De eerste keer Botox: "Hang ik nu aan de spuit?"
Pieks .... Pieks ..... Pieks? Er is een smerig knetterend geluid wanneer de spuit de huid penetreert en het bot raakt. Het is ongemakkelijk, maar draaglijk, als het gaat om het voorhoofd en de ogen. Erger is wanneer de nasolabiale plooien worden geïnjecteerd met hyaluron. Dit brengt tranen in mijn ogen en zweet op het voorhoofd, dat al met botox is geïnjecteerd. Ik had er alleen lang over nagedacht. Heeft het internet onderzocht en durfde me niet. Maar toen won de nieuwsgierigheid. De beslissende factor was een contact met een ervaren dermatoloog die hyaloron- en botoxbehandelingen uitvoerde en werd mij van harte aanbevolen. Zoiets heeft veel te maken met vertrouwen. Je hoort (en ergoogelt!) Immers de meest verschrikkelijke verhalen.
En dan? Allereerst was er een consultatie over de verschillende producten en een uitleg over de gevaren van de behandeling. Inhoudelijk heb ik eerlijk gezegd bijna alles vervangen tot op de dag van vandaag. Ik had nu deze stap gezet en wilde gewoon de behandeling afronden. Zonder nooduitgang.
Nieuwe frisheid of kikkerlip?
Beheerd. 'S Avonds voel ik me dankzij de overwonnen opwinding en angst? Ik geef het toe ja? eerst uitgeput. En mijn gezicht Dat is erg gespannen. Ik kijk de komende dagen vaak in de spiegel en denk: ben ik nu 10 jaar jonger? Na een week is het voorhoofd al erg strak, rond de mond zijn er een paar blauwe plekken. De wenkbrauwen en oogleden zijn iets op de ogen verlaagd, maar gelukkig is dit na een paar dagen terug. Wat permanent blijft, is het strakke gevoel in het voorhoofd en rond de ogen. Maar ik went eraan. In tegenstelling tot alle geruchten blijven de gezichtsuitdrukkingen bijna vlekkeloos werken. Alleen voel ik vanaf nu minder van haar gebruik. Grappig toch?
En wat zegt de omgeving? Mijn man zegt dat hij geen grote verandering ziet. Vreemd genoeg herkent Tzzz, het nieuwe paar, het altijd meteen. Mijn vrienden zeggen bij de eerste reünie: "Je ziet er zo fris uit!". Ik ben blij en breng een rondje champagne door. Mijn dochter lacht slap en beweert dat ik een kikker heb. De stomme. Mijn schoondochter zegt dat de rimpels rond haar ogen minder zijn. Mijn zoon heeft een goede smaak, denk ik.
En wat zeg ik zelf? Ik zeg dat het geen koopje is om zo'n behandeling te hebben. Ben ik nu gehecht aan de schoonheidsinjectie? Eerlijk gezegd weet ik het nog niet.
