Helikoptermisleiding op scholen? Waarom verplaatst deze tweet een moeder?

Eigenlijk vond Lia de infoblad grappig. Een van haar drie kinderen gaat naar de vierde klas van een lagere school in de buurt van Heidelberg. Al snel gaat het op een klassenreis, en voordat de ouders een briefje kregen met veel informatie uitgedeeld.

En dan was er deze zin die de ouders moesten aanvinken:

"Ik ben / wij het erover eens dat een pleister bij mijn / ons kind bij een graf zal worden bewaard."

Lia lachte toen ze dat zag. "Dat is typisch Duits, dat je jezelf wilt beschermen voor elke kleine eventualiteit," zegt ze in gesprek met ChroniquesDuVasteMonde.com.

Lia, die anoniem wil blijven, voelt zich daarin maar ook een hulpeloosheid. Plak je een pleister? dat zou een paar jaar geleden niet verloren zijn gegaan. Maar ze vermoedt dat ervaringen en ook de vele rapporten over kritische ouders de leraren diep hebben ontroerd. Niemand wil problemen riskeren? en bespaar jezelf twee keer.

"Slecht Duitsland"

Lia besloot om een ​​foto van deze paragraaf op Twitter te delen. En gestoken in een wespennest: duizenden keren werd haar tweet gedeeld en becommentarieerd. De felle discussie, die deels ontspannend is, heeft Lia verrast. "Het is verbazingwekkend wat gedeeltelijk is veroorzaakt."

Dacht dat ik met bijna 20 jaar Kita / schoolervaring al de absurde tonen had gezien. Maar toen kwam de ondertekening vandaag: pic.twitter.com/kjnjZTNA81

En wat is de teneur van de discussie? Volgens Lia kunnen meningen worden verdeeld in twee partijen. Het "Alles was vroeger beter en we zijn niet gestorven aan een pleister allergie-feest". Deze praten ook graag in hun opmerkingen over 'arm Duitsland'.

Aan de andere kant, degenen die zeggen dat er kinderen zijn met allergieën en dat het goed is om de info te krijgen. "En tussen de leraren die zichzelf verdedigen omdat ze zich gewoon aan de regels willen houden."

Helikopterouders als een rode doek

Het feit dat een hechtpleister zo vervelend is voor de geest, past in het huidige debat over overbezorgde ouders, meestal 'helikopterouders' genoemd. Steeds meer leraren en opvoeders spreken zich uit, die zich gestoord voelen door de massale inmenging van ouders in hun werk. Zelfs beroemdheden zoals Jörg Pilawa roepen openlijk ouders op om "leraren eindelijk hun werk te laten doen".

Lia merkte na haar tweet ook op dat de ergernis van de gebruikers zelden gericht was tegen de leraren. "Bovenal worden de ouders bekritiseerd, wat met hun gedrag zulke absurde dingen zou teweegbrengen."

De interesse van de ouders zorgt voor conflicten

Als moeder van drie kinderen en als ouderspreker heeft Lia veel ervaring met het dagelijks leven op school. Ze merkt op dat er iets is veranderd in het gedrag van de ouders. "Vandaag ben je meer geïnteresseerd in het schoolleven en stel je meer vragen."

Kortom, ja een positieve ontwikkeling, alleen soms ga de sympathie net genoeg dat het tot escalatie komt. Natuurlijk stoppen ze leraren. In haar ervaring kunnen echter veel conflicten ook goed worden opgelost. "Ik denk dat het hele onderwerp van de helikopter-ouders een beetje opgekookt is."

De betrokken docenten hebben zelf nog geen commentaar gegeven

Terwijl de helft van Duitsland de zelfklevende pleisterpoort bespreekt, hebben de leraren die het briefje hebben geschreven er geen commentaar op gegeven. Lia weet niet of ze de tweet ooit hebben gezien. En het zou goed komen als het niet waar was. "Kort gezegd, ik zou geen vat op zo'n kleinigheid openen en iemand de schuld geven." Als moeder, zet je gewoon je kruis en ben je klaar.

De toestemmingsverklaring is overdreven

Juridisch gezien zouden opvoeders en leraren natuurlijk eerste hulp moeten verlenen en, indien nodig, zelfs moeten. Dit omvat de eerste zorg voor een wond met pleisters of verbanden. Leraren en opvoeders mogen geen medicijnen of andere medische ingrepen doen.

Als allergieën bestaan, bijvoorbeeld op pleisterlijm, volgens de Duitse wettelijke ongevallenverzekering (DGUV), zijn de ouders verplicht om de leerkrachten te informeren over een dergelijke allergie.

In het geval van Heidelberg wilde men natuurlijk op veilig spelen. Met de schriftelijke toestemming van de ouders wordt voorkomen dat iemand vergeet de informatie over de allergie door te geven. De DGUV is van mening dat een dergelijke procedure buitensporig is en zou over het algemeen de toestemming niet aanbevelen.

Wat leren we van deze kleine aflevering?

De relatie tussen ouders en leerkrachten is ontvlambaar geworden. Een kleine vonk en dan komt het tot de explosie. Het zou leuk zijn als we weer meer vertrouwen in elkaar zouden hebben en bij elkaar zouden komen. Dit zal uiteindelijk de kinderen ten goede komen.