Wat mannen denken over de menopauze
Mannen en menopauze: "Hot flash - Ik kan dat niet meer horen!"
Ik ben geen man die schuwt van vrouwelijke buikproblemen, integendeel. Voor Petra, de vrouw met wie ik al 22 jaar getrouwd ben, heb ik maandverbanden, inlegkruisjes en tampons gekocht. Ik ben bij de geboorte van onze twee dochters aanwezig geweest en ik weet zelfs wat verdomde sneden en cakes zijn. Dus, vanuit oestrogeenoogpunt, zou ik mezelf een verharde noemen, een man die weet hoe hij met het vaak ingewikkelde buikwelzijn van de eigen vrouw goed en rustig moet omgaan. Normaal gesproken ontspande ik mijn ontbijtbroodje toen Petra me vertelde over haar "spotten, gelukkig niets serieus", ook een gesprek met haar zwangere zuster, of ze na de bevalling haar placenta zou krijgen of niet, kon mij niet breng de versie.
Vooral omdat ik toch niet om mijn mening wordt gevraagd, maar in deze gesprekken, de stille luisteraar aan de muur, wiens aanwezigheid je helemaal vergeet. Maar ik ben dus waarschijnlijk een van de weinige mannen die weet wat Kindspech is - de groenzwarte darminhoud die de baby in de baarmoeder maakt.
Zoals ik zei, voor zover het de innerlijke werking van vrouwen betreft, ben ik moeilijker. Dat is waarom ik de hete flits van Petras vond, die ze in het beste restaurant in onze stad ving, zelfs raar. Daar zat ze, mijn anders koele en beheerste vrouw, dieprood als een kreeft, doordrenkt van zweet en koel zwaaiend met het menu. "Wat is er met jou?" Ik lachte. "Was de soep te warm?" - "Het zou leuk zijn," haar glimlach was vervelend, "maar dit zijn mijn opvliegers, ik ben er al een tijdje mee bezig."
Eerlijk gezegd was ik best blij dat ik vanaf het begin geen last had gehad van haar menopauzale symptomen, en soms wilde ik dat het zo bleef. Ik houd heel veel van Petra, maar haar nu drie (voelde 30) jaar climacterisch, dat geen einde lijkt te hebben, is ook erg vermoeiend voor mij. Vooral omdat ze veel vrienden van dezelfde leeftijd heeft, die ofwel eerder, in het midden of kort daarna zijn. En niets lijkt de zeer welkome openheid van deze geëmancipeerde generatie vrouwen als de menopauze te inspireren, waarvan ik de horror-facetten nu beter ken dan ik ooit wilde zijn.
Droge schaamlippen, gewichtsverlies, haaruitval, verlies van libido, osteoporose worden dus al jaren besproken in alle onverklaarde details van het gesprek aan onze keukentafel als ik moe ben van het werk en gewoon mijn bier in vrede wil drinken. Langzaam irriteert het me hoe lang deze menopauze voortduurt. Er is veel meer plezier dan drie keer per nacht wakker worden, want de vrouw had net een opvlieger en bedlinnen moest worden vervangen. Natuurlijk, ik ben niet zweterig tot aan mijn shirt, maar ik moet toch opstaan en nieuwe lakens krijgen. Beste juichende "La Paloma" fluit, want Petra is dan altijd klaar.
In de tussentijd kan ik niet langer patchouli, jasmijn of sandelhout ruiken - dit zijn de badzoutjes die door deskundigen worden aanbevolen voor de door klimatologische aandoeningen getroffen vrouw. Op het moment heeft ze helaas bijna nooit zin om seks te hebben. De wereld betreurt de vrouwen, maar wie heeft er echt spijt van hun mannen? Aan de ene kant ben ik jaloers op Petra en haar vrienden vanwege deze genadeloze openheid, die absoluut geen taboes kent. Zeker geweldig, als je tips en trends uitwisselt, is het ondenkbaar om aan de herentafel te praten over de vraag of je liever "pompt" met vergrote prostaatpompoenzaadcapsules of de conventionele geneeskunde. Toch zou ik op dit punt graag luid kunnen roepen: "Ik kan het woord" hot flush "niet meer horen !!!!"
