Boris Vian: "Het schuim van de dagen"
Het boek
Colin geniet van het excentrieke leven, de feestjes, de meisjes. Er gaat niets boven hem over de liefde en muziek van Duke Elling ton. Hij ontmoet Chloé op een feest dat een vriend de verjaardag van haar poedel geeft. Ze worden halsoverkop verliefd en trouwen met een uitbundig feest. Maar op de huwelijksreis voelt Chloé plotseling een druk in zijn borst. Het blijkt dat er een waterlelie in haar longen groeit en geen enkele dokter lijkt deze raadselachtige ziekte te kunnen genezen. De roman van Boris Vian uit 1947 zit vol met woordspelingen en fantastische ideeën. Er zijn hernieuwbare zolen en alen die graag snoepen op ananas tandpasta. Maar men moet zich niet laten misleiden door deze bizarre schaal: het roept diepe vragen op over de betekenis van ons bestaan en onze liefde.
Een surrealistische wereld waar muizen kunnen praten en piano cocktails kunnen mixen: hartverscheurend en vol met poëzie? voor degenen die de droom niet willen vergeten.
De auteur
Boris Vian werd geboren in 1920 in Ville d? Avray. Hij studeerde engineering en beoefende dit vak tot 1947. Zijn eerste romans werden gepubliceerd in 1946/47 en zijn mecenassen omvatten Jean-Paul Sartre. Later werkte Vian ook als jazztrompettist, chansonnier, acteur, vertaler en hoofd van de jazzdivisie bij Philips. In 1959 stierf hij in Parijs.
ChroniquesDuVasteMonde Boekeditie "Die Liebesromane" -order
Bestel de hele ChroniquesDuVasteMonde-boekuitgave "Die Liebesromane" hier in onze winkel en bespaar meer dan 40 euro in vergelijking met de enkele aankoop.
Leseprobe "Het schuim van de dagen"
Colin maakte zijn toilet af. Na het bad had hij zich gewikkeld in een enorme, zachte badstof, waarvan alleen zijn benen en bovenlichaam naar buiten keken. Hij nam de verstuiver van de glasplaat en smeerde geurige olie op zijn blonde haar. Zijn barnsteenkam verdeelde het zijdeachtige lichaam in lange strengen oranje, net zoals de vork van de gelukkige landman de voren trekt in abrikozenjam. Colin legde de kam neer, reikte naar de nagelschaartje en sneed de randen van zijn slappe oogleden diagonaal om zijn ogen te omringen met mysterie. Hij moest vaak de oogleden afknippen, want ze groeiden snel weer. Hij schakelde de kleine lamp boven de vergrotende spiegel in en hield zijn gezicht dicht bij de spiegel om de toestand van zijn huid te controleren.
Sommige puistjes rezen rond zijn neusgaten. Toen ze zich bewust werden van hun lelijkheid in de vergrotende spiegel, trokken ze zichzelf keurig onder de huid en Colin deed de lamp voldaan aan. Hij maakte de badstof los die zijn lendenen bedekte en wreef de laatste sporen van vocht tussen zijn tenen met de punt van zijn sjaal. In de spiegel kon je zien wie het leek: de blondine, die Slim in Hollywood-kantine speelt. Zijn hoofd was rond, zijn oren klein, zijn neus recht en zijn huid glinsterde goudkleurig. Hij lachte vaak als een klein kind, zodat er op de lange duur een kuiltje in zijn kin had gevormd. Zijn benen waren lang, hij was lang, slank en heel zachtaardig. De naam Colin paste redelijk bij hem. Hij sprak zacht tegen meisjes en blij met mannen. Hij was bijna altijd in een goed humeur, de rest van de tijd sliep hij.
Hij liet het bad weglopen door een gat in het bad te maken. De schuine lichtgele tegelvloer van de badkamer leidde het water naar een afvoer die net boven het bureau van de huurder op de benedenverdieping was. Hij was onlangs van bureau veranderd zonder Colin op de hoogte te stellen. Nu liep het water op zijn buffet.
Hij dook in zijn sandalen van haaienhuid en trok zijn elegante broekpak, diepgroene corduroy broek en een jas van hazelnootbruin wolsatijn aan. Hij hing de handdoek over de paal, legde de badmat op de rand van het bad en sprenkelde het met grof zout om het geabsorbeerde water af te voeren. Het vloerkleed begon te kwijlen en er spatten kleine zeepbellen uit te spugen. Hij verliet de badkamer en wendde zich naar de keuken om toezicht te houden op de laatste voorbereidingen voor het diner. Zoals elke maandagavond, kwam Chick, die in de buurt woonde, eten.
Het was pas zaterdag, maar Colin had zin om Chick te zien en hem het menu te serveren dat zijn nieuwe kok Nicolas met vreugde en toewijding had samengesteld. Chick was een vrijgezel zoals Colin, dezelfde leeftijd als deze, tweeëntwintig jaar, en hij had dezelfde literaire voorkeuren maar minder geld. Colin had een vermogen dat hem een goed inkomen zou opleveren zonder voor anderen te werken.Kuiken daarentegen moest om de acht dagen zijn oom in het ministerie bezoeken en het geld van hem lenen, want wat hem zijn positie als ingenieur verdiende was niet genoeg voor een levensstandaard zoals die van de arbeiders wiens meerdere hij was. En het is moeilijk om instructies te geven aan iemand die beter is aangekleed en beter gevoed dan jij. Colin hielp hem zo veel mogelijk door hem zo vaak mogelijk uit te nodigen voor het avondeten, maar de trots van Chick dwong hem voorzichtig te handelen, niet hem om te vaak te laten zien dat hij hem wilde ondersteunen.
De hal voor de keuken was licht, met ramen aan beide kanten en een zon die aan beide kanten scheen, want Colin hield van het licht. Overal schenen helder gepolijste koperen kranen. De zonwering op de kranen veroorzaakte magische effecten, terwijl de helder klinkende stralen de kranen troffen, de keukentomgen genoten van het dansen op die muziek en toen de zonnedaken als geel kwik op de grond verspreidden, joegen de muizen achter de kleintjes aan ballen geleden. Colin streelde een van de muizen in het voorbijgaan; ze had heel lang zwarte snorharen, was grijs en klein en had een prachtig glinsterende vacht. De kok voedde de muizen rijkelijk, maar liet ze niet te dik worden. De muizen maakten overdag geen geluid en speelden alleen in de gang.
Colin duwde de geëmailleerde keukendeur open. Nicolas, de kok, bekeek zijn dashboard. Hij zat voor een geëmailleerd, lichtgeel bedieningspaneel met zijn draaiknoppen uit de rij keukenapparatuur. De wijzer van de elektrische oven, op gebraden kalkoen, trilde tussen "bijna even" en "even". Al snel was het tijd om de kalkoen eruit te trekken. Nicolas drukte op een groene knop, waardoor de zeer gevoelige knop werd geactiveerd; het drong soepel door het vlees en de wijzer sprong naar "even". Met een snelle handbeweging zette Nicolas de oven uit en zette het bord warmer aan.
"Zal alles goedkomen?" Vroeg Colin. 'Monsieur kan daar zeker van zijn!' verzekerde Nicolas. Nicolas zei: "Deze keer heb ik niets nieuws verzonnen, ik was tevreden om Gouffé te plagiëren." "Ze hadden een slechter rolmodel kunnen kiezen," zei Colin. "En welk deel van zijn werk imiteer je?" "Het is pagina 638 van zijn Livre de Cuisine, en ik zal het relevante gedeelte voor Monsieur lezen."
Colin ging zitten op een met schuim beklede kruk waarvan het glanzende zijden omhulsel overeenkwam met de kleur van de wanden, en Nicolas begon met de volgende woorden:
"Maak een warme bladerdeegpasta zoals gebruikt voor voorgekookte gerechten, bereid een dikke paling en snijd in stukjes van 3 inch, voeg de stukjes paling toe aan een braadpan en voeg witte wijn, zout en peper, uienringen, peterseliestakjes, Voeg tijm, laurier en een snufje knoflook toe. "Ik kon ze niet slijpen zoals ik had gewild," zei Nicolas, "de slijpsteen is erg versleten." 'Ik laat hem vervangen,' zei Colin.
Nicolas vervolgde:
Breng het aan de kook, haal de paling eruit en plaats het in een braadpan, haal de bouillon door een zeeflap, voeg maïzenap toe en laat de saus stollen tot hij aan de lepel kleeft, en haal hem dan door Het doek is zo veel over de paling dat het bedekt is, laat het twee minuten koken en zet het in de pastei rond de pasteitjes die je gehakte champignons hebt gelegd, als een sieraad komt in het midden van een bende carp timmerman behouden gedeelte van de saus. " 'Akkoord', zei Colin, 'ik denk dat Chick het graag eet.'
'Ik heb niet de eer om monsieur Chick te kennen,' merkte Nicolas op, 'maar als hij de paté niet lekker vindt, kook ik de volgende keer iets anders, en dat zal me bijna zeker in staat stellen om zijn voorkeuren en antipathieën te achterhalen. " "Wel," zei Colin, "ik ga weg, Nicolas, ik zal voor het tafelkleed zorgen."
