer herinneren. Ik weet alleen dat ik hard moet slikken. Again. De stemming ook weer? abrupt in de kelder. Innerlijk verschrompelt men, de wijn in de hand smaakt oud, het vuur brandt tevergeefs. In de tussentijd brandt het plotseling fel in paren. En of je het nu leuk vindt of niet, je wordt onvrijwillig een jury van een relatie en mogelijk een hobbypsycholoog en / of mediator.
De conflicten van de andere mensen worden niet begrepen
En dan? Hoe zich gedragen? Mag, moet men zich bemoeien en partij kiezen? Indien mogelijk, de gevechtszone uitbreiden en olie in het vuur gieten? Is dit gewenst? Of houd ik mijn mosterd beter voor mezelf? Zelfs als men denkt: stilte is zilver, scheiding in uw geval goud?
Uit helaas bewezen ervaring, weet ik dat het als een onwillekeurige stergetuige natuurlijk erg bevooroordeeld is. Het is als een natuurwet dat je bijna altijd aan de zijde van je vriend of vriendin staat, wiens of hun partner vaak alleen wordt getolereerd als zijn trouw (als je helemaal eerlijk bent). Desondanks kan ik slecht zeggen: "Weet je wat, Nadja. Ik denk dat George trouwens helemaal gelijk heeft. Je babbelt echt tijdens een tour. Vooral als je overstuur bent. En hoe dan ook, ik moet heel objectief zeggen dat je op alle gebieden van je relatie opvallend dominant bent en altijd alles wilt beheersen. Sorry, maar dat is klote. Total. Ik ook. Kun je slecht brengen. Of? Of is het?
Als je de paaradviseur Christian Thiel uit Berlijn vraagt, is de mening duidelijk :? Vinger af. In geen geval tussenbeide komen. Het is ongeveer net zo lastig als je bemoeien met het conflict tussen Rusland en Oekraïne en de ene partij tegen de andere keren. Omdat je alleen maar kunt verliezen, uiteindelijk zelfs vriendschap riskeert. Waarom dat? "In de regel ontbreekt het ons aan een coherent beeld van de dingen en dus aan de ware essentie van het conflict", zegt Thiel.
Het komt zoals het moet komen
Een paar weken later, nog een paar, soortgelijk probleem. Ik ben live, omdat mijn vriend Max door zijn vrouw een scène is gemaakt. Het geschil is zo hanebüchen dat je het nauwelijks wilt noemen. Irrationeel. Misschien echt besmet door verontreinigde locaties. Ogenschijnlijk gaat het om aardappelen in de kofferbak, wachtend op de vrouw van mijn vriend, hoewel beide (met mij samen) waren uitgenodigd voor een feest met het beste buffet. De vrouw, laten we haar Linda noemen, wil niet feesten. Maar hongerig. Uiteindelijk.
Wanneer mijn vriend en ik vol en gelukkig terugkomen van het zomerfestival en enthousiast zijn over de snoekbollen, komt het zoals het moet komen. Vrouw boos, vriend probeerde te verzachten. Ik lijd. Aangezien ik dergelijke en soortgelijke scènes niet voor het eerst ervaar, grijp ik in zonder dat ik erom gevraagd word. Ik neem de vriend opzij. En beschouw dat als diplomatiek. Omdat ik absoluut zeker ben, wat een onzin Linda is. Allereerst niet naar het zomerfeest willen gaan en dan stress willen maken als een peuter. "Juist, je hebt gelijk?" Zegt de vriend, die plotseling tussen twee stoelen zit omdat ik ook duw. Ik heb een slecht geweten.
Kritiek is nooit goed
"Kritiek is nooit goed", zegt de adviseur van het stel, Thiel. Er is ook geen hulp voor diplomatie. • Vriendschappen worden over het algemeen gekenmerkt door bevestiging. Bovendien raakt u snel in een loyaliteitsconflict. Meestal beschouwen de meeste mensen zichzelf altijd als hun partner, hoe bizar ze ook vaak naar buiten kijken. Zelfs wanneer om advies wordt gevraagd, moet men bij zijn oordeel blijven. Niet iedereen wil geholpen worden. "Je moet weten, het is niet mijn partner. Ik hoef niet met hem of haar op te schieten.
Als men tussenbeide komt, al dan niet gevraagd, richt men onvermijdelijk een onderpand op en de bekritiseerde partner zal op zijn beurt de vriendschap tegenwerken. Dat zou riskant zijn. Sommige relatiedynamiek is moeilijk te begrijpen, zegt Thiel.
Blijf de volgende keer weg
Dat kan ik alleen maar bevestigen. Toen ik na een paar weken mijn vriend een beetje schuldig vroeg hoe de honger versus pannenkoekenruzie eigenlijk uitging, wuifde Max alleen maar op een verveelde manier. Oh dat, zegt hij, alles gemakkelijk, lang geleden verduidelijkt. Linda is nooit wraakzuchtig. En trouwens, dat was gewoon een soort baltsdans. De iets andere pas de deux. Bijna een goede traditie. Uiteindelijk is hij zijn vrouw zelfs dankbaar voor het altijd dienen van nieuwe en warm gediende conflicten. Dit zou niets verplaatsen.
Help hem ook om nooit iets te eten. Net zoals mannen dat meestal graag doen ... Aha! De minnaar is verbaasd, vraagt de ongehuwde man zich af. Veel rook en emotionele vervuiling rond niets dus. Mijn suggestie voor vriendelijkheid: de volgende keer neem ik gewoon mijn Ohropax of de iPod voor gezamenlijke geestelijke gezondheid met joint ventures. Eens kijken. Afhankelijk van wat er gebeurt en hoe luid het wordt.
