Ja, ze bestaan - regels voor liefde
Als je, na 16 jaar moederschap, me hebt gevraagd wat het betekent om kinderen te onderwijzen, zou ik zeggen: "Heb liefde, heb liefde, heb weer liefde!" En dan: "Jarenlang, predik dezelfde regels van manieren: Schreeuw niet zo, ga naar je kamer, totdat je gekalmeerd bent, stop met klagen, kalm zeggen wat je wilt, luister wanneer iemand tegen je praat, iedereen doet het Het spijt me, als je er toevallig een hebt, zeg dan alsjeblieft, draai het niet om als de dingen niet gaan zoals jij je dat voorstelt. " Natuurlijk, niet alleen predik ik, ik probeer een rolmodel te zijn. Ik denk dat ik het voor een deel haal. Er is echter een persoon met wie ik soms moeite heb gehad (en die nog steeds worstelt met) om me te gedragen zoals ik van mijn kinderen verwacht. Dat is mijn man.
Ik behandel mijn man anders dan mijn kinderen
We hebben met elkaar gezeurd.
We zijn al een paar voor altijd. Niemand is dichter bij mij dan hij is. Ik heb nooit iemand de afgelopen 23 jaar iemand verwijtend, ongeduldig, ongeduldig en onbeschaamd behandeld. Vermoedelijk omdat ik in de loop van onze relatie bezweken ben voor een veel voorkomende misvatting die beweert: liefde = vertrouwen = ik hoef niet te doen alsof = ik hoef mezelf niet bij elkaar te trekken = ik kan de frustratie van mijn partner verkwanselen, zo vaak en zo wanneer ik er zin in heb. Vooral toen ik klein was en omdat ik geloofde dat ik te groot was en mijn man niet genoeg gezinsverantwoordelijkheden had. We maakten regelmatig ruzie. Ik heb hem regelmatig gezeurd. Zo vaak en zo aanhoudend dat hij, die ik eerder als een goed uitgebalanceerde man had beschouwd, een uitgesproken zeurende allergie ontwikkelde. Vanaf dat moment waren de kleinste zeurende deeltjes in de huiselijke atmosfeer (diepere neuswortelrimpels van mijn kant) voldoende om hem de adem in te ademen: "Wat is er nu mis met jou?"
Hij voelde zich onrechtvaardig en reageerde boos. Ik voelde me verkeerd begrepen en begon te huilen. We kwamen steeds weer met elkaar overeen, maar de stemming was chronisch geïrriteerd. Tot op een dag, nadat ik opnieuw een geluid had gemaakt, stopte hij plotseling en zei: "Trouwens, ik beloof je dat ik je nooit zal laten zitten voor een jongere vrouw met strakkere borsten." Korte pauze. "Als ik je op een dag verlaat, is dat eenvoudig omdat ik je niet langer kan verdragen!"
Ik viel stil. (Dat zat.) Toen moest ik lachen. (Hoe stom ik mijn echtgenoot ook vind, ik vind zijn humor bijna altijd geweldig.) Toen nam ik zijn waarschuwing op met het dagelijks leven, dacht ik en kwam tot een besef dat zo banaal was dat het nu een mysterie voor mij is, waarom ik vele relatiejaren nodig had om tot deze conclusie te komen: alle mensen die ik ken (inclusief ikzelf) haten het als je constant op ze let en hun tekortkomingen. Ieder mens wil goed worden behandeld. Waarom zou het andersom zijn met de man waarmee ik samenleef?
Ik kende mezelf goed genoeg om te weten dat ik geen oprechte, gulle, toegeeflijke vrouw uit mijn hoofd zou kunnen maken. Maar ik kon beslissen om me beter te gedragen. Ik zou mezelf vanaf nu dwingen om meer sympathiek te zijn. Eerste maatregel: stuit niet meteen af, als iets niet bij me past, maar wacht na problemen altijd minstens een halve dag tot de probleemrespons. Tweede maatregel: niet altijd kritiek op de man, maar ook lof soms.
De ultieme tips voor mensen die genoeg hebben van partnerschapscrises
De Amerikaanse psycholoog en paartherapeut Harriet Lerner heeft een totaal van 106 dergelijke gedragscodes geformuleerd in haar boek 'Relatieregels: de ultieme tips voor degenen die lijden aan partnerschapscrises'. Uw gids is geen gids voor diepgaande relatie-analyse. Hij geeft eenvoudig gedragstips die helpen om een houding aan te nemen bij het omgaan met relatieproblemen. Want het oplossen van dergelijke problemen is volgens Lerner veel gemakkelijker voor die paren die, ondanks alle (misschien zelfs dramatische) verschillen, erin slagen om beleefd, goed gecontroleerd en voor de helft objectief te zijn.
Regels vereisen geen lange uitleg. Meestal dient de auteur twee pagina's in om hun betekenis en doel uit te leggen. Veel hoofdstukken weten al wat ze bedoelen als ze de titel lezen - en dat ze gelijk hebben: hoe ingewikkeld het ook is tussen twee mensen, een simpele waarheid blijft in elke situatie geldig: schreeuwen en jubelen helpen niet.
Volgens de 106 regels zou men volgens Lerner "de belangrijkste en belangrijkste regels voor u moeten kiezen en deze op de lange termijn volgen".Dan krijgt "uw relatie een uitstekende kans op succes". Omdat het respectieve gedrag, dat Lerner aanbeveelt voor veel conflictsituaties die kenmerkend zijn voor koppels, een uitdrukking van respect is ten opzichte van de partner. En respect (niet: I-leave-helemaal-authentiek-de-sow-out - je moet er echt aan wennen) is het grootste bewijs van liefde, de belangrijkste voorwaarde voor een stabiele langetermijnrelatie. Voor mij zijn de belangrijkste tips mijn geregelde, impulsieve en vaak vocale persoonlijkheid leidend.
Toen stelde ik me voor, in onze kamer zat een Engelse heer te luisteren.
Immers - op regel nr. 10 ("Verander eerst") en nr. 3 ("eerst diep ademhalen, dan praten"), toen, toen ik besloot een aardiger vrouw te worden, kwam ik zelfs zonder Harriet Lerner. Regel nr. 81 ("Blijf ontspannen, zelfs als u uw mening stellig verdedigt"), beheers ik nu vrij goed. No. 19 ("Just a Critique of the Day") Ik negeer af en toe. Nr. 15 geeft me grote problemen: "Praat minder." Ik zou graag willen. Maar ergens moet de druk ja worden: als de goede zeden, ik kan niet met een luide knal exploderen, moet ik de stoom langzaam, zin voor zin aftappen. Regel # 59 is speciaal voor mannen ontwikkeld door Harriet Lerner: "Verhoog uw bewustzijn van de was." Daarmee bedoelt ze, wat mij mijn man jaren kosten heeft gekost: dat ik hem bijzonder onweerstaanbaar vind als hij me redt van het kwade dat overbelast is door huishouden en familie. Harriet Lerner beveelt heel pragmatisch aan: "Als je seks wilt hebben met de moeder van je kinderen, probeer dan het volgende: Neem deel aan het huishouden."
Maar mijn favoriete regel is regel # 43: "Zet jezelf in de positie van een vooraanstaande Britse huisbewoner." Het komt niet vaak voor, maar van tijd tot tijd denk ik nog steeds dat het me dit keer echt onmogelijk is om niet blind te blijven. Dan stel ik me voor - zoals aanbevolen door Harriet Lerner - in onze kamer zat luisterend naar een Engelse heer (bijvoorbeeld de graaf van Grantham uit de tv-serie "Downton Abbey"): ik slaag er al in mezelf te domineren.
En zie, het werkt!
Nadat ik besloten had wat tijd te spenderen voordat ik losliet, gebeurden er verbazingwekkende dingen: de meeste gelegenheden die me tot een acute suddering hadden gebracht, vergat ik in de loop van de dag. Zelfs als ik het me herinnerde, hield ik meestal mijn mond dicht, want mijn woede was sisserig en het leek gek, een halve dag te laat om te willen praten over mijn man (opnieuw) kocht de (naar mijn mening) verkeerde soort tomaat gehad. Zodra er een onderwerp was dat ik 's avonds of de volgende ochtend nog in gedachten had, slaagde ik erin het zo kalm te zeggen dat mijn man zijn oren niet meteen uit zelfverdediging sloot. "Wat is er mis met je? Je bent zo grappig ontspannen," zei hij op een gegeven moment. "Stal je stiekem of zo?"
Ook de intentie om te prijzen en te danken, veroorzaakte een klein wonder: hij richtte mijn blik op wat goed ging - er was meer van wat ik eerder had waargenomen. In het verleden, toen mijn man ooit het avondeten maakte, dacht ik: "Wel, ga door, waarom niet?" Nu zei ik: "Geweldig dat je voor ons gekookt hebt, jij supertype, dank je!" De eerste keer dat het supertype eruit zag, was ik gek. Na een tijdje begon hij me ook te bedanken voor het eten. Beschamend, maar waar: dat deed me heel goed na mijn erkenning van de ziel van de dorstige vrouw. (De kinderen zijn ook lang dankbaar geweest als een van ons iets lekkers aan de tafel geeft - en zelfs af en toe als vrijwilliger om te koken, omdat ook zij geprezen en geprezen willen worden.) Het leven kan zoveel gemakkelijker zijn als men het heeft begrepen: goed gedrag is besmettelijk, zelfs in relaties.
