Anna Cummins: voor een wereld zonder plastic

Anna Cummins, 39, is een ecoloog die met haar gezin in Californië woont

Er is een moment dat het leven van Anna Cummins heeft veranderd. Het was elf jaar geleden, op een onderzoeksreis in de Stille Oceaan. Cummins, destijds een ecologiestudent, reisde met een team van wetenschappers toen haar boot plotseling stopte met vooruit varen. Ze ging naar het dek, keek over de reling en zag geen water aan de horizon. Het hele oppervlak van de oceaan was bedekt met een slibmassa van plastic flessen, tassen en speelgoed.

Het doel van Cummin is sindsdien om onderzoek te doen naar en te waarschuwen voor een van de grootste milieuproblemen van onze tijd, de plasticvervuiling van de oceanen. De avontuurlijke hobbyzeiler lanceerde verschillende spectaculaire bewustmakingscampagnes. Dus zeilde ze door het afval met een bemanning van wetenschappers van Californië naar Hawaii. Ze nam watermonsters, onderzocht vissen op verontreinigende stoffen en viste dode zeevogels uit het water dat was gesmoord met plastic. De etappes van de zeilreis die ze op internet publiceerde.

Hun bijdragen trokken de aandacht, maar officiële instanties bagatelliseerden het probleem. Cummins ging meedogenloos door. Het is nu bekend dat tien procent van ons totale plastic afval in zee terechtkomt en dat er vijf enorme vuilnisvelden in de oceanen zijn, waarvan sommige zo groot als Denemarken. Het feit dat Unesco zich sinds dit jaar met dit onderwerp bezighoudt, is alleen mogelijk geworden door het basiswerk van vrouwen zoals Cummins.

De nu 39-jarige, opgegroeid in Los Angeles, nam als tiener deel aan strand-opruimacties. "In die tijd dacht ik niet dat ik jaren van mijn leven aan beeldhouwkunst zou wijden", zegt Cummins. Tijdens haar tweede expeditie ontmoette ze haar man, de wetenschapper Marcus Eriksen. Midden in het afvaltapijt maakte hij een ring van een stuk plastic en maakte een aanvraag voor haar.

Sindsdien wonen en werken ze samen en richten ze hun eigen instituut op, "5 Gyres", genoemd naar de vijf grote vuilnisvelden. Ze voeren expedities en evenementen uit en onderhandelen met bedrijven als Procter & Gamble over verpakkingsoplossingen zonder plastic.

Vorig jaar werd de onderzoeker moeder. Tijdens de zwangerschap liet ze haar bloed testen op plastic verontreinigende stoffen omdat ze gevaar liep vanwege haar werk. In feite werd een waarde verhoogd, dus in het begin was het onduidelijk of ze haar dochter helemaal borstvoeding zou kunnen geven. "Ik wil dat vrouwen zulke twijfels niet hebben", zegt Anna Cummins. En denkt dat het de moeite waard is om plastic uit zee te vissen.