Een zomer zoals op Saltkrokan

zondag

De bagage wordt onder dek opgeborgen, de kinderen worden getemd met frambozenijs, de "Vaxö" ligt met bellen van de veerbootpier in Årsta, ongeveer 30 kilometer ten zuiden van Stockholm.

Na een uur staan we op de veerboot Näsudden, honderd steile stappen verwijderd van ons huis. Het is gebouwd op de top van de helling, is gemaakt van hout en werd ooit, zoals we ons voorstellen, bewoond door een kapitein met zijn opstandige dochter. Het midden van het huis is een panoramisch raam met uitzicht op de baai van Kyrkviken.

Het toilet - een Zweedse "mulltoa" die ecologisch werkt, met turf in plaats van water, en waarvan de afloop verdwijnt in lichtloze diepten onder het huis - veroorzaakt opwinding. Daar, waar de bloedvampieren wonen, zeg ik tegen Viktor, drie jaar oud. Bij de kiosk in Spränga voorzien we onszelf van acht porties worst en aardappel. Dan gaan we zwemmen. Met een volle maag. Recht voor het huis.

Bijna 30.000 eilanden, rondhouten en bulten liggen voor de kust van Stockholm. Op een van hen zijn we nu. Op onze eigen aanlegsteiger. En terwijl de midzomerzon om tien uur ondergaat, zijn we er nog steeds.

maandag

De archipel is de populairste bestemming van Stockholm. En Utö is zeven en een halve vierkante kilometer een van de grootste eilanden in de archipel.

Naast de belangrijkste stad Gruvbryggan is er een grotere plaats in het Westen, Edesnäs, maar wie eenmaal achterbleef, ontmoet niemand zo snel. Het pad voert over stenen bulten, dennenwortels en mosbedden, uiteindelijk door een somber dennenbos, maar plotseling staan er kale, ronde rotsen van graniet en gneis in de zon voor ons, zandige baaien onder een blauwe hemel. We baden tussen twee platte, langwerpige rondhouten die kleine dokken vormen. Het water is zo transparant als glas, op de grond schijnen witte stenen, die de zee in ballen hebben gesneden. En 's avonds moet ik mijn zonen naar ons huis slepen, waar ze dagenlang rondrollen als struikelblokken.

dinsdag

Radio Stockholm meldt 29 graden. In de haven van Gruvbryggan waait een ochtendbriesje, waardoor het wachten op de kleine rode Sparkasse-boot gemakkelijker wordt. Het komt slechts één keer per week naar Utö, de enige manier voor de 230 permanente bewoners en toeristen om geld te krijgen.

De bibliotheek arriveert eenmaal per maand in de haven en wanneer "Plomben III" begint, kan heel Utö een week naar de tandarts gaan. Bij begrafenissen en diensten komt de pastoor van het vasteland, in geval van nood de helikopter.

We huurden een houten binnenschip en peddel langs de kust voor een aantal onbewoonde rondhouten en skerries. Tussendoor nemen we een bad vanaf de boot. We rusten uit op een stenen bult, witgekalkt door sterns, die me abrupt terugvoert naar mijn kindertijd, in de televisie-idylle van Saltkrokan.

De kinderen gaan vissen met stukjes koek omdat we niet graag wormen op haken lokken. Die baars en snoek gaan niet voor koekjes, houd mijn vrouw en ik voor onszelf.

woensdag

Met Jannes Mofas rijden we naar een braakliggend militair gebied, een wild romantisch landschap met berkenbossen en dummy's met dummy's. Hoewel het leger nog steeds de grootste werkgever op het eiland is, wordt hier vandaag niet meer getraind.

Bij Drumbudd's Sand eten we kleine, intens smakende wilde aardbeien die Leo verzamelde, en duiken dan voor Russische spionage-onderzeeërs, die hier en daar zouden stoppen.

donderdag

Zoals gewoonlijk wordt ons dagelijkse plan unaniem aangenomen: zee, zwemmen, rondslingeren. Op het strand wordt een godzilla-vrouwtje opgebouwd uit zeewier en stokken, die het moeilijk heeft om te vechten tegen de zongebleekte, zandgepolijste dennenboom, een tyrannosaurus. En zo gaat een andere zomerdag langzaam over naar zijn climax: kampvuur aan de kust. De gegrilde worstjes schommelen op dunne berkentakken over de sintels. Zo nu en dan valt een van hen sissend.

vrijdag

Het weer is echt veranderd. Onze strandreis brengt ons daarom naar de lijzijde van een kaap bij Rävstavik. Je kunt hier op het kiezelstrand liggen en de storm door de pijnbomen horen razen. Vandaag gaan we niet zwemmen, zeg ik tegen mijn kinderen, omdat het warme oppervlaktewater 's nachts naar zee is geblazen. "Ja," roepen ze, "je bent een luie man!" We fietsen naar de duiktoren in onze baai. Leo duikt van het bord af alsof hij steeds weer wordt opgetrokken, de rest van ons maakt het ons gemakkelijk tussen de strandgrasstruiken en laat zand in onze oren blazen.

zaterdag

'S Nachts is de wind weggevallen, strekt de kale Oostzee zich uit als een doek. De steigers ruiken naar dauw, vis en vernis en de naakte zwemmers uit Stockholm zijn terug.Op weg naar de kleine baai in Södra Sandvik, die te ver weg is voor dagjesmensen, verzamelen we kersen en bosbessen. Van de nachtelijke regen bleven alleen kleine plassen in de spleten.

zondag

Elk stuk dat verdwijnt tijdens het inpakken van de koffers dompelt ons onder in steeds diepere depressies; elke laatste sprong van de steiger maakt ons melancholischer. En terwijl ik wacht bij de veerhaven, begin ik een familieruzie over een verzameling witte stenen. "Sleep haar mee naar huis!" Roep ik.

Wanneer we de retourtickets ophalen uit de reistas op de "Vaxö", worden we opgewacht door mijn gescheurde reisgids. "Utö Kyrkan, gebouwd in 1850, oudste stenen kerk ...", las ik. Ik stop het snel terug. U hoeft geen bezienswaardigheden te bezoeken. Soms is het voldoende om er vóór de vakantie over te lezen. En geniet vervolgens met plezier van nietsdoen.